Betreden op eigen risico

Beste heren en dames van het inbrekersgilde (TPG medewerkers),

Zoals jullie weten (je weet wel die envelop met tickets die jullie onlangs hebben geopend) vertrekken wij morgen voor een weekje naar Telendos. Jullie zullen wel niet weten waar dat ligt en er weinig belang in hebben om iets nieuws te leren, daar jullie natuurlijk slechts geinteresseerd zijn in de topografie van plaatsen die met het "stelen en inladen" busje bereikbaar zijn. Voor degenen onder jullie met 2 hersencellen: wij vliegen eerst naar Kos, dan een uur met de boot naar Kalymnos en dan 10 min. met een vissersbootje naar Telendos. Inderdaad erg afgelegen, dus de kans dat wij jullie op heterdaad zullen betrappen is erg klein. Maar daar hebben wij wat op gevonden; mochten jullie het toch voor elkaar krijgen 2 deuren door te breken en/of aan de andere kant met een boot ons huis kunnen bereiken dan hebben wij een aangename verrassing voor jullie in de vorm van onze Pitbull Ger! Ger verblijft de hele week in onze woning om zich met zijn favoriete hobbies bezig te houden: het jongleren met gevaarlijke messen en klassiek Grieks boksen. Ger vindt dat jongleren pas echt geslaagd als hij een van jullie aan zijn mes kan rijgen. U zijt gewaarschuwd! Tevens is er nog een ander vriendje voor jullie aanwezig de grote groene draak Rabin. Rabin en Ger moeten natuurlijk wel eten, als de voorraad op is zal Ger wel eens boodschappen moeten doen, ook daar hebben wij iets op gevonden: een alarmsysteem! Mochten jullie dus ook honger hebben, ga gerust naar binnen, de politie zal jullie graag verwelkomen in een all-inclusive cel, met mogelijk een langer verblijf in Almere Binnen, een voor jullie vast bekende locatie.

Voor alle anderen: tot gauw, over een week komen er hier weer nieuwe avonturen te lezen.

Erika

Oud en nieuw

Gisteravond mijn nieuwe auto opgehaald (links). Vandaag moet ik mijn oude (rechts) inleveren. Dat eerste ging uitstekend, leuke garage (Almere), aardige mensen, goede service. Dat tweede gaat vandaag vast veel geld kosten. Ik heb dringende brieven gehad van de leasemaatschappij dat, als je eventuele schades niet van te voren meldt, de kosten dan voor jezelf zijn. Nu zit er zowel op de deur als op de achterbumper witte verf (gek he er rijden alleen witte auto's tegen mij op). En nu dacht ik al die tijd dat er wel vanzelf een oplossing voor zou komen, dat de auto zo zou verbleken nog dat de witte vlekken niet meer op zouden vallen. Helaas is dat niet gebeurd en is de auto nog steeds zwart en de witte vlekken nog net zo wit. Ik zie dus eigenlijk geen andere oplossing dan de witte vlekken met schoensmeer te behandelen en dan maar hopen dat het niet gaat regenen of zo.
Bij de Toyota dealer zijn tevens al mijn dromen in mist opgegaan: ik droomde altijd dat, als ik genoeg geld zou hebben, ik een nieuwe Toyota Celica zou kopen, maar helaas gaan die er dit jaar uit en komt er geen nieuw model dat er op gaat lijken. Ik had toch wat meer producten via internet moeten verkopen, want ik hoorde bij de dealer ook dat onlangs de eigenaresse van Tell Sell met haar 19 jarige zoon kwam, die net zijn rijbewijs had gehaald, en een spiksplinternieuwe Toyota Celica in de duurste uitvoering voor hem kocht. Ik troost mij maar met de gedachte dat op die manier haar zoon een verwend rotjoch wordt, of misschien al is. En ik ben helemaal niet verwend :-) :-)

Lieve Albert,

En heb je mij gezien? Ik heb nog even naar je gezwaaid. Ik heb het zo kort mogelijk gemaakt, zodat ik nu weer snel kan mailen. Hoe vond je mijn jurk en hoed? mocht het tot een bruiloft komen dan dacht ik aan hetzelfde, maar dan misschien in rood en iets meer veren op mijn hoed. Wat zijn de kleuren van Monaco?
Zou de hoed ook kunnen in Monaco? Denk je dat ons leeftijdsverschil een probleem zal zijn?
Ik hoop je snel weer te zien in Porto Ercole, dan kunnen wij e.a. bespreken.
Maxima (je weet wel de vrouw van Lex) was er ook bij vandaag. Dat was weer een probleem hoor om die op tijd in die koets te krijgen, toen wij eenmaal de fles sherry hadden afgepakt moesten wij haar echt die koets in duwen. Hoe doe jij dat nou altijd met je zusje Stephanie?

liefs,

Bea (koningin der lage landen)

De dramatisering van een onttoverd sprookje

Vandaag is het weer zover, het jaarlijkse optreden van onze topsterren. Nederland gaat vandaag weer laten zien waarom wij ook alweer niet serieus genomen worden in de wereld. Het draait vandaag allemaal om het bekend maken van de Rijksbegroting en Miljoenennota, tenminste dat zou zo moeten zijn. De werkelijkheid is van een heel andere, kluchterige orde. Ik heb even de voorbereidingen opgezocht, want dat zal wat zijn zo'n Miljoenennota samenstellen. De belangrijkste voorbereidingen blijken te bestaan uit het oppoetsen van de koets, het trainen van de paarden en het schoonmaken van de route van de rijtoer. Om 13.00 uur zal koninging Bea in de koets stappen en zich van Paleis Noordeinde naar Het Binnenhof laten rijden. Alwaar zij opgewacht wordt door Harry Potter. Daarna neemt de koningin plaats op de troon (gelukkig is deze opnieuw gestoffeerd, want Bea haar jurk was van dezelfde stof en dan had het geleken of er alleen een pratende hoed op de kroon had gezeten) en leest de plannen van Harry Potter voor. Met een ijzeren glimlach, en dito kapsel, probeert zij al lezende haar verbazing te verbergen, want vanwege alle drukte met haar haar hoed is het er nog niet van gekomen om de Troonrede eerder te lezen. Vanochtend paste Bea op Amalia en het kreng kotste zo over haar hoed. Gelukkig na wat boenen, schrobben en uitdeuken kon Bea toch nog enigszins toonbaar de koets instappen.
"Wat een ellende zeg", denkt Bea, en "wat is dat toch, zorgstelsel?" volgend jaar misschien toch maar eens wat vaker naar het journaal kijken. Alhoewel een extra uitstapje naar Italie zal misschien beter zijn, kan ze weer een beetje bijkomen, want het valt niet mee hoor om koningin te zijn. Kijk nu alleen eens die Ridderzaal rond, ze zou van minder depressief worden, "hoe krijgen ze het toch bij elkaar gezocht?" denkt ze. Die Harry Potter met dat afgrijselijke kapsel en die zure glimlach, dat geknik van die afgrijselijke man daar, "wat staat die daar toch steeds met dat koffertje te zwaaien?" Nou goed, nog even wat knikken, lachen en zwaaien op het balkon en ze kan weer vertrekken. Het komt natuurlijk wel op tv, zou die knappe man ook kijken? Laatst heeft Bea toch zo'n leuke vent ontmoet in Italie, hij was er ook op vakantie. Zij had maar niets tegen Lex gezegd, want veel ouder dan hem was die jonge man niet, en dan begint hij weer te zeuren, hoe heeft ze hem toch kunnen opvoeden tot zo'n saai en smaakloos wezen? Oh, wat had ze zich jong en aantrekkelijk gevoeld toen die jonge vent haar verleidde, en hij begreep haar zo goed want hij schijnt ook aan het hoofd te staan van een of ander vorstenhuis, was zijn moeder geen filmster? Alleen zijn naam die is haar helemaal onschoten, laatst dacht ze het zich even weer te herinneren, toen er een vrachtwagentje de wekelijkse boodschappen kwam bezorgen, toch eens aan hem vragen morgen. "oh gelukkig, tijd om te gaan zwaaien op het balkon", "nou dag, dag, ik ga naar Italie, het ga jullie goed hoor volk"

Laatste woorden

De laatste woorden van paus Johannes Paulus II zijn bekend. De wereld heeft er lang op moeten wachten, wat niet verbazingwekkend was want het zal wel schokkend geweest zijn. Was het een voorspelling van het einde van de wereld?, een boodschap aan de wereld? Nou nee, het was: "Laat mij naar het huis van de heer gaan" (in het Pools, dat wel). Geen voorspelling, geen boodschap, ik ben niet katholiek en toch bitter teleurgesteld. Ik heb zelf aan stervensbegeleiding gedaan en moet zeggen dat heel gewone mensen heel bijzondere laatste woorden hebben. Zo bijzonder dat ik het na jaren nog onthouden heb. Ik was zelfs bij de laatste woorden van verschillende kloosterzusters. Die varieerden enorm, van booschappen met diepgang en betekenis tot grote vloek- en scheldpartijen (in dat laatste geval waren zij meestal dement).
Het is wel de vraag of het waar is, ik was er niet bij en de meesten niet. Het Vaticaan is nu eenmaal geen synoniem voor eerlijkheid en openheid.
Andere laatste woorden:
Gerrit Achterberg: "Ja, maar niet te veel" (nadat zijn vrouw hem had gevraagd of zij aardappelen zou bakken kreeg hij een fataal hartinfarct)
Paus Alexander VI: "wacht even". (is ook niet wat je van een paus verwacht, maar het zou kunnen dat er eigenlijk nog meer moest komen).
Caligula: "Ik leef!" (Romein keizer met weinig realiteitszin).
Sigmund Freud: "Dit is absurd, dit is absurd" (alsof veel van zijn theorieen dat ook niet waren).
Malesherbes: "Hou je mond! Je ellendige gekwetter maakt me misselijk." (tegen de priester die de laatste sacramenten uitsprak).
Leonardo Da Vinci: "Ik heb God en de mensheid beledigd omdat mijn werk niet de kwaliteit bereikt heeft die het gehad zou moeten hebben" (ongelooflijk).

Feesten voor het goede doel

Er zijn mensen die aangename zaken en het goede doel verenigen. Zo hebben wij een uitnodiging gehad van de stichting Dare2share voor een beachparty in de Republiek te Bloemendaal. Normaal zijn zulke feesten veel te hip voor mij, ik hou er niet van en voel mij er niet thuis. Maar de omschrijving van Dare2share zette toch aan tot nadenken.

Stichting Dare2share:

De doelstelling van de stichting DARE2SHARE is het genereren van fondsen en publiciteit voor goede doelen, door middel van het organiseren van feestelijke evenementen.
DARE2SHARE daagt mensen uit om te delen, emotie, tijd, energie, geld... Het ‘durven delen’ wordt gecombineerd met het ‘durven genieten’ van het moment. En hiermee wordt een positieve bijdrage geleverd aan de unieke projecten die DARE2SHARE ondersteunt.
Tijdens het feest wordt op verschillende manieren extra geld ingezameld, dat volledig ten goede komt aan de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker (VOKK). Door sponsoring worden de kosten laag gehouden en gaat al het meerdere naar het VOKK.
We hebben voor deze avond de crème de la crème van de Nederlandse Dj’s belangeloos weten te strikken:
Ricky RivaroErick ECuzcoLucien Foort.

Al met al klonk dit zo goed dat wij ons toch in een hip tenue hebben gehesen en richting Bloemendaal zijn vertrokken. Helaas waren de weergoden veel minder positief over het feest en werkten dus niet mee. Door omstandigheden waren wij er al veel te vroeg en hebben nog lijst gegeten bij de plaatselijke chinees. Alwaar mijn goede voornemens al bij voorbaat dreigden te mislukken daar de chinees mij had opgesloten op het toilet. De chinees heeft kennelijk veel last van strandbezoekers die alleen van het toilet gebruik maken en had hiertegen een technisch vernuftig systeem ontwikkeld: een hek tussen de wc en het restaurant wat hij zelf met een knopje opent. Helaas was de chinees niet in het bezit van personeel (met ongeveer 10 tafels zullen ze dat nooit geloven bij een looncontrole) en dus vergeet hij wel eens het hek te openen als hij in zijn pannen staat te roeren. Pas na lang gillen en rammelen aan het hek kwam de chinees mij bevrijden en konden wij richting de Republiek vertrekken.

Buiten was de Republiek prachtig maar nat, binnen was ook leuk genoeg. Ricky Rivaro bleek zelfs ronduit goed. Het leuke en vreemde aan onze charitatieve avond was wel dat de (dure want voor goed doel) kaarten voor ons zijn betaald door TKB. Wij deden dus goed zonder dat wij er iets voor gaven, sterker nog het drinken was all inclusive. Er waren mensen die dat erg letterlijk namen en dachten dat hoe meer je dronk hoe meer dit het het goede doel ten goede zou komen. Op het toilet zag ik daarvan al gauw de eerste slachtoffers van binnen gedragen worden. Gelukkig was het andersom, hoe minder er gedronken werd, hoe meer er overbleef, waardoor ik met mijn enkele cola ook niet uit de toon viel.

Naast de kaartverkoop waren er nog meer activiteiten om extra geld in te zamelen, o.a. handlezen. Wat daarbij het meest opviel was wel het haarvlokdansen. Er was een kapper (waar buiten mijzelf ontzettend veel belangstelling voor was, als de graad van goedheid moest worden afgemeten aan het kapsel zou ik echt een slecht mens zijn). De kapper veegde het haar ook niet op, daar kon daarna "lekker" tussen en op gedanst worden. Helaas horen praten en dit soort feesten niet bij elkaar. Er waren genoeg interessante mensen, helaas kan ik slecht liplezen en weet dus niet wat deze mensen te zeggen hadden.

De hele avond was er pers aanwezig; krant + tv opnamen, dus ook al zijn de foto's op dit blog aan censuur onderhevig, de rest zal zeker nog een keer tegen mij gebruikt gaan worden.

This is only possible at IIE in Almere

Sinds enkele jaren heeft Almere ook hoger onderwijs. Verbazingwekkend, want Almere staat nu niet bepaald bekend om zijn intellectuelen; een rijtjeshuis en een tuin zijn zo'n beetje de hoogste idealen van de Almeerse bevolking, met af en toe een uitspatting in de vorm van een uitstapje naar het Muiderzand. Helaas doen de meeste mensen dat de laatste jaren ook niet meer vanwege het vele sextoerisme dat daar plaatsvindt (door mensen van buiten Almere!), dat zijn dingen die je normaal alleen achter de gebloemde gordijnen van je rijtjesslaapkamer doet. Gelukkig hebben wij nu Annemarie, die aan al deze wantoestanden wel snel een einde zal maken. Zij is daartoe ook alvast in het centrum van de stad in een rijtjeshuis gaan wonen, zo leeft ze tussen het volk en voelt en beleeft zij precies wat er speelt.

Maar goed, terugkomende op het hoger onderwijs in Almere; wij hebben het! Natuurlijk niet gevuld met Almeerders, maar met ambitieuze jongeren uit het hele land. Die komen natuurlijk niet vanzelf, die worden gelokt met een keur aan woonruimte (zo zijn wij er allemaal ingetrapt), leuke uitgaansgelegenheden (erg afwisselend, iedere week anderen vanwege de vele faillissementen) en last but not least Het Instituut voor Information Engineering (IIE). Het IIE is niet helemaal Almeers, het is een onderdeel van de Hogeschool van Amsterdam. Niet dat ze het IIE dan niet in Amsterdam konden onderbrengen, nee de komst van IIE heeft een speciale reden. De studenten doen namelijk 3 dagen in de week projecten bij bedrijven en zitten 2 dagen in de week op school en in Almere zijn veel bedrijven waar zij dat kunnen realiseren. Dit zijn geen stagiares, het zijn co-makers:
"Comakership. Een mooi woord voor de samenwerking tussen uw bedrijf, het IIE en de studenten. Uit die samenwerking komt een goed product dat u gelijk in uw bedrijf kunt inzetten. En onze studenten plukken de vruchten van uw bedrijf als leercentrum."
Ook ME Company is benaderd om hieraan zijn medewerking te verlenen. Gelukkig krijgen wij Stephan, een ambitieuze, harde werker, die bij ons gaat onderzoeken hoe expansie mogelijk is met zo min mogelijk investeringen. Dus Steef, doe je werk goed, dan sta ik binnenkort aan het hoofd van een imperium :-)
Tot dan toe idereen blij.
Helaas zou Almere, Almere niet zijn als het allemaal volgens plan zou gaan. Er zijn zoveel ambiteuze studenten gelokt, en zo weinig bedrijven die mee willen werken...dat er nu een groot overschot is aan werkloze studenten. En dus moet ik er 2 of 3 nemen. Je kan het niet weigeren, ze zitten gewoon in een pakket. Nu heb ik geen werkplaatsen over, dus moet ik nog wel bedenken waar ik ze allemaal ga stoppen, ik heb echt nog geen idee. Binnenkort zie je mij wel rijden met een auto vol ambitieuze jongeren, zouden ze ook boodschappen dragen?

Rechterhand

Mede door het gebrek aan rechterhanden zijn wij gaan huren. Als er nu iets loos is bellen wij en komt er altijd wel iemand om het euvel te verhelpen. Vanochtend was het weer zo ver. Al maanden druppelen alle kranen in ons huis, Michael heeft onlangs diverse leertjes vervangen maar de druppels blijven vallen. Een irritant getik, volgens mij werden zulke dingen ook wel als martelwerktuig gebruikt. Vanochtend was het nog erger geworden; de douchekraan ging niet meer dicht.

Na New Aartselaar lag New Almere dus in het verschiet. Met alle TV beelden nog op mijn netvlies leek het mij het beste direct de juiste aktie te ondernemen en dus belde ik het noodnummer van onze verhuurder. Nu heb ik wel eens eerder karweitjes gehad voor een loodgieter en steevast kwam dan ene loodgieter V. Een hele aardige man en nog kundig ook. Maar wel van de oude stempel, snel in paniek en hij kan uren praten over zijn vak. Nu hoopte ik dus niet dat hij gebeld zou worden, gezien het vroege uur in combinatie met zijn leeftijd en stressbestendigheid. Maar na 5 min. ging de telefoon en ja hoor een paniekerige stem vertelde mij "mevrouw gaat u nu direct naar de meterkast" en vervolgens kreeg ik een half uur een betoog hoe ik de hoofdkraan dicht moest draaien. Toen dat klusje geklaard was stelde de stem zich voor als loodgieter V. Maar dat wist ik natuurlijk al. Dat zal ik ook nooit vergeten, vooral door 2 eerdere gelegenheden: de ene keer kwam hij de afwasmachine aansluiten en had een neef (ook bejaard) uit Nieuw Zeeland meegenomen om te helpen met boren (de muren zijn hier zo dik dat je een dag moet boren om er doorheen te komen). De neef was op vakantie en liet zich zo'n uitje niet ontzeggen. Waar V. bij binnenkomst nog vol trots zijn neef als hulpje voorstelde, lag V. uren later nog steeds in en onder het stof te boren, terwijl neef V. ontspannen bij het water zat, want zei hij "vissen is mijn grootste hobby"!

De tweede herinnering aan loodgieter V. stamt van een dag na de boorsessie. V. belde mij op om mij te beschuldigen van ontvoering van zijn rechterhand. Nu had ik na de vorige dag alles verwacht, maar van een ontvoering was ik mij niet bewust, zeker geen rechterhand daar wij die hier nooit hebben. Het bleek om zijn potlood te gaan, daar moet hij alles mee tekenen en zonder dat geen klussen. Inderdaad lag dat nog op tafel en V. nam het als een verloren zoon in ontvangst.

Vanochtend stond V. een uur later, nog steeds wat paniekerig, voor de deur. Maar de paniek maakte in de badkamer al snel plaats voor woede. Want er blijken Grohe kranen te hangen. En nu is het met Grohe zo dat daar nooit andere leertjes in mogen als die van Grohe zelf. En wat zag V. ? allemaal leertjes van een waardeloos merk (Praxis), waardoor de kranen, van binnen schijnen af te breken. Vol woede ontstak hij over de loodgieters van tegenwoordig, die nog geen leertje kunnen vervangen. Ik keek hem met mijn meest onschuldige blik aan en gaf hem gelijk, voortaan zal "mevrouw" V. maar direct bellen.

Schuiferskapelle en alarmfase 1

Waar ligt dat nou? Inderdaad aan de andere kant van de wereld, maar dan in Belgie. Het is dan ook zo ver rijden dat wij dit avontuur maar gecombineerd hebben met een weekendje bij Michael's ouders. Maar zelfs daarvandaan was het nog 1,5 uur rijden. Eigenlijk komt dit niet eens door de afstand hemelsbreed, maar meer omdat de snelweg nogal ver van het dorp afligt. Mijn vriendin, Marina, zelf kunstenares, had een kunstmanifestatie georganiseerd, Montmarte. Is niet zo moelijk daar want hoe weinig inwoners er ook zijn, iedereen heeft een atelier en is kunstenaar. Behalve de pastoor, maar ook hij had zijn huis (lees kerk) opengesteld voor kunstminnende bezoekers, hij heeft gewoon al zijn kazuifels uit de kast gehaald en aan kledinghangers opgehangen en kon zo ook meedoen aan Montmartre. Niet dat de pastoor zo kunstminnend is hoor, maar ja, niet meedoen = ook geen bierkes, dus je moet wat.
Naast Montmartre waren er ook dorpsfeesten met activiteiten als Parochianenkoers, gekke ronde en...nog meer werk voor de pastoor; de eucharistieviering.Een ware happening, mede doordat iedereen zeer gastvrij is. Reeds om 11.00 uur in de ochtend werden wij onthaald met Leffe en ambachtelijke kaas. Gesloten zijn ze ook niet in Schuiferskapelle, binnen notime leerden wij het dorpsgeheim kennen (nee, nee, dat blijft geheim) en werden wij uitgenodigd bij wildvreemden om de bevallende kat te komen bekijken.
Maar aan alles komt een einde en nadat de buizerd nog een kuiken heeft verslonden en wij een Leffe, zijn wij naar Aartselaar vertrokken. Wat nu ineens wel een wereldstad leek. Terwijl wij gebruikmaakten van deze wereldse faciliteiten door naar een restaurantje te gaan om mosselen te eten waren de avonturen nog niet voorbij. Ten eerste waren er geen mosselen en daarna brak de hemel open en de donder en bliksem los. Dit terwijl wij toch een kerk bezocht hadden die dag. Dat bleek later ook wel zijn nut gehad te hebben, want terwijl heel Aartselaar ondergelopen was en het een soort New Aartselaar was geworden, hadden wij nergens last van en hebben heerlijk gegeten. Ook thuis was alles nog droog en we hebben dan ook uitzonderlijk lekker geslapen. Of het door het bier kwam of door het kerkbezoek, maar zelfs ik werd pas om 9.30 uur wakker.

Kaartlezen eindigt in kofferbak

Een vrouw die kaartleest in de auto is als een man die maandverband moet gaan kopen voor zijn vrouw, beiden leiden tot ruzie en niets. Nieuwe technieken zouden ons elke bestemming met gemak moeten laten vinden, zonder ruzie en stress, helaas kan ik je vertellen dat die ook niet werken. Ooit al eens met een printje uit de routeplanner in de auto gezeten en op een kaarsrechte weg zonder afslagen gelezen : "draai naar"? Of heb je die stem wel eens gehoord, je kunt vaak kiezen uit een man of vrouw, die constant "draai om" bazelt, op steeds dwingerder toon, dit terwijl je zeker weet dat je een betere weg weet.
In Frankrijk is deze week een Engelse man, van een jaar of 60, aangehouden die rondreed met zijn vrouw in de kofferbak. Dat is natuurlijk (als je tenminste een afgesloten, geluiddichte kofferbak hebt) een goede oplossing om rustig, zonder ruzie, naar je bestemming te rijden. In dit geval was het erg rustig, want de vrouw was dood. En kennelijk begint na 30 jaar huwelijk de ruzie over de te rijden route al thuis, want ze hadden thuis al ruzie waarbij de man de vrouw heeft gedood. De man had de vrouw ook niet meer nodig, want hij had zich enkele dagen daarvoor al een navigatiesysteem aangeschaft, die hij vooral had uitgekozen op de stem. Na de vrouw een klap op haar hoofd te hebben gegeven met het nieuwe speeltje, bouwde hij het navigatiesysteem in zijn auto. Tot Frankrijk genoot hij van de zwoele vrouwenstem die uit zijn dashboard kwam. Eenmaal in Frankrijk begon hij zich toch wel te vervelen, geen enkele discussie, geen ruzie, geen kopje koffie. Bovendien begon hij spijt te krijgen van zijn daad, want aan het navigatiesysteem kleefden nog wat bloed en haren van zijn vrouw, en wie moest dat nu schoonmaken? De man stopte bij een wegrestaurant en biechtte alles op aan een personeelslid. De weg naar het politiebureau hoefde de man niet meer te zoeken, dat werd voor hem geregeld.

Start collegejaar

Gisteren ben ik voor het eerst naar college geweest voor mijn studie religiestudies.
Iedereen wil maar een ding weten: hoe waren de andere studenten? Mensen hebben echt een vreemd beeld van mensen die religiestudies doen, nu klopt dat wel in mijn geval, maar ik heb zo vaak gehoord dat daar echt hele rare mensen zouden zitten, dat ik dit zelf ook helemaal ging verwachten. Dat viel dus erg mee. Eigenlijk zijn de mensen die er zitten heel erg divers, zowel qua type mensen (voorzover dat na 1 dag is te duiden) als qua leeftijd, er zitten studenten van 18 tot 72 jaar. Ben ik gelukkig een aardig gemiddelde.

Vrouwen en auto's

Laatst werd een onderzoek gepubliceerd over vrouwen en auto's. Uitslag was o.a. dat veel vrouwen de motorkap van hun auto nog niet eens open kunnen krijgen. Tegen iedereen die het maar horen wilde vertelde ik dat dat onmogelijk waar kon zijn. Ik heb immers al veel oude auto's gehad en dan is het wel eens nodig de motorkap te openen om bijv. de olie bij te vullen. Dit ging altijd zonder problemen.
Tot vandaag....de ruitenwisservloeistof was op en ik toog naar Brezan. Alwaar ik het euvel direct voor de deur wilde verhelpen. Helaas kreeg ik het hendeltje onder de klep niet te pakken en dus ging de motorkap niet open. Hoe irritant dat ook was, het ergste was dat er mensen bleven staan om commentaar te geven: "was dat laatst niet onderzocht? nu kun je het met eigen ogen zien, een vrouw krijgt de motorkap niet open"!
Enne voor alle duidelijkheid....ik heb de motorkap uiteindelijk zelf open gekregen!

Varken cadeau

Nee, ook dit is geen foto van mij!
Een makelaar in Engeland heeft iets verzonnen op de teruglopende huizenmarkt. Als je nu een huis koopt in het exclusieve Lower Mill Estate krijg je er een varken bij cadeau. Het varken heeft al een training gehad, zodat deze direct deel van het gezin uit kan maken. Mocht je het varken niet in huis willen dan kan hij ook op een boerderij gestald worden, en krijg je na verloop van tijd de pork chops vanzelf thuisbezorgd. De aktie schijnt al 2 kopers te hebben aangetrokken.

Geslaagd project

Wij kennen heel erg veel mensen, met velen spreken wij regelmatig af. Maar het is zo gegroeid dat wij de meesten altijd apart zien. Daar wij de komende weken al erg vol zaten hebben wij nu eens afgesproken om te gaan eten met een paar van die mensen tegelijk. Dus wij kennen ze allemaal en zij kennen elkaar geen van allen. Nu zijn het ook nog eens heel verschillende mensen. Ik was erg benieuwd hoe dat zou uitpakken. Maar het was een geslaagd project. Het was heel gezellig en iedereen zat vrolijk met elkaar te kletsen alsof ze elkaar ook allemaal al kenden.

De autobranche

Na 2 dagen auto's kijken, samen met ingenieur Posno (gestuurd door Michael), eindelijk nog maar 2 keuzen over.
Het was dringend, daar ik eind deze maand mijn lease-auto in moet leveren. Ik heb nog geprobeerd de waardeloze VW Polo over te kopen, maar Leaseplan vraagt zulke woekerprijzen, dat zelfs ik als autobeet wel weet dat die koekdoos op wielen dat niet waard is (echt waar je wilt het niet geloven!!).
Ik moet wel zeggen dat dat auto's kijken ook niet meevalt. Het is een mijnenveld vol leugenaars, colporteurs, bedriegers, etc. En dan zijn wij alleen nog bij "betrouwbare" dealers geweest. Daarbij gevoegd de meningsverschillen tussen mijn roekeloze voorkeuren en de doordachte voorkeuren van Ing. Posno, maakten dat ik er af en toe zelfs aan gedacht heb om eens te gaan leren fietsen. Grootste verdriet was de prachtige Cabrio. Ik kon er gewoon niet meer uitkomen. Gezien de prijs, in verhouding met de ouderdom en onbetrouwbaarheid, leverde mij dat de minachtende blik op van de Ing. Die steeds vooruit stoof naar de degelijke (en natuurlijk minder flitsende) types. Uiteindelijk, na nog wat telefonisch advies van Michael en zijn autoliefhebbende collega, zijn er dus 2 over (1 te zien op bijgaande foto). En na 2 dagen vol adviezen....is iedereen nu stil! Het enige antwoord wat ik nu nog op al mijn vragen krijg: "het is jouw keuze" Dus wat moet ik doen? een occasion van 4 jaar oud met 44.000 km op de teller, Toyota en nieuwwaarde de hoogste van de 2. Bovendien ken ik iemand die bij Toyota werkt en dus goedkoop alle reparaties kan doen. Van alle gemakken voorzien, airco, geintegreerde cd speler etc. Of een nieuwe Hyundai, zelfde grootte, maar de helft minder waard dan de Toyota nieuw, ook wel airco etc. ziet er wat behoudender uit en is tevens 3000 euro duurder. De garantie van de nieuwe is 3 jaar, die van de Toyota is 1 jaar, maar waar je ook wat krijgt, je krijgt direct een vervangende auto, etc. Tevens gaat de service bij Toyota veel beter zijn (gezien bekende), bij Hyundai is dat minder en tevens vele malen duurder.
Nou ja, kortom ik twijfel en twijfel...adviezen welkom!

Kamer van Koopzwendel

Van de week moest ik naar de Kamer van Koophandel om wat meer structuur aan te brengen in "ons imperium". Uiteindelijk hebben we alles nu in 1 bedrijf, ME Company, samengevoegd dat alle activiteiten nu bundelt. Om belastingtechnische redenen is dat beter om op mijn naam te zetten. Daarvoor moest er nog wat van Michael overgezet. En wat blijkt....om een bedrijf aan mij "weg te geven" hoefde hij niet zelf te komen. Slechts een handtekening, op een door mij ingevuld, formulier was voldoende om het in 1 minuut aan mij over te dragen. Ik moest mij legitimeren en dus zelf komen, Michael niet. Maar toen dat was geregeld wilde ik Michael machtigen, voor een bedrijf dat een minuut daarvoor nog op zijn naam stond, maar dat gaat niet zomaar, nee, daarvoor moest hij komen en zich legitimeren! Dat betekent dus dat je met 1 vervalste handtekening een heel bedrijf op jouw naam kan laten zetten zonder dat de eigenaar daarvan op de hoogte is. Dat is toch niet te geloven?! Natuurlijk zal het als het uitkomt snel afgelopen zijn, maar dan heb je toch al heel wat schade kunnen aanbrengen in een bedrijf. Ik ben ook benieuwd hoe lang je zo iets vol kan houden voordat het ontdekt wordt, toch eens testen met Bun holding? De heer Bun heeft vast een korte, gemakkelijke handtekening.

Staatssecretaris van Gennip van Economische Zaken heeft van de week al aangegeven dat de bezem door de Kamers van Koophandels moet, ze moeten effectiever en efficienter gaan werken. Dat begrijp ik inmiddels volkomen!