Nadat wij genoodzaakt waren Kea strak onder de duim te houden, hadden wij, op al zijn onlogische Khmer uitspraken, na geen enkele last meer van hem. Aan het eind van de eerste Angkor dag had hij wel nog een enorme verrassing voor ons; de zonsondergang. Op zich niet echt spectaculair, dat zou het pas geweest zijn als de zon eens niet onder was gegaan.
Kea stond er echter op, het hoorde bij zijn programma en niet gaan zou ons minstens 2 uur straftijd kosten. Vanzelfsprekend is dit gloedvolle spektakel slechts echt een beleving op een hoge berg. Er was nog de mogelijkheid om de klim boven op een "ielefant" te maken, maar Kea zou dan achter de "ielefant" moeten lopen, wat we dan ook wel weer zielig vonden. Zo gingen wij gedrieën toch maar lopend op weg naar het evenement. De klim viel best mee, op de olifanten na, want het was maar een smal pad en iedere keer als er een olifant passeerde had je de keus onder zijn poten verpletterd te worden of aan een tak boven een afgrond te gaan hangen. Gelukkig bereikten wij de top van de berg ongeschonden. De blijdschap daarover was helaas van korte duur, want boven bleek een tempel met een enorme trap te wachten om beklommen te worden. Tegen beter weten in probeerde Kea ons wederom te trap op te krijgen. Hierop besloten wij niet eens de zonsondergang af te wachten maar gewoon het olifantenpad te kiezen.
Labels: Angkor, zonsondergang, gids,
Cambodja, tempel, berg
Nadat wij genoodzaakt waren Kea strak onder de duim te houden, hadden wij, op al zijn onlogische Khmer uitspraken, na geen enkele last meer van hem. Aan het eind van de eerste Angkor dag had hij wel nog een enorme verrassing voor ons; de zonsondergang. Op zich niet echt spectaculair, dat zou het pas geweest zijn als de zon eens niet onder was gegaan.
Kea stond er echter op, het hoorde bij zijn programma en niet gaan zou ons minstens 2 uur straftijd kosten. Vanzelfsprekend is dit gloedvolle spektakel slechts echt een beleving op een hoge berg. Er was nog de mogelijkheid om de klim boven op een "ielefant" te maken, maar Kea zou dan achter de "ielefant" moeten lopen, wat we dan ook wel weer zielig vonden. Zo gingen wij gedrieën toch maar lopend op weg naar het evenement. De klim viel best mee, op de olifanten na, want het was maar een smal pad en iedere keer als er een olifant passeerde had je de keus onder zijn poten verpletterd te worden of aan een tak boven een afgrond te gaan hangen. Gelukkig bereikten wij de top van de berg ongeschonden. De blijdschap daarover was helaas van korte duur, want boven bleek een tempel met een enorme trap te wachten om beklommen te worden. Tegen beter weten in probeerde Kea ons wederom te trap op te krijgen. Hierop besloten wij niet eens de zonsondergang af te wachten maar gewoon het olifantenpad te kiezen.
Labels: Angkor, zonsondergang, gids, Cambodja, tempel, berg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten