Door Michael KoukosRegie: Andy Garcia
Cast: Andy Garcia (Fico), Inés Sastre (Aurora), Dustin Hoffman (Meyer) e.a.
Speelduur: 144 minuten
Jaar: 2006
Wij beginnen 1958 Havana in betere tijden. De film laat Cuba zien voor het verval is ingetreden.
Figo is een nachtclubeigenaar die steeds meer mensen om zich heen in de verleiding ziet komen om de revolutie te steunen.
Hijzelf blijft met beide voeten op de grond maar ja,....wat doe je als die grond onder je wegzakt. De revolutie wordt verfilmd zoals zij allicht wel was,...niet meer of niet minder dan de geweldadige overgang van de ene dictator naar de andere. Er wordt wat heen en weer gemoord terwijl de zwoele Cubaanse muziek de gemoederen bedaart. Zelfs het breken van iemands nek wordt begeleid door een charmant caribisch muziekje.
Al gauw verstomd echter de muziek want de saxofoon blijkt een imperialistisch instrument te zijn, en de clubs worden plotseling een oord van verderf.
Ondertussen worden alle revolutionairen trotse dragers van een baard, zoals wij ondertussen weten het ultieme symbool van verdraagzaamheid, en gedragen zich als losgeslagen hooligans.
De film blijft behoorlijk op de vlakte maar voor wie in Havana is geweest is het leuk om de plaatsen weer terug te herkennen. Fico wordt door Andy Garcia erg sympathiek neergezet in zijn eigen regiedebuut. Verder vallen de twee topsterren Dustin Hoffman en Bill Murray op door hun nietszeggende en betekenisloze vertolking van hun idem dito bijrollen.
Al bij al een charmante film die het toch hoofdzakelijk moet hebben van de exotische sfeer, die de prachtige beelden en muziek oproepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten