zondag, mei 06, 2007

Tong in Madeirasaus

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Bij het lezen van deze titel zullen jullie natuurijk denken aan het bekende culinaire hoogstandje: "tong in madeirasaus". Maar deze keer betekent het iets geheel anders, zoals jullie in de loop van dit relaas zullen merken!

Er woont hier een oud dametje ( ik schat haar ongeveer tachtig jaar of ouder) dat geregeld de terrasjes in de binnen- stad bezoekt en daarmee het plezier voor andere terrasgebruikers grondig vergalt. Waarmee dan wel? Misschien kennen jullie het probleem wel.
Dit oude dametje heeft namelijk de gewoonte om bij iedereen die ze ziet zitten op de terrasjes aan te schuiven en daarna een gesprek zonder einde aan te knopen.
Ze houdt niet meer op met haar rebbelende tong! Ze heeft verschillende vaste gespreks-items, waaronder: Madeira, Nieuw-Guinea, de volkstuin, de familie-erfenis en closetpapier. ( even ter verduidelijking: ze vertrekt altijd naar de naastgelegen horecagelegenheid met de slogan; "Ik ga even naar het toilet hiernaast, want daar hebben ze zulk zacht toiletpapier". Ze wordt er van verdacht rollen toiletpapier in haar tas te laten verdwijnen, want haar enorm grote tas is altijd verdacht dik als ze weer ten tonele verschijnt).

Als ze arriveert speurt ze eerst het terras af naar eventuele slachtoffers en zodra ze iemand in het oog heeft stevent ze erop af en schiet haar repertoire binnenkomers af zoals; "Vindt u het goed dat ik bij u kom zitten?" of "Goedemorgen, ken ik u niet ergens van?" enz,enz. Ik heb er in de loop der jaren al diverse variaties van gehoord en dit was dus maar een kleine bloemlezing uit haar repertoire van binnenkomers. Het ergste is, ze krijgt je altijd in de tang! Zo ook deze morgen. Teun en ik zaten net geposteerd met ons kopje koffie en wilden net van het zonnetje gaan genieten toen wij het bewuste dametje aan zagen komen. De mensen die haar kenden doken weg, de een achter zijn krant, de ander bukte zich om een denkbeeldige veter te
strikken. Weer een ander wendde zijn hoofd af. We zagen diverse uitwijkingsmanoeuvres, maar het mocht allemaal niet baten!
Het terras vertoonde al verdacht lege plekken en ook wij werden al lichtelijk nerveus.
Eindelijk had ze beet aan de tafel naast ons. Een mevrouw met haar arm in het gips was de dupe. Wij zaten natuurlijk met gloeiende oortjes mee te luisteren en ik bespeurde bij Teun zelfs iets van leedvermaak!

"Is het goed dat ik bij u aanschuif, want ik zit graag in de zon", was ditmaal de binnenkomer. De mevrouw in het gips zat net van haar sigaretje te genieten, toen we "Madeira" hoorden vragen; "Zou het niet een goed moment zijn om te stoppen met roken nu u zo met uw arm in het gips zit"? Het slachtoffer mompelde zoiets als;" nee, ik kan me nog best redden met mijn linkerhand" en daarna werd het spervuur van vragen en verhalen op haar afgevuurd.
Ze begon zoals gewoonlijk met haar verhaal over haar jaarlijkse mei-vakantie naar Madeira. ( voor de zekerheid: ga nooit in mei naar hotel Santa-Maria in Funchal, want dan is jullie vakantie gegarandeert verknald! )
Wij noemen haar onder ons: "tong in madeirasaus".
Daarna volgde de volkstuin van haar man, ze heeft namelijk nog een man die altijd in zijn volkstuin is (De arme drommel ontvlucht natuurlijk haar geklets).
Net toen ze aan de pygmeeën in Nieuw-Guinea wilde beginnen stapte de mevrouw met de gipsarm op en loerde "Madeira" in het rond naar een volgend slachtoffer. Nu dat laat zich raden!
Teun verschool zich achter zijn grote zonnebril met een uitgestreken gezicht, maar er was geen ontsnappen meer mogelijk!

Ze verdraaide haar nek zodanig naar Teun dat ik dacht dat ze niet meer uit deze torsie zou komen en begon: " Ken ik u niet ergens van Mijnheer"?
Ik ben toen maar met spoed naar de toiletten gevlucht om niet in de lach te schieten.
Toen ik terugkwam was ze net bezig met een verhandeling over kruiden uit de volkstuin en het gebruik ervan bij het koken. Teun heeft toen maar afgerekend voordat het closetpapier aan de orde kwam. Jullie begrijpen nu zeker wel waarom tong in madeirasaus nu niet bepaald ons favoriete gerecht is!

Audoe, Teun en Marieke Markies.


Geen opmerkingen: