Wie kent niet de sketch van Van Kooten & De Bie "De groenteman en de Turk". Waarin een Turkse klant in perfect Nederlands zijn betoog doet en de groenteboer hem blijft toespreken als een klein kind in een raar, krom Nederlands. Waarna de Turk de zaak verlaat en zich verbaasd over het feit dat Nederlanders steeds onzorgvuldiger hun moedertaal spreken.Ook het ruim 23 jaar oude boek van Günter Wallraff "Ik, Ali" is zo'n klassieker, die laat zien hoe integratie niet moet. Helaas blijkt anno 2008 de inhoud van het boek nog steeds actueel te zijn.
Tijdens Koninginnenacht waren we bij Yamas, toen er het tafeltje naast ons een authentiek Jordaans stel van middelbare leeftijd plaatsnam. De man begon allervriendelijkst een praatje, waarin hij steeds meer de draak begon te steken met Grieken. Hij ging daar maar mee door, dus werd het tijd aan te geven dat Michael ook Grieks is. Wat er toen gebeurde schetst ieders verbazing; de man draaide om als een blad aan een boom en begon tegen Michael te praten als Van Kooten's groenteboer. Zo van "Jij hier restaurant werken?", "Of jij restaurant Stad werken?" (Voor de man stond het duidelijk vast dat je als Griek altijd in een restaurant werkt). Ook toen Michael gewoon perfect Nederlands bleef antwoorden, zag de man het licht nog niet en bleef gewoon uiterst serieus praten alsof hij het tegen een achterlijk kind had. Michael vertelde de man dat werken in een restaurant niet genoeg geld beurde, waarop de man een betoog hield dat je geen buren (!) meer overhoudt als je in een Grieks restaurant werkt.
De man was niet van zijn ideeën af te brengen dus we lieten hem maar voor wat hij was. We moesten er eigenlijk vreselijk om lachen, maar in werkelijkheid is het in en in triest dat buitenlanders door sommige Nederlanders nog steeds gezien worden als dom en achterlijk. Als je zoiets meemaakt vraag je je af of zaken als integratie en interculturele samenleving ooit een feit zullen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten