Liftvrees

Het is erg flauw, maar sinds jaar en dag heb ik te kampen met liftvrees. Nu ga ik meestal toch met de lift, maar krijg dan al hartkloppingen bij elk geluidje of hapering. Als de lift wel eens (even) blijft hangen breekt het zweet mij letterlijk uit en sta als aan de grond genageld. Niet dat ik ooit vreselijke rampen heb meegemaakt met liften, dat maakt het des te vreemder. Het gevoel als ik daar zo opgesloten sta is gewoon sterker dan mijn verstand. Maar ja hoe komt een mens daar vanaf?
Gisteren had ik een afspraak met een studieadviseur in Nijmegen, helaas moest ik op de 14 e (!) verdieping zijn. Net iets te ver om te lopen. Het erge daar was nog dat er geen knoppen in de lift zaten. Je drukt buiten op het juiste getal van de verdieping waar je moet zijn, stapt in, en de lift gaat (als het goed is) naar de juiste verdieping. Natuurlijk ging dit gewoon goed (al stond ik met mijn ogen dicht en het zweet in mijn handen), maar terug ben ik toch maar met de trap gegaan.
Gelukkig ben ik niet de enige, getuige onderstaand (waargebeurd) verhaal dat ik hoorde.

Een sollicitant belt aan en wordt via de parlefoon duidelijk gemaakt dat hij naar de vierde verdieping moet. "Of er ook een trap is?" reageert hij nerveus. Uiteraard, maar vijf minuten later krijgt de receptioniste op de vierde verdieping haast een hartstilstand als er iemand van buitenuit op haar raam tikt: onze kandidaat hangt op de brandladder, want de lift was hem toch te gevaarlijk...