Vanaf Telendos kun je elke dag om 10.00 uur met het bootje van Theophillos (door ons ook wel Theofidel genoemd gezien zijn gelijkenis met Fidel Castro) naar Emporios. De tocht duur 45 minuten.
Wachtend op het bootje alvorens het vertrek hoorden wij een enorm gegil en gekrijs opstijgen uit het tegenoverliggende cafe Naftikos. Verbaasd op dit vroege uur al zo'n tumult te horen, zagen wij het kruidenvrouwtje aan haar arm naar buiten geduwd worden door haar zoon. Wat bleek; de familie van de eigenaar van Naftikos had het kruidenvrouwtje (onterecht) beschuldigd van het stelen van zee-egels. De avond ervoor had de Naftikos familie een bak met zee-egels buiten gezet om te drogen en het kruidenvrouwtje was op dat moment zee-egels aan het steken in de zee. Na afloop bleek de Naftikos bak plotseling half leeg te zijn.
Onwaarschijnlijk dat zij de dader is, maar voor hen staat dat, zonder bewijs, te hebben vast. Daarbij zitten er daar echt honderden zee-egels in de zee die gemakkelijk te steken zijn, dus waar hebben we het over. Voor Telendos in ieder geval dat er weer een nieuwe vete is.
Hopelijk gaat het nu bij Naftikos voor deur niet op Napels lijken, want de zoon van het kruidenvrouwtje is de enige vuinisman op het eiland.
Na een rustig tochtje kwamen we bij Emporios aan, in een prachtige baai. Rond de baai zijn wel wat toeristenfuiken in de vorm van irritante restauranteigenaars, maar die zijn gemakkelijk te omzeilen als je direct links omhoop het dorpje ingaat. Het ziet er allemaal leuk uit met een prachtig kerkje. Na een uurtje heb je dit allemaal echter wel gezien en wordt het tijd voor een boek op het mooie zandstrand van Emporios. Natuurlijk niet voor de lunch, en daarvoor hebben we het boven op de berg gelegen Barba Nikolas gekozen.Dat is een aanrader; naast het geweldige uitzicht is er een authentieke yaya die de sterren uit de hemel kookt.Helaas nemen weinig mensen de moeite de klim te maken, waardoor de hele familie wat triest en werkloos aan een tafel zat.
De oma's hebben de economie in handen in Emporios; ook op het strand werd de ligstoelbetaling opgehaald door een authentieke yaya, die ons bovendien nog waarschuwde voor zonnebrand.
Na een heerlijke middag gingen wij weer eilandwaarts met Theofidel. Bij thuiskomt stonden zijn 2 zoons, (door ons ook wel de hongerige tweeling genoemd) al hongerig op ons te wachten. Van het geld van de overtocht werden direct de dagelijkse boodschappen gekocht. Dat was die dag niet veel, daar wij de enige passagiers waren.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten