Door Michael KoukosActie / Drama
2003
Regie: Edward Zwick
Cast: Tom Cruise (Nathan Algren), Ken Watanabe (Katsumoto), Masato Harada (Omura), Koyuki (Taka) e.a.
Nathan Algren is een kapitein van de Amerikaanse leger die met een burn out probeert de laatste Samurai te vernietigen. Of het door zijn sombere mood komt is onduidelijk maar al heel snel wordt hij door diezelfde Samurai gevangen genomen.
Samurai Katsumoto besluit om Nathan in leven te houden het duurt dan ook niet lang voor deze zich als een vis in het water voelt tussen de traditionele vechters.
In dit typisch Amerikaanse product zijn de gevechten vergeleken met Chinese vechtfilms ronduit boertig te noemen. De regelmatige slowmotion herhalingen van diezelfde turnoefeningen zijn ronduit over the hill.
Daar staat tegenover dat alle personnages wel goed uit de verf komen; op een bizarre mannier vertonen zij allemaal charmante eigenschappen ook al zijn zij dapper en stronteigenwijs.
Op een enkele uitzondering na blijven de meeste gevoelige momenten behoorlijk op de vlakte en weten deze dus meestal niet de gevoelige snaar te raken. De landschappen zijn prachtig doch visueel kan dit spectakel zich niet meten met de Chinese broertjes (waar vaak gebruik wordt gemaakt van kleurenfilters).
Het Amerikaanse chauvinisme zorgt er ook voor dat de Japanse overheid wordt neergezet als ongelooflijke hufters en dat de eerste de beste Amerikaan die komt langslopen even snel de held aller Japanse helden kan worden.
Hoewel de film over all erg onderhoudend is, en daar gaat het dan toch om, is het einde wel erg potsierlijk te noemen.
Het is natuurlijk wel stoer hoe de samoerai dodelijk gewond en bloedspuwend door blijven vechten maar met de langgerekte slotscene waarin iedereen nog eens extra wordt neergemaaid met machinegeweren heb ik toch moeite.
Trop is nu eenmaal teveel.
2003
Regie: Edward Zwick
Cast: Tom Cruise (Nathan Algren), Ken Watanabe (Katsumoto), Masato Harada (Omura), Koyuki (Taka) e.a.
Nathan Algren is een kapitein van de Amerikaanse leger die met een burn out probeert de laatste Samurai te vernietigen. Of het door zijn sombere mood komt is onduidelijk maar al heel snel wordt hij door diezelfde Samurai gevangen genomen.
Samurai Katsumoto besluit om Nathan in leven te houden het duurt dan ook niet lang voor deze zich als een vis in het water voelt tussen de traditionele vechters.
In dit typisch Amerikaanse product zijn de gevechten vergeleken met Chinese vechtfilms ronduit boertig te noemen. De regelmatige slowmotion herhalingen van diezelfde turnoefeningen zijn ronduit over the hill.
Daar staat tegenover dat alle personnages wel goed uit de verf komen; op een bizarre mannier vertonen zij allemaal charmante eigenschappen ook al zijn zij dapper en stronteigenwijs.
Op een enkele uitzondering na blijven de meeste gevoelige momenten behoorlijk op de vlakte en weten deze dus meestal niet de gevoelige snaar te raken. De landschappen zijn prachtig doch visueel kan dit spectakel zich niet meten met de Chinese broertjes (waar vaak gebruik wordt gemaakt van kleurenfilters).
Het Amerikaanse chauvinisme zorgt er ook voor dat de Japanse overheid wordt neergezet als ongelooflijke hufters en dat de eerste de beste Amerikaan die komt langslopen even snel de held aller Japanse helden kan worden.
Hoewel de film over all erg onderhoudend is, en daar gaat het dan toch om, is het einde wel erg potsierlijk te noemen.
Het is natuurlijk wel stoer hoe de samoerai dodelijk gewond en bloedspuwend door blijven vechten maar met de langgerekte slotscene waarin iedereen nog eens extra wordt neergemaaid met machinegeweren heb ik toch moeite.
Trop is nu eenmaal teveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten