Als je als leraar van gekkigheid niet meer weet wat je je leerlingen moet laten doen kun je ze altijd nog naar huis sturen. Michael Maxwell van de St. Joseph school, te St. Joseph Canada, dacht dat het leuk zou zijn om zijn leerlingen een opstel te laten schrijven over wie ze zouden willen vermoorden en hoe ze dat zouden doen. Het vreemde is dat het een les industriele technologie betrof. Michael zelf heeft zijn excuses gemaakt en gaf aan dat het een vergissing was.Is het niet zo dat leraren juist een pedagogische opleiding moeten hebben om hun verantwoordelijkheden te leren?
Misschien is het toch meer een perverseling die zich hoopte te verlekkeren aan alle moordverhalen?
Het is niet bekend of de leerlingen de opstellen ook daadwerkelijk hebben geschreven. Ik zou wel eens benieuwd zijn wat mensen van zo'n opstel maken, zo ben ik dan ook wel weer.
14 opmerkingen:
Ik zie er geen perversie in.Het gaat om "Stel", en dat heeft helemaal niets mee te maken met echte misdaad.In de literatuur heb je natuurlijk legio voorbeelden van Dostojewski tot Hans Koekoek...
van moord en de beste manier om die uit te voeren.In de films is zo`n thematiek al lang ondenkbaar populair geworden, dus ik begrijp echt niet wat is er pervers aan?
Trouwens is het een heel gezonde oefening om je fantasieen omtrend
moord van iemand die je diep gekwetst heeft of die je gewoon niet kan uitstaan in je bewustzijn te laten, je schrijft het als het ware van je af.Je negatieve gevoelens kun je op die manier op onschadelijke wijze kwijt raken.
In ieder geval is het ook belangrijk om te leren werkelijkheid van fantasie te onderscheiden.Je hebt bijvoorbeeld veel mensen die over het vreemdgaan fantaseren, maar nooit iets in die richtiing ondernemen.Mag dat dan ook niet?Het leuke is het juist dat we die vrijheid hebben om te mogen denken, en zelfs zeggen wat we willen.Zodra je geen misdaad gepleegd hebt, ben je ondanks je duistere gedachten toch onschuldig, of niet soms?Je kan ook een ander voorbeeld nemen, iemand die in zijn innerlijke wereld ontzettend hoge idealen nastreeft en toch als het op het uitvoeren komt, de daadkracht mist om zijn idealen te verwezenlijken.Is zo`n persoon dan echt edelmoedig?
@Milanka
Ik weet niet of je dan wel zo onschuldig bent, dat hangt volgens mij van de intentie af. Heb je echt de intentie iemand kwaad te doen maar om een of andere reden komt het niet tot uitvoering, dan ben je volgens mij in wezen gewoon schuldig.
O, nu snap ik `m, dat Collumbine incident was natuurlijk gewoon een eindwerk.
@Thawol
Zo zie je maar wat er van kan komen.
Ik denk het niet.Je kan schuldig gevonden worden pas als je iets doet wat verboden is, en niet als je alleen maar er over fantaseert.
Wetelijk gezien. Je kan je best schuldig voelen achteraf gezien om je duistere gedachten maar je kan nooit verantwoordelijk gesteld worden voor iets wat je niet hebt gedaan.
@Milanka
Wettelijk niet, spiritueel gezien wel.
Alle negatieve gedachten komen als een boemerang bij jezelf terug.
@ Erika
Inderdaad, negatieve gedachten zorgen voor een soort negatieve trilling die iedereen onbewust opvangt.
Uiteindelijk heeft de bron er zelf het meeste last van maar toch zorgt men voor een soort energetische smog die ook de omgeving negatief beinvloed.
Er zijn een heleboel mensen die allerlei negatieve gedachten koesteren maar die gewoon (en gelukkig maar) te laf zijn om dit alles tot uitvoering te brengen.
Het feit dat zij het niet uitvoeren maakt hen echter nog niet goed.
In tegendeel zelfs; in zowat alle spirituele geschriften staan de misdadigers spiritueel gezien op een hoger niveau dan de hypocrieten.
Ik vind het een heel interessant vraagstuk omdat het ook om gevoelens gaat die soms heel intens,soms onbewust of zeer destruktief kunnen zijn.Als je ze eenmaal voelt bijvoorbeeld boosheid, hoe raak je het op een gezonde (en zonder schade te berokkenen) kwijt? We zijn gewone mensen, geen heiligen.
Hoe kun je altijd lief zijn zelfs als je weet dat er andere zijn die je kwaad of zelfs dood toe wensen.
Het is erg moeilijk om nooit negatieve gedachten te hebben. Ik probeer mij wel steeds bewust te zijn van het eit dat ik ze heb en dat het niet goed is. Maar ja, er van af komen? daar heb ik in ieder geval nog geen oplossing voor gevonden.Vooral wat Milanka zegt, als je weet dat iemand anders jou een kwaad hart toedraagt is het erg moeilijk om nog aardig over die persoon te denken.
De kunst is niet zozeer aardig over zoiemand te denken, dat wekt namelijk alleen maar weerstand op. Het handigste is te aanvaarden dat die persoon er nu eenmaal is en dat iets NOOIT persoonlijk is. Het gaat namelijk altijd om een geestelijke kronkel bij die ander en die kan daar niets aan doen.
Je bent zelf de schepper van je leefwereld:; alles waar je meer aandacht aan schenkt wordt groter en andere dingen geraken daardoor op de achtergrond. De keuze ligt dus bij jezelf.
Ook is het niet goed om jezelf te verwijten dat je negatieve gedachten hebt. Het is echter wel goed om je er bewust van te zijn.
De truuk hier is dat je de negatieve gedachte erkent, observeert maar er niet over oordeelt. Daar waar licht is, kan geen duisternis meer bestaan.
Hoi iedereen, ik ben momenteel een
goed boek aan het lezen:"DE KABBALIST" van Geert Kimpen.Wie het nog niet gelezen heeft, kan eerst een website kabbalist.nl bezoeken waarop meer over het boek te vinden is.Groetjes Milanka
@Milanka
Bedankt voor de tip, ik wil het zeker nog lezen.
Ik heb er veel over gehoord n ben benieuwd, wat vindt jij er tot nu toe van?
Ik ben op de pagina 176 en ik vind het wel moeite waard om te lezen.
Verder wil ik nog niets verklappen.
@Milanka
Veel plezier met het lezen en nee vertel maar niet, dan is het nog een verassing.
Een reactie posten