Nostalgische tijden bij hotel 't Paviljoen

Zoals elk jaar namen wij afgelopen weekend weer deel aan het Wildweekend in hotel 't Paviljoen in Rhenen. Dit trekt al jaar en dag veel (dezelfde) bezoekers, desondanks moesten wij het hotel dit jaar op het jaarlijkse evenement attenderen daar ze het "vergeten"waren. Er waren als gevolg dan ook weinig gasten die er de afgelopen jaren ook waren.

In allerijl hebben ze de boswachter gebeld, die altijd voorafgaand aan het diner een diapresentatie geeft waarbij je kunt zien hoe wat er op je bord komt een paar dagen daarvoor nog vrolijk in het bos rondsprong. De diapresentatie inclusief het bijkomende verhaal is ieder jaar weer exact hetzelfde, wij zouden deze inmiddels ook wel kunnen geven, inclusief het spectaculaire einde waarbij je kunt zien hoe de, inmiddels middelbare boswachter, in zijn jeugd 6 weken bij de Indianen in Suriname doorbracht.

Het wildfestijn zelf was weer overheerlijk, maar ook hier weinig verrassingen; het menu was bijna exact hetzelfde als vorig jaar:

Galantine de faisan avec pruneaux et pignons (galantine van fazant met pruimedanten en pijnboompitten)

Consommé de gibier avec une juliènne de girolles au cerfeuil (krachtige wildbouillon met reepjes paddestoelen en kervel)

Médaillon de râble de lièvre lardé avec choucroute et une sauce au romarin (médaillon van hazenrug met spek omwikkeld met zuurkool en een saus van rozemarijn)

Une rouleau de brie farçie avec pommes, noix muscade, raisins sec et noix (een rol van brie gevuld met appels, nootmuskaat, rozijnen en noten)

Médaillon de cerf et civet de cerf avec une sauce au pommes (hertenrugbiefstuk met hertenpeper en een appelsaus)

Sorbet de fruits avec une tuile d'amande farçie de glace au speculos (vruchtenijs met een amandelkrul gevuld met speculaasijs).

Na afloop werd de chefkok langs de tafels gestuurd, zwetend nam hij alle complimenten en vragen in ontvangst. Ons vroeg hij vrolijk of het weer verrassend was geweest?! toen wij ontkennend antwoordden vluchtte hij snel een tafel verder, dat had hij beter niet kunnen doen. Daar zat een dame die hem zoveel vragen stelde over haar eigen mislukte kookkunsten dat het zweet van zijn voorhoofd een compleet voetbad rond de man begon te vormen.

Toch hebben we in de kelder nog een "noviteit" kunnen ontdekken; de recreatieruimte. Deze was er aan de inrichting te zien ook al bij de opening in 1923 (er waren zelfs nog echte videobanden). Wat we daar tot onze blijdschap nog wel ondekten was een supersnelle computer met internet, waar we gretig gebruik van hebben gemaakt.

Al bij al hadden we toch een geweldig weekend, soms is het wel eens leuk om geen verrassingen tegen te komen en gewoon een oude, vertrouwde tijd te hebben.