Abdij Rolduc in Kerkrade heeft in haar bestaan (vanaf 1104) veel aanslagen en branden overleefd. Gelukkig heeft zij ook ons bezoek, afgelopen zaterdag, glansrijk doorstaan.Abdij Rolduc is nog een echt ouderwetse abdij, het ademt historie vanuit al haar poriën. Bij de grote houten poort werden we begroet door hoofdportier Sjang (Jean Derix 1902-1957). Daar Sjang inmiddels wat statisch is geworden stond ons geen haarbreed in de weg om de rest van het klooster en omliggende gebied te gaan verkennen.
Tegen de bisschop wordt hier nog echt opgekeken, hij heeft als enige bobo dan ook een eigen parkeerplaats voor de deur. Toen wij er waren was hij niet aanwezig, wij hebben dus helaas zijn, ongetwijfeld comfortabele, mobiel niet kunnen bewonderen. Ook op andere vlakken wordt er goed voor de bisschop gezorgd, zo hebben ze zelfs touwtjes voor de vijver gespannen om de bisschop bij nachtelijke uitspattingen van een verdrinkingsdood te behoeden.
Om de, altijd lege, kas wat te spekken is Rolduc tegenwoordig ook hotel en conferentiecentrum. Qua hotel leek het ons geen aanrader, in de bar is slechts een frisdrankautomaat te vinden en ook de rest deed ons wat spartaans aan. Na een bezoek aan het toilet had ik bijvoorbeeld het gevoel 40 jaar terug in de tijd te zijn gegaan, alsof ik weer op de kleuterschool was beland. De gangen en binnenplaatsen stralen wel een enorme rust uit. Dat blijkt voor meerdere doeleinden weldadig, zo was er juist een ADHD congres gaande toen wij er waren.Verder is er nog een Grootseminarie van het bisdom Roermond. Altijd interessant natuurlijk om de nieuwe lichting priesters te gaan bekijken. Helaas ging dat niet door, alle deuren naar dit opleidingsinstituut waren hermetisch afgesloten. Je zou bijna denken dat ze wat te verbergen hebben, maar dat zal wel niet, priesters doen immers nooit slechte dingen.
De kerk is een verhaal apart en gelukkig vrij toegankelijk, zelfs de crypte. Uit dankbaarheid besloot Michael de zegen uit te brengen vanuit de biechtstoel. De kerk doet ontzettend oud aan, maar het moet gezegd, is prachtig. De stilte die daar heerst is ongekend. De restanten van Ailbertus van Antoing, een van de stichters van het klooster, liggen er al eeuwen in alle rust. Dit komt misschien doordat katholieken niet zo'n waarde hechten aan overgebleven botten, hierdoor blijft hij bespaard van de enorme toeloop zoals Savvas en andere Grieks-orthodoxe heiligen kennen. Ailbertus is overigens ook nog niet heilig verklaard, pas in 2005 is een proces gestart dat moet leiden tot zijn zaligverklaring.
Als laatste besloten we de schitterende Rococo bibliotheek te gaan bezichtigen. Deze was helaas afgesloten voor publiek. Hierdoor konden we slechts raden wie de daar aanwezige schimmen zouden kunnen zijn.Geheel in stemming en onthaast verlieten wij Rolduc, op weg naar Landgraaf.
Labels: Abdij Rolduc, hotel, Grootseminarie, congrescentrum, klooster, Ailbertus van Antoing, Rococo bibliotheek, Jean Derix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten