Ben ik oud aan het worden of wordt de wereld tegenwoordig echt bestuurd door kinderen? De wereld is misschien nog tot daar aan toe, maar mijn vliegangstigheid doet mij nog meer huiveren als dit besturen vliegtuigen betreft.Zojuist kwam ik de dochter van een vriendin tegen. In mijn (nog net niet bejaarde) ogen is het meisje nog een kind. Dolblij vertelde zij mij dat ze aangenomen is voor de pilotenopleiding. Ik kon nog net een door schrik ontstane hoestbui vermijden en haar feliciteren. Tegelijkertijd bedacht ik mijzelf dat ze nu dan wel erg jong is, maar dat het tijdsbestek van zo'n opleiding haar wel over de jeugd heen zou tillen, naar een wat volwassener leeftijd. Niets bleek minder waar; de opleiding duurt slechts 22 maanden. Toch is het wel knap, op een leeftijd dat mijn grootste beroeps-heldhaftigheden bestonden uit gebitten bij overledenen, in het mortuarium, in hun verkrampte monden wringen (opdracht van tergende zuster-non Konings), zal dit meisje gewoon een vliegtuig met weet ik hoeveel passagiers besturen.
Toch gun ik het haar van harte, het is een lieve, intelligente meid. En stiekum weet ik nu al dat, als ik ooit bij haar in het vliegtuig zal zitten, ik heel erg trots op haar zal zijn, als het kleine meisje zo'n groot vliegtuig veilig aan de grond zal zetten.
Labels: piloot, pilotenopleiding, vliegtuig, leeftijd, vliegangst, vliegen, vlucht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten