The Idan Raichel Project

Al een tijdje hoorde ik op Galgalatz de meest prachtige nummers voorbijkomen van The Idan Raichel Project. Afgelopen donderdag konden we hem dan eindelijk live zien in de Melkweg. En dat viel niet tegen.

Het Idan Raichel Project is in Israel al enige tijd razend populair met een platina album en enkele nummer 1 hits. Het sprookje begon allemaal in een kelder in Kfar Saba, waar Idan Raichel in het huis van zijn ouders een kleine opnamestudio begon. Idan, 30 jaar, was zijn hele leven al met muziek bezig, o.a. bij Tzahal, een Israëlische groep jongeren die in het leger zitten. Daarna werkte hij in een opvangcentrum waar mensen uit diverse culturen zaten, daar kreeg Idan de liefde voor Ethiopische muziek mee.


In 2002 sloot Idan zich op in Kfar Saba en experimenteerde met muziek uit diverse culturen, daartoe nodigde hij 70 mensen uit met zeer diverse culturele achtergronden. Hieruit kwam een cd met o.a. Ethiopische, Israëlische, Arabische, Yeminitische en oosterse invloeden. De teksten variëren van bijbelse psalmen tot Afrikaanse liefdesliedjes. Deze nieuwe fusion was zo eigenaardig dat men er aanvankelijk niet veel in zag in Israël. Gedreven als Idan is, liet hij zijn geloof in het project niet de grond inboren en inderdaad na verloop van tijd ontmoette hij Gadi Gidor van Helicon Records en werd The project een succes. Het idee van het project komt in deze tijd natuurlijk goed uit; verbroedering en respect voor culturele diversiteit. Zoals Idan in de Melkweg zelf aangaf komt Israël alleen maar in het nieuws als het om politiek gaat, met dit project wil hij aangeven dat muziek een beter instrument kan zijn om mensen bij elkaar te brengen.

Al was het bomvol in de Melkweg, van culturele diversiteit was buiten het podium geen sprake; het merendeel waren Israëliërs. Op het podium wel, natuurlijk gaat zo’n tournee moeilijk met 70 mensen, dus had Idan 7 gevarieerde ethnische exemplaren uitgekozen voor dit optreden. Buiten Askenazische Idan waren er o.a. mensen uit Uruguay, Ethiopië en Iran, weliswaar wel allemaal met de Israëlische nationaliteit.
Begon Idan aanvankelijk in het Engels te praten, dat duurde niet lang toen de groep overstemd werd door het publiek dat zo te horen Ivriet sprekend was. De rest van de avond was voor de andere mensen dus niet te verstaan en al helemaal de teksten niet die buiten Ivriet ook in het Amhaars waren. (wat dat betreft kun je beter zijn cd kopen waar de engelse vertaling is bijgevoegd).Verder was dat ook niet erg, de muziek was geweldig, zeer gevarieerd en technisch van hoge kwaliteit. Hebben dit soort projecten over het algemeen een hoog geitenwollensokken gehalte, daar is hier absoluut geen sprake van doordat het zo flitsend, modern en vernieuwend is. Het enthousiasme van de artiesten was ook echt enorm en zag er oprecht uit. Idan zelf is bescheiden en hij zat dan ook aan de zijkant van het podium op zijn keyboard te spelen, alsof hij thuis in de kelder zat. Als het publiek uitzinnig was wees hij naar de andere muzikanten op het podium. Ook bij de signeersessie achteraf bleek Idan, buiten zijn opvallende dreadlocks, zeer gewoon te zijn en van sterallures nog nooit gehoord te hebben. En zo zien wij het graag.

Our ability to live in peace with eachother depends first and foremost on our ability to accept all that is different between us.
I want to get closer to you, but let me be who I am.
I welcome you coming closer to me, while respecting who you are.
On our own individual paths we are all looking for the bread, the water, the wind and a dignified life.
And yes, we all cling to love.
Idan Raichel