De boulevard van Sosua bestaat uit niet meer dan een (lang) modderig zandpad met een reeks artisinaal gebouwde barretjes en winkeltjes. Het is precies ook hier waar de, minder zakelijke, buitenlanders hun "horecazaak" hebben. Zij hebben voornamelijk elkaar als klant, wat ze nog meer in de handen van armoede drijft. Het is bij velen een vicieuze cirkel; ze onvluchten hun eigen land door schulden, beginnen zonder geld een barretje van golfplaten op de boulevard van Sosua, hebben geen klanten, beginnen uit verveling en van ellende te drinken, zoeken medeslachtoffers om samen te gaan drinken, waardoor het weinige dat ze nog verdienen ook weer op gaat. Uiteindelijk kunnen ze ook niet meer weg, want geld voor een vliegticket, etc. hebben ze niet.
Een van die zaakjes zag er echt wel heel zielig uit, die had alleen zichzelf als klant en had de (voor daar) opvallende naam "Zeezicht". Het zou extra zielig zijn om van die ellende ook nog een foto te maken, vandaar dat Michael net zou doen alsof hij een foto van mij zou maken. Helaas dacht ik dat de zielige Zeezichman toch net opkeek en sprong ik maar snel echt voor de camera, wat de foto dus jammerlijk heeft doen mislukken, wat dan toch weer een metafoor is voor het leven van de zielige Zeezichtman.
De boulevard van Sosua bestaat uit niet meer dan een (lang) modderig zandpad met een reeks artisinaal gebouwde barretjes en winkeltjes. Het is precies ook hier waar de, minder zakelijke, buitenlanders hun "horecazaak" hebben. Zij hebben voornamelijk elkaar als klant, wat ze nog meer in de handen van armoede drijft. Het is bij velen een vicieuze cirkel; ze onvluchten hun eigen land door schulden, beginnen zonder geld een barretje van golfplaten op de boulevard van Sosua, hebben geen klanten, beginnen uit verveling en van ellende te drinken, zoeken medeslachtoffers om samen te gaan drinken, waardoor het weinige dat ze nog verdienen ook weer op gaat. Uiteindelijk kunnen ze ook niet meer weg, want geld voor een vliegticket, etc. hebben ze niet.
Een van die zaakjes zag er echt wel heel zielig uit, die had alleen zichzelf als klant en had de (voor daar) opvallende naam "Zeezicht". Het zou extra zielig zijn om van die ellende ook nog een foto te maken, vandaar dat Michael net zou doen alsof hij een foto van mij zou maken. Helaas dacht ik dat de zielige Zeezichman toch net opkeek en sprong ik maar snel echt voor de camera, wat de foto dus jammerlijk heeft doen mislukken, wat dan toch weer een metafoor is voor het leven van de zielige Zeezichtman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten