De afgelopen weken hebben wij wederom op Telendos doorgebracht. En weer zagen wij waar een klein eiland groot in kan zijn; roddel, achterklap en een doorlopende stroom van gebeurtenissen. In een stad als Amsterdam gebeurt er nog geen fractie van wat er op Telendos, slechts 60 inwoners groot, plaatsvindt. Een verjaardag van een ezel, een lijk op de stoep een gek in een restaurant, en dat is nog maar een kleine greep uit het nieuws van de afgelopen twee weken.Dit alles maakt dat het voor ons en de paar andere bezoekers nooit saai is, voor de inwoners is het echter maar zo zo.
Nadat wij op Schiphol door een look alike van Sonja Bakker eindelijk waren ingecheckt (het was een slow motion versie), konden we op weg naar Kos. Het was inmiddels te laat voor de boot naar Kalymnos, dus hebben wij de nacht in Mastichari Bay op Kos doorgebracht. Dat hotel beviel ons zo goed dat wij bijna spijt kregen te vertrekken de andere dag.Op Telendos aangekomen had Yiannis gelukkig ons appartement vrijgehouden en zo konden wij onze vakantie doorbrengen midden in het dorp en bovenop de nieuwtjes.
Door de gebrekkige communicatiemiddelen worden het nieuws en de roddels nog op authentieke wijze overgebracht; elke ochtend en middag onder een boom. De boom stond naast onze woning, dus konden wij een en ander goed volgen. Dagelijks rond 10.00 en 18.00 uur komt het consiglio samen. Aan het aantal en het geluidsvolume kun je het belang van de nieuwsfeiten bepalen.
De buurman was erg stil deze keer, hij lag namelijk opgebaard. (gewoon open, bloot en dood op de eetkamertafel met de deur open), dus zichtbaar voor de al dan niet geinteresseerden. Het was de 97-jarige schoonvader van het kruidenvrouwtje van Telendos. Hij was die nacht overleden en aangezien de huizen en stegen erg klein zijn was het passen en meten om de kist er nog in te krijgen, dus die bleef buiten in de steeg staan. Dit had tot gevolg dat toen zijn bovenburen (toeristen) die nacht bij hun appartement arriveerden een geheel geblokkeerde steeg en trap vonden. Eerst moest de kist er weer uit, het lijk opgeschoven, toen de koffers er in en daarna lijk weer op zijn plaats en kist op zijn kant voor de deur.
Het lijkt allemaal luguber, maar dat is het niet doordat de dood op Telendos zo dicht bij het leven ligt. Iedereen loopt in en uit, de kinderen spelen gewoon voetbal naast het lijk en familieleden maken alvast ruzie over de erfenis.
Het bleek dat in Griekenland de mensen snel begraven worden (moet ook wel bij 40 graden zonder koeling), en zo kon het gebeuren dat wij op een vol terras zaten te eten en plots een lijk (ditmaal in open kist) langs onze borden zagen trekken. De rouwstoet werd geleid door 4 papassen. Iedereen in het restaurant stond op, Yiannis pinkte een traantje weg en na een lange stilte ging alles weer door alsof er niets gebeurd was.Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten