En het was nog lang onrustig in Siem Reap. Met de stemmetjes en het gelach van de Khmer nog in ons hoofd vielen wij als een blok in slaap. In mijn dromen hoorde ik plotseling een hoog en schel "hello, hello, hello", ik kon niet echt thuisbrengen wie dit zei. Tot Michael mij wakker maakte en we beiden beseften dat het stemmetje zich aan de andere kant van de deur bevond. Daar stond de receptioniste in paniek, want de door ons bestelde gids en tuktuk met chauffeur stonden al een tijdje op ons te wachten.
Rennend en half aangekleed met twee slaapkoppen kwamen wij twee uur na de afgesproken tijd het hotel uitgerend. Daar stond gids Kea ("mijn vrienden noemen mij Nokea") als een stralend aureool op ons te wachten. Het was allemaal geen probleem, want slapen doen de Khmer graag en zo hadden Kea en de chauffeur nog lekker even wat extra uurtjes kunnen snurken in de tuktuk.Vandaag stonden er wat grote tempels van Angkor op het programma, beginnende bij de beroemdste: Angkor Wat. Het was ongeveer een halfuurtje rijden en het was gezien het chaotische verkeer een boeddhistisch wonder dat wij heelhuids het Angkor complex bereikten. Onderweg viel ons naast het drukke verkeer met de vele brommertjes, tuktuks, waterbuffels, fietsen, auto's en alle vervoer wat verder maar denkbaar is, vooral de geur op. Het is een typische geur die wij overal in Cambodja roken; een mengeling van verkeersgassen, gekookte rijst en het nationale gerecht Amok.
Aangekomen bij het 25 vierkante kilometer grote Angkor complex werden wij direct voor een camera geplaatst, dit voor de driedaagse toegangspas waar een foto op moest.
Na nog een paar kilometer in de tuktuk kwamen wij als eerste bij Angkor Wat aan. Een indrukwekkende tempel en nationale trots. Angkor Wat staat op de vlag, Angkor is het merk bier en de Khmer praten er allemaal vol trots over, alsof ze het allemaal eigenhandig hebben gebouwd.
Gids Kea zijn kennis van het Engels was in de tuktuk al niet erg uitgebreid gebleken, veel verder dan het praten over zijn grote hobby Karaoke ging dit niet en het Cambodjaanse Engels bleek tevens in elk woord een extra en/of vervangende ie te bevatten wat het verstaan een extra complicatie gaf. In Angkor Wat bleek tevens dat ook zijn kennis van het werelderfgoed niet erg groot was. Tijdens de rondleiding door Angkor Wat kwam Kea dan ook niet veel verder dan het enthousiast wijzen op onderdelen van het complex, waarbij hij steevast dolenthousiast riep "Teempul". Verder had Kea een fixatie op olifanten, bij elke afbeelding die ook maar een klein beetje op het dier leek riep Kea: "Iellefant". Gelukkig was Angkor Wat van zichzelf indrukwekkend genoeg en hadden wij een boek van Michael's collega Bart bij ons met alle informatie. Dit boek bleek overal op elke meter van Cambodja in gekopieerde versie zeer actief verkocht te worden, waardoor wij tijdens de hele reis elke dag tientallen keren zeiden "oh het boek van Bart weer".
Angkor Wat is een hindoeïstische tempel, gebouwd onder koning Suryavarman II (1113-1150). De tempel is gewijd aan de god Vishnu. Waar er beelden staan van Vishnu is steevast een altaartje ingericht waar men wierook brandt en bidt. Het monument is omgeven door 5 naar de windrichtingen georiënteerde hoven, die telkens een beetje hoger liggen. Het buitenste hof wordt omgeven door een muur en een gracht. Het centrale complex heeft op de 4 hoekpunten torens met lotusvormige spitsen. In het centrum bevindt zich de hoofdtoren van 42 meter hoog. De toegang tot de tempel was via het oosten door een aarde-wegje en via het westen op een weg aangelegd door zandsteen. De tempel wordt regelmatig gerestaureerd en is nog vrij goed intact.
Grote complicatie voor ons waren echter een paar erg steile trappen. Wij hebben beide een enorme hoogtevrees en weigerden dan ook de trap te betreden. Dit bracht Kea's programma danig in de war en voor elke trap die wij niet klommen moesten wij van hem vijf minuten straftijd uitzitten. De eerste keer deden wij dat nog braaf, nou ja braaf, wij waren eerder zo verbaasd dat we dachten dat het een grapje was. Toen het serieus bleek te zijn hebben wij, inmiddels ook weer klaarwakker, de touwtjes maar wat strakker in eigen handen genomen.
Wordt vervolgd.Labels: Cambodja, Angkor, Siem Reap, Angkor Wat, gids, chauffeur, entree, dagpas, tuktuk, Vishnu, hindoeisme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten