Filmrecensie: Perfume: the Story of a murderer

Door Michael Koukos

Regie: Tom Tykwer
Cast: Ben Whishaw (Jean-Baptiste Grenouille), Alan Rickman (Antoine Richis), Dustin Hoffman (Giuseppe Baldini) e.a.
Speelduur: 148 minuten
Jaar: 2006

Uiteraard schept de verfilming van een der grootste, meest geniale romans aller tijden hoge verwachtingen. Al meteen valt op dat de film erg dicht bij het boek blijft.
Het in beeld brengen van het bizarre verhaal van Jean-Baptiste Grenouille is zeker niet gemakkelijk maar toch is het wonderwel gelukt. De opnames zijn vaak erg kleurrijk; het is duidelijk dat men, bij gebrek aan geur in het medium, heeft getracht om met kleur verschillende geursensaties uit te beelden. Ook dit werkt prima waardoor een groot obstakel voor verfilming uit de weg is geruimd.

Voor wie het verhaal nog niet zou kennen: Jean-Baptiste Grenouille is een door geuren bezeten jongeman die door verwerking van de geur van dode, jonge maagden het ideale parfum wil ontwikkelen. Hij maakt legio slachtoffers terwijl de politie wanhopig probeert hem te pakken te krijgen.

Ben Whiskam komt erg overtuigend over als Grenouille. Dit in schril contrast tot Dustin Hofmann die in zijn rol van Baldini wel grappig overkomt maar nooit echt weet te overtuigen.
John Hurt fungeert als verteller en ook deze techniek vermijdt dat men zich verliest in allerlei technische hoogstandjes om het verhaal op de rit te houden.

Grenouille wordt in de film wel een beetje eigenwijs neergezet. In het boek is hij een soort Quasimodo-achtige figuur terwijl hij in de film een slanke, knappe jonge man is.
Hij is niet sympathiek, maar ook niet huiveringwekkend.
Grenouille doet gewoon wat hij doet en is wat hij is, op sommige momenten lijkt hij eerder een romantische dwaas dan een psychopaat.

Het is verfrissend eens een goed boek niet ten onder te zien gaan door een slechte verfilming.