Al hoorden wij niet bij het enorme fietserskorps op Vlieland, last hadden wij er ook niet van. Tot we een wandelingetje naar de haven maakten en er een idioot op een fiets regelrecht, en ogenschijnlijk doelbewust, op mij inreed. Dit terwijl ik gewoon aan de rand van de weg liep. Woest was ik en ook Michael kwam eraan om deze hork eens flink de les te lezen. De hork in kwestie en zijn vrouw hadden echter de grootste lol en waren verbaasd dat we hen niet kenden. (ik had ook nog niet in zijn gezicht gekeken want dit soort mensen wil je ook niet kennen).
Toen wij nog eens goed keken bleken wij ze toch te kennen, van Telendos. Ongelooflijk, waar 2 minieilanden groot in kunnen zijn! We zien ze daar al jaren in augustus/ september, het zijn de vrienden van het beroemde Viske. Het (plat-Belgisch) Viske werd direct ge-smst en na enkele minuten kwam er een berichtje terug; "Amai dat is straf!" Het Viske en haar man besloten direct om binnenkort ook eens naar Vlieland te gaan, want "als heel Telendos er zit dan moet dat toch wel iets wezen". Helaas zal dit haar ook wel weer enige bewijsstukken opleveren van te dure viskes, want het eten is op Vlieland niet goedkoop.
Zo ook niet bij Het Armhuis, maar dat is zijn geld dubbel en dwars waard. De hele entourage is al schitterend. De naam dekt de lading nu dan ook zeker niet, maar in de 17e eeuw, toen het een echt armenhuis was, was dat wel anders. In 1632 werd het pand in gebruik genomen als opvanghuis voor oudzeelieden. Tot 1950 heeft het pand nog als zodanig gefunctioneerd. Nu is het een legendarisch restaurant, als je er heen wil is het dan ook zaak lang van tevoren te reserveren.
De uitbaatster Clara Spannenburg heeft niet voor niets de prijs van markantste horecaondernemer gewonnen, Clara heeft een unieke persoonlijkheid, de hele zaak is er van doordrenkt. De service, de zachte aparte muziek, het geweldige eten en niet in de laatste plaats de kunst, die tot op het toilet aanwezig is, doet je in een warm luxueus bad belanden. Clara verwelkomt al haar gasten persoonlijk, waarna zij langskomt met het "leitje" waar het viergangenmenu van die avond opstaat. Vanzelfsprekend kan dit aangepast worden als er iets is wat de gast niet lust. Ook het personeel is overigens zeer attent en gastvrij, niets is hen teveel. Het eten is geweldig, de vis zo vers, we hebben dan ook genoten.Op zolder hangt het wederom vol met kunst, tevens mag er gerookt worden en er is dan ook een gezellige tafel neergezet. Clara zelf rookt ook en zo raakten wij op zolder met deze bijzondere vrouw aan de praat. Ze heeft 20 jaar op Sint Maarten gewoond en runt de zaak op Vlieland alweer enkele jaren. Tevens bleek zij, heel toevallig, nog een andere passie te hebben; kleine, aparte Griekse eilandjes. Ze viel van haar stoel van ons verhaal van de aardige hork en was zo onder de indruk van alle Telendosverhalen dat ook Clara die avond het plan opvatte daar toch eens een weekje heen te gaan.
Het was nog lang gezellig en toen wij, als laatsten, het restaurant verlieten riep Clara ons nog na in de donkere Vlielandse nacht; "Kalinichta!".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten