Gisteren was het Open Kloosterdag, wat dit jaar samen viel met Roepingenzondag. Buiten dat dit veel toeloop opleverde, meldde er in Hilversum zich bij de Augustinessen een wel heel bijzonder iemand met een roeping zichzelf aan.Wij begonnen bij de Zusters van Sint Jozef in Amersfoort. Hier werden we hartelijk ontvangen door een van de zusters. Er was een tentoonstelling met symbolieken, teksten, collages, foto' en beelden. Bij elk tentoonstellingsstuk stond een zuster om uitleg te geven. Het klooster zelf viel wat tegen, het zag er namelijk allemaal erg gewoon uit, en je wilt natuurlijk juist een echt, wereldvreemd, mysterieus klooster zien. Gelukkig werd dit ruimschoots goedgemaakt door de vriendelijkheid van de zusters (die er ook gewoon werelds uitzagen). Dat ze een sober leven hadden gehad bleek uit het verhaal van een zuster die trots vertelde dat ze nu gegoede burgers waren met een uitkering, en het zo goed hadden dat ze zelfs af en toe een uitje konden doen. Daar kunnen alle klagende AOW-ers nog eens een voorbeeld aan nemen.
Intreden kon er niet meer, daar doen ze niet meer aan. De jongste zuster is 70 en er zijn in totaal nu nog 75 zusters.
Bij het verlaten van het klooster zagen we pas hoe druk het was, de auto's stonden in file voor de poort. Hiervoor was dan ook een parkeerzuster ingesteld die ons allerhartelijkst uitzwaaide.
Hierna togen wij naar de Zusters Augustinessen van Sint Monica in Hilversum. Dit leek een echt Goois klooster met een oprijlaan van tientallen meters en een prachtig wit, villa-achtig gebouw, midden in het bos. Toch bleek binnen dat ze een soberder leven hadden dan de zusters in Amerfoort. Ze waren ook hier aardig maar toch anders, meer mondig. En gelukkig hadden deze nonnen nog wel speciale nonnenpakjes aan, alhoewel wat aangepast aan de tijd, waardoor zij eruit zagen als vrome stewardessen op leeftijd. Binnenkort is zuster Maria te bewonderen in het KRO programma Sister Act.
Ook hier was intreden niet meer mogelijk en zijn er nu nog maar slechts 25 zusters. Onverwachts kwam er toch nog een gegadigde voor een functie als zuster; een travestiet/ transseksueel had zich speciaal uitgedost voor het evenement. Helaas werden de zusters wat nerveus van "haar", want ze was ontzettend verward en was niet meer weg te krijgen. Er was hier zelfs een speciale beveiligingszuster die travo als een hondje achterna liep en haar steeds aansprak, helaas bestond het antwoord steeds weer uit een onsamenhangend verhaal.Wij hadden het na een tijdje wel weer gezien en waren blij dat wij gewoon zonder roeping huiswaarts konden keren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten