Ouderdom komt met gebreken en tot mijn grote schrik heeft deze bij mij al aan de deur geklopt. Het is er kort geleden mee begonnen dat ik gebruiksaanwijzingen en ingrediënten op verpakkingen niet meer kan lezen (alleen als ze heel klein zijn).En toch is het een rare gewaarwording als je plotseling niet alles meer kunt lezen. Het is alsof er een rare, te verre brij van letters staat. Eerst lukte het nog wel kleine lettertjes te lezen als ik er maar lang genoeg naar staarde, maar de laatste tijd kan ik staren tot ik een ons weeg, er verandert niets. Ik zal dus tot mijn grote ontzetting aan de leesbril moeten.
Net nu ik mijzelf daarmee verzoend heb, want ach zo erg is een leesbril nu toch ook weer niet, moest Michael (die 3 jaar jonger is) alles nog erger maken dan het al is. Gisteravond zat hij achter de computer en ik keek een film op TV, vroeg hij (echt waar!) of ik het wel goed kon horen, of de TV niet harder moest (?!).
Nee, naar Beter Horen hoef ik nog niet, knoop dat maar in je oren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten