Merkwaardig uitzicht

Afgelopen weekend waren wij weer eens in Willibrordhaeghe. Vanaf onze kamer hadden wij deze keer een merkwaardig uitzicht op de kapel. Uit het gras was een uitsnede, die erg leek op een wegrennende monnik (met zijn handen naar voren). Of heb ik een te grote fantasie?

WatWasWaar

Altijd al willen weten waar je nu precies woont? Of eigenlijk; waar je nu precies op woont. Misschien wel op een kerkhof, of op andere interessante historische resten. Op WatWasWaar kun je het allemaal te weten komen, deze site brengt historische informatie over heel Nederland via een GIS-applicatie. En mocht het erg tegenvallen; de huizenmarkt trekt weer wat aan.

Je kunt op de site op plaatsnaam of postcode zoeken. De kaart zoomt direct in op de gezochte locatie. Je kunt ook zelf in- of uitzoomen. Aan de rechterkant vind je extra informatie; minuutkaarten, kadastergegevens en/of andere bronnen. Van sommige percelen kun je zien wie de eigenaar of pachter was, waarvoor het gebruikt werd en wat de waarde van het perceel was. De kaart van Almere gaat maar liefst terug tot 1973, natuurlijk alles slechts in ontwerp. Niet getreurd, er zijn vele plaatsen waar ik heb gewoond, een speeltje dus om nog uren plezier aan te beleven.

Voor Mandela van U2 - Long Walk to Freedom

U2 - Ordinary Love

The sea wants to kiss the golden shore
The sunlight warms your skin
All the beauty that’s been lost before
Wants to find us again

I can’t fight you anymore
It’s you I’m fighting for

The sea throws rocks together 
But time
Leaves us polished stones

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

Birds fly high in the summer sky
And rest on the breeze.
The same wind will take care of you and I
We’ll build our house in the trees

Your heart is on my sleeve
Did you put it there with a magic marker?
For years I would believe
That the world couldn’t wash it away

Cause we can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

Are we tough enough
For ordinary love

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

Amerikaans leger staat religieuze symbolen toe

Sinds kort staat het Amerikaanse leger religieuze symbolen toe. Iedereen die zo'n religieus extraatje wil dragen, moet dit wel eerst aanvragen en vanzelfsprekend wordt het symbool aan het legerpakje aangepast.

Inmiddels hebben drie sikhs al toestemming gekregen tot het dragen van een tulband. Deze voldeden aan de eisen waaraan de religieuze symbolen moeten voldoen: ze mogen de veiligheid niet in gevaar brengen, mogen geen afbreuk doen aan de orde en discipline en mogen de cohesie in de groep niet verstoren. Er zal bij de aanvragen geen onderscheid worden gemaakt tussen religies, iedereen mag toestemming vragen voor het dragen van religieuze symbolen. Het is een klein begin, maar mijns inziens een grote stap voor een logge instelling als het leger. Ik ben benieuwd wanneer Jeanine Hennis-Plasschaert dit voorbeeld zal volgen. In Noorwegen is het dragen van religieuze symbolen in het leger overigens al sinds 2012 toegestaan.

Duivelse baby terroriseert New York

Onlangs reed een draadloos bestuurde kinderwagen door de sneeuw in New York. Voorbijgangers verbaasden zich hierover en wilden dit vreemde fenomeen wel eens van dichtbij bekijken. Op dat moment kwam er plotseling een duivelse, bezeten baby tevoorschijn. De baby keek de mensen bezeten aan en begon dan hard te spugen. Het fenomeen bleek een promotie te zijn voor de film Devil's Due. Bedenker van deze actie is het New Yorkse bureau Thinkmodo, gespecialiseerd in virale communicatie.

Aartsbaliliek van Sint Jan van Lateranen Rome

De Pauselijke Aartsbasiliek van Sint Jan van Lateranen, aan de Piazza del Latarano, is de oudste van Rome en de voornaamste van de 4 pauselijke basilieken. Formeel is het de hoofdkerk van de RK wereldkerk en dus belangrijker dan de Sint Pieter.

De Basiliek is gesticht door Constantijn de Grote ter ere van het Edict van Milaan in 313. Het feest van de wijding op 9 november wordt jaarlijks in de hele Latijnse kerk gevierd. De Aarstbasiliek is opgedragen aan Jezus Christus zelf, maar ook toegewijd aan Johannes de Doper een Johannes de Evangelist. Van de oorspronkelijke Basiliek is weinig over, vanwege een aardbeving in 869.
Volgens traditie zou in het pauselijk altaar dat in de basiliek staat, een deel van een houten altaar van Petrsu zijn opgenomen. Aan dit altaar mag alleen de Paus de mis opdragen. Paus Franciscus hebben wij hier echter niet gezien.

Eigenlijk is de aan de overkant van het plein gelegen Scala Sancta (Heilige Trap) veel leuker om te zien. Deze trap zou Christus nog tijdens zijn proces hebben beklommen; de trap leidde naar het praetorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem. Helena, de moeder van Constantijn de Grote, heeft de trap destijds naar Rome laten komen. Het is de bedoeling dat je de trap op je knieën op gaat, dit ter boetedoening. Er waren meer dan genoeg gegadigden, dus hebben wij deze eer maar aan de ware gelovigen gelaten. De trap leidt naar het Sancta Sanctorum (Heilige der Heiligen), dit was in de middeleeuwen de persoonlijke bidkapel van de pausen.

Pastafarianisme

Het lijkt een grap maar dat is het allerminst, de Kerk van het Vliegende Spaghetti Monster bestaat echt. De religie, ook wel aangeduid als pastafarianisme, is in 2005 opgericht door Bobby Henderson, als antwoord op het plan om naast de evolutietheorie op scholen ook het scheppingsverhaal als mogelijke wetenschappelijke waarheid te onderwijzen. Kan de wereld niet ook geschapen zijn door een vliegend spaghetti monster?

Het belangrijkste dogma van de Kerk van het Vliegende Spaghetti Monster is dat er geen dogma's bestaan. Als geloofssymbool hebben de pastafari's de vergiet aangenomen, welke op het hoofd wordt gedragen bij de eedaflegging (te vergelijken met de doop in andere religies).  Met de verwerping van dogma's, zijn er geen regels en voorschriften. Verder hebben ze op de eedaflegging na geen rituelen en wordt er niet gebeden, ook niet voor spaghetti. Elk lid heeft een stem in wat de kerk is en wordt. Ze zeggen zelf een gemeenschap te zijn zonder indoctrinatie.

Dat deze religie zelf geen dogma's en regels kennen, wil niet zeggen dat ze geaccepteerd worden. Dagelijks ontvangen de spaghetti-aanhangers vele haatmails van voornamelijk orthodoxe christenen. En vorig jaar werden er nog acht pastafari's gearresteerd in Rusland, tijdens een demonstratie (maar wie wordt daar niet gearresteerd?). Al is de groepering oorspronkelijk in de VS ontstaan, ook in Rusland groeit het aantal leden gestaag; een groep van 103 pastafari's vroeg daar in 2013 officieel het statuut van religieuze groepering aan, het antwoord moge duidelijk zijn.

Eigenlijk helemaal niets mis mee, met deze vriendschappelijke monsters. Helaas moet men de religie in Nederland weer misbruiken om andere religies te beledigen. De Facebookpagina van deze nep-pastafari's is waarschijnlijk niet bekend bij de Kerk, en bovendien zijn de makers kennelijk ook niet zo zeker van hun zaak, daar ze anoniem zijn.

Is het pastafarianisme een religie? Er is geen eensluidende definitie van religie. Ninian Smart definieert religie als een verzameling van geïnstitutionaliseerde rituelen van een groep mensen die verbonden zijn met een traditie en die spirituele sentimenten met een buiten-menselijke focus uitbeelden of oproepen en ten minste ten dele gebaseerd zijn op mythologie en/of doctrines. Smart geeft daarbij zeven dimensies aan van een religie. Als je deze definitie letterlijk neemt is het pastafarianisme geen religie, als je echter bedenkt dat Smart ook voetbal onder zijn definitie vindt vallen, wel.

Reggefiber; glasvezel from hell

Eindelijk zouden we glasvezel krijgen en dus supersnel internet. Aangezien wij daarvoor afhankelijk zijn van Reggefiber, waren de kerstgedachten al snel met de noorderzon verdwenen, elk contact met dit bedrijf zou zelfs Jezus Christus moordneigingen doen krijgen. De URL van dit bedrijf heet vast niet voor niets Eindelijk glasvezel, ik ben er alleen nog niet achter hoe rekkelijk dat eindelijk is. De ambitie van Reggefiber is alle woningen in Nederland aan te sluiten, daar is de christelijke eeuwigheid dan wel bij nodig.

Het begon allemaal een aantal weken geleden, toen ik een afspraak probeerde te maken met Reggefiber. Ik kreeg een soort Achterhoekse huismoeder aan de lijn met een zeer zwaar accent. Dat zij zo onvriendelijk en chagrijnig was kon ik mij nog wel voorstellen, gezien het aantal krijsende kinderen dat ik op de achtergrond hoorde. Een afspraak maken kon niet, want dat moest haar collega doen. Toen ik vroeg wanneer die collega er dan wel zou zijn, vertelde de gestreste vrouw dat de afspraak gewoon ingepland zou worden, ik daarover een brief zou krijgen, en als ik dan niet kon deze afspraak zou kunnen verplaatsen. Een beetje kastje naar de muur verhaal dus, maar ik was nog vol verwachting. En De Sint liet mij niet in de steek, er kwam een brief, de monteur zou 30 december 2013 komen tussen 8.00 uur en 12.00 uur.

En zo zat ik gisteren om 8.00 uur klaar met een grote pot koffie. Tegen 10.00 uur begon ik al wat misselijk te worden van de koffie, om 11.00 uur heb ik de rest maar weggegooid. En...je begrijpt het al om 12.00 uur was er nog geen monteur te bekennen. Reggefiber dus maar eens gebeld en jawel daar was de Achterhoekse "dame" weer. De kinderen had ze inmiddels de nek om gedraaid, want aan de andere kant van de lijn was het doodstil. Helaas had dat allemaal niet geholpen, want de vrouw was nu verschrikkelijk chagrijnig, boosaardig zelfs. Bij mijn vraag waar de monteur bleef, snauwde ze door de telefoon : dat weet ik niet"!. Toen ik vroeg wie dat dan wel wist, vertelde ze mij dat ze dat aan de opzichter moest vragen, hoe lang dat duurde wist zij niet. O.k. je weet het niet, ik wachtte dus nog af. Na een half uurtje belde ik terug en was de vrouw inmiddels in een furie veranderd, schreeuwend gaf zij mij te kennen dat ik af moest wachten en niet meer moest bellen, als ze mijn nummer zou zien zou ze niet meer opnemen, en met een klap gooide ze de hoorn neer. Kennelijk hebben ze in de Achterhoek nog nooit gehoord dat je ook de nummermelder uit kunt zetten, dus belde ik gewoon weer terug. Dat had ze nog niet eerder meegemaakt, want ze nam gewoon weer op, maar nadat ze wat verbaasd deed, begon ze weer te schreeuwen dat ze het ook allemaal niet wist en gooide ze wederom met een klap de hoorn erop.
Je begrijpt, glasvezel hebben we nog niet, en bij gebrek aan andere glasvezelbedrijven vrees ik dat dat er ook in 2014 niet van zal komen.

Update
Op 7 januari kwam er daadwerkelijk een monteur van Reggefiber, zelfs een aardige, wat gezien het voorgaande verbazingwekkend is. Helaas is het aansluiten niet gelukt.
14 januari: Reggefiber is wederom geweest en ze hebben de glasvezel aangesloten. Wordt vervolgd op 16 januari.
16 januari: een monteur van Guidion heeft de glasvezel aangesloten, het was erg traag, volgens hem omdat er zoveel muren tussen zitten?? :Lekker dus, al die moeite voor niets. In de avond hebben we xs4all gebeld, want als de tv aanging deed internet het zelfs helemaal niet meer. Ze hebben ons op een andere frequentie gezet. en het is ongelooflijk, het werkt nu!

Trouwen in Almere en zo

Ja, dat kan in Almere. En al denken de meeste mensen dat dat niets is, ik kan je nu zeggen dat het heel leuk is om in Almere te trouwen. We zouden in stilte trouwen, en daarom is het extra hartverwarmend dat we toch zoveel felicitaties en cadeaus hebben gehad, bedankt iedereen! Het is een onvergetelijke dag geworden. Helaas zijn alle leuke feesten altijd weer veel te snel voorbij.

We hadden gekozen om ook geen toespraken te doen, geen ringen, eigenlijk dus alleen het trouwen. Daarom dachten we dat we binnen 2 minuten wel weer buiten zouden staan. De ambtenaar van de burgerlijke stand en de bode bleken echter zulke leuke mensen te zijn, dat ze er met gemak een half uur van hebben gemaakt. Helaas weten we hun namen niet meer, maar echt grandioos hoe zij het allebei deden. De vrouw vertelde ook nog een en andere over de trouwzaal en de architect Cees Dam. Zo weten we nu waarom de ramen van het gemeentehuis rond zijn; dit is twee keer de letter C van de naam van de ontwerper. Alles aan de inrichting van de trouwzaal heeft een betekenis. Zo is er zoveel rood omdat het de kleur van de liefde is en zijn de stoelen goudkleurig voor voorspoed. Aan het eind van de ceremonie kregen we nog een leuke verrassing (ik zal niet zeggen wat, om de verrassing voor andere bruidsparen nog leuk te houden).

Eenmaal getrouwd zijn we afgereisd naar ons geliefde Kasteeltje Hattem. Ook daar kregen wij nog een aantal leuke verrassingen. Na een overnachting in de bruidssuite trokken we verder naar Deurne om mijn verjaardag te gaan vieren in Willibrordhaeghe.
En dan is nu zomaar weer alles voorbij, trouwen, verjaardag en kerst. Het is weer moeilijk wennen aan het gewone leven. Gelukkig is het bijna weer oud en nieuw en Michael´s verjaardag.

Een fijn jaarwisseling alvast en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar!

Merry Christmas and Happy New Year!

The Magic of Christmas never ends
and its greatest of gifts are family and friends. 

Merry Christmas and Happy New Year!

Athene: The New Acropolis Museum

Nog net voor de crisis is het allemaal rond gekomen, waardoor er in 2009 een imposant gebouw is verrezen aan de Dionysiou Aeropagitoustraat in Athene: het nieuwe Akropolismuseum (het oude is in 2007 gesloten). Aan de voet van de Akropolis zijn hier de archeologische vondsten van op en rond de berg te bewonderen. Enige smet op het mooie avant-gardistische gebouw is de twist rond de verdwenen scuplturen.

Het museum is chronologisch opgezet met vijf afdelingen. Alles is heel open en ruimtelijk opgezet, het moet als het ware lijken alsof je door de oorspronkelijke tempels loopt. Een deel van de vloer is van glas, waardoor je de onderliggende opgravingen kunt bewonderen. Het ontwerp is de van de New Yorks- Zwitserse architect Bernard Tschumi, in samenwerking met de Atheense archtitect Michael Photiadis, die samen een knap staaltje werk hebben geleverd.

Helaas staat een groot deel van de Parthenon sculpturen in het British Museum in Londen. Wat de Grieken daarbij het meest lijkt te ergeren is dat ze slechts vijf van de zes kariatiden uit de hal van het Erechtheion in bezit hebben. Sir Elgin krijgt hier nog steeds de schuld van, die zou de sculpturen hebben gestolen en  meegenomen naar Engeland rond 1800. Athene was destijds onderdeel van het Ottomaanse Rijk en Elgin ambassadeur in Constantinopel, waar hij kennelijk zoveel goede dingen deed dat hij de sculpturen cadeau kreeg. Eens gegeven blijft gegeven toch? Als dat niet zo is dan voorzie ik nog wel een conflict tussen Europa en Griekenland in de toekomst.

Met het nieuwe Akropolismuseum wil Griekenland, volgens de Griekse minister van cultuur, Antonis Samaras, aan de wereld tonen dat Griekenland best zelf in staat is de schatten uit het Parthenon te huisvesten. Het past in de politiek, destijds door Melina Mercouri in gang gezet, om alle sculpturen terug te krijgen. Dat blijft een twistappel met de Britten. Feit is wel dat het museum, met maar liefst 4000 tentoongestelde voorwerpen, een knap staaltje architectuur en museumkunde is. Ik vind in ieder geval dat het een prachtig museum is geworden dat zeker een bezoek (en ook wel meerdere) waard is.

Jeruzalem; De Olijfberg

De Olijfberg (Har HaZeitim) in Jeruzalem is niet zomaar een berg, ten eerste is het eigenlijk geen berg, met zijn vier toppen is het meer een bergrug. Ten tweede is de geschiedkundige, religieuze en spirituele betekenis enorm. Naast deze meer verheven betekenissen, is het uitzicht over de oude stad van Jeruzalem gewoon mooi (wie kent de overbekende plaatjes niet?).

Het meest opvallend zijn de duizenden graven op de flanken van de Olijfberg. Zowel joden als moslims willen hier graag begraven worden. Dit allemaal door een zinnetje in het Bijbelboek Zacharia, waarin de Olijfberg wordt genoemd als plaats waar God zal beginnen met het tot leven wekken van de doden aan het einde der tijden. De wederkomst van Isa wordt niet expliciet in de Koran genoemd, desondanks is de Olijfberg ook voor moslims een geliefde begraafplaats. Op de joodse graven liggen losse stenen, dit gaat terug tot de tijd dat de joden in de woestijn leefden, om het graf in de woestijn te markeren legden ze er stenen op. Mensen op doortocht vulden uit respect voor de dode de stenen weer aan.

Ook voor het christendom heeft de Olijfberg grote betekenis. Er zouden zich vele Bijbelse gebeurtenissen hebben afgespeeld. Aan de voet ligt Gethsemane, de plaats waar Jezus werd overgeleverd aan de Romeinen. Verder zou Jezus vanaf hier naar de hemel zijn gegaan, zijn er diverse engelen verschenen, werden hier diverse profeten beschreven en bouwde koning Salomo hier zijn offerplaatsen voor de afgoden. Op de berg bevinden zich dan ook diverse kerken.

Naast al deze religieuze betekenissen, is de Olijfberg ook gewoon een toeristische hotspot. Terwijl bussen vol toeristen worden uitgeladen, gaan de orthodoxe joden gewoon door met hun gebeden bij de graven. Het is moeilijk om de verhevenheid van de plaats te voelen met al die drukte, het grote openbare toilet doet daar ook al geen goed aan (maar mochten de religies gelijk krijgen, zullen er toch wat te weinig toiletten zijn).  Ondanks alle drukte moest ik denken aan de begrafenis van Rabin. Ik was destijds in Israël, maar niet in Jeruzalem. Toch kon je overal op televisie zijn begrafenis op de Olijfberg zien. Er was toen overal zoveel verdriet voelbaar, dat dat voor mij nog steeds de sterkste herinnering aan de Olijfberg is.

Wordt vervolgd.

Jeruzalem

Al ben ik al redelijk vaak in Jeruzalem geweest, de christelijke plaatsen ben ik nooit gaan bekijken. Dit was dus de kans om daar verandering in te brengen. Helaas was de sfeer er in oost-Jeruzalem niet beter op geworden.





Het christelijke deel begint vanzelfsprekend met de Via Dolorosa (letterlijk lijdensweg), die loopt van de Leeuwen- of St. Stefanspoort naar de Heilig Grafkerk. Volgens christenen werd Jezus, na zijn veroordeling door Pontius Pilatus langs de Via Dolorosa naar de executieplaats Golgotha geleid. Er zijn veertien kruiswegstaties*, allen gemarkeerd met een gedenksteen. Aangezien het stratenplan in Jeruzalem in de afgelopen 2000 jaar nogal is veranderd, is het niet aannemelijk dat de toenmalige weg dezelfde is als de huidige. Het is allemaal dan ook meer symbolisch, ten behoeve van pelgrims, dan historisch verantwoord.

Met enorm veel mensen persten wij ons door de kleine straatjes. Hoe verder je komt, hoe Arabischer het er begint uit te zien. Helaas werd de sfeer ook steeds grimmiger. Naarmate de spanning toenam, nam ook het zweet op het voorhoofd van onze gids Yaron toe. Ik was absoluut van plan mij van dit alles niets aan te trekken, tot een man die op een muurtje aan de zijkant zat, wel heel erg boos naar mij keek. Bruusk stond hij op en begon heel hard "Sharia" te roepen. Je ziet dat je in de mensenmassa geen kant op kunt, en toch...maakte mij dat zo boos! Gelukkig kon ik mijn woede inhouden, waarna ik en mijn belager ieder een andere kant opliepen. Waarom moeten mensen zo doen? En waarom moeten religies haat nog meer aanwakkeren? **.

De kruiswegstaties leiden naar de Heilig Grafkerk, welke stamt uit 326. Ze werd gebouwd in opdracht van Keizerin Helena, moeder van Constantijn. Zij beweerde dat zij het Heilige Graf had gevonden. Ze noemde de kerk Anastatis, de verrijzenis. Vanaf deze tijd werd de kerk, en het omliggende gebied, een belangrijke pelgrimsplaats voor christenen. Godsdiensttwisten en oorlogen zijn van alle tijden, de kerk is dan ook diverse malen verwoest. De huidige kerk stamt uit 1048. De Ottomanen stelden regels op omtrent het bestaat van de kerk. Zo kregen twee islamistische families de sleutel in bewaring om ruzies tussen de verschillende christelijke groepen (Grieks-orthodoxen, Rooms-Katholieken, Armeens-orthodoxen, de Koptische kerk en de Ethiopische kerk) te voorkomen. Deze regeling is tot de dag van vandaag van kracht.

In de kerk is het vanzelfsprekend erg druk met een mengeling van toeristen en echte pelgrims. Vooral die laatste groep is interessant om te bestuderen. De pelgrims komen uit de hele wereld en velen zijn tot tranen toe geroerd. Ze vallen op hun knieën, blijven oneindig kruisen slaan en kussen elke steen waar zij maar bij kunnen komen. Je moet waarschijnlijk wel heel gelovig zijn wil je daar geen mond- en klauwzeer van oplopen, wij hebben dit soort activiteiten dan ook maar aan de gelovigen  gelaten.

Wordt vervolgd.

* Kruiswegstaties:
1. Jezus wordt ter dood veroordeeld.
2. Jezus neemt het kruis op zijn schouders.
3. Jezus valt de eerste keer.
4. Jezus ontmoet zijn moeder.
5. Simon van Cyrene helpt het kruis te dragen.
6. Veronica droogt het gezicht van Jezus af.
7. Jezus valt voor de tweede keer.
8. Jezus troost wenende vrouw.
9. Jezus valt voor de derde keer.
10. Jezus wordt van zijn kleding beroofd.
11. Jezus wordt aan het kruis genageld.
12. Jezus sterft aan het kruis.
13. Jezus wordt van het kruis genomen.
14. Jezus wordt in het graf gelegd.

**Het Vaticaan blijft keer op keer haar standpunt verkondigen dat oost-Jeruzalem geen Israëlisch grondgebied is, maar bezet gebied.

De wereld op een cruiseschip

Wie had dat gedacht, wij op cruise? Het is er dan toch eens van gekomen. Het was een mooie reis, vooral omdat we heel veel in een vakantie gezien hebben (Katalakon, Jeruzalem, Nazareth, Bethlehem, Izmir, Athene en Rome). De wereld op een Costa schip is echter een geheel eigen wereld met aparte regels en gebruiken, iets waar wij erg aan moesten wennen. Juist omdat deze wereld zo anders is, hebben wij ons er eens goed in verdiept tijdens de dagen op zee.

Voor het schip vertrok was er de noodzakelijke veiligheidsoefening. Zodra het alarm klonk moest iedereen met het zwemvest aan (ligt in de kast in je hut) op het dek gaan staan waar de tenders hangen. Met 2100 mensen stonden we daar in rijen te wachten. Je kon je zo direct een voorstelling maken waarom het op de Costa Concordia zo fout heeft kunnen gaan. Dat wij een hut hadden die vrij dicht bij het dek met de tenders was gelegen, gaf mij gelukkig wel wat hoop. Plotseling klonk er een echte oproep voor een arts; er bleek al een eerste slachtoffer te zijn flauwgevallen. De arts arriveerde pas na 15 minuten, wat de hoop op overleving toch weer wat teniet deed.

Het eten was geweldig, ik kan niet anders zeggen. Er waren maar liefst 140 mensen werkzaam in de keuken die de hele dag de heerlijkste gerechten klaarmaakten. Deze werden door weer ander personeel via roltrappen naar boven gebracht, waarna een vaste serveerster dit in een van de vele  kleine keukentjes toonbaar maakte en het naar je tafel bracht. Al het personeel deed dit met een lieflijke glimlach. Of dit echt gemeend was betwijfelden we, nadat we een keukenrondleiding hadden gehad en daar hun 10 geboden zagen hangen.
De andere gasten waren kennelijk allemaal ervaren cruisegangers, want in tegenstelling tot ons, waren zij wel op de hoogte van specifieke gebruiken als het zwaaien met servetten en het dansen met serveersters.

De rangorde van het personeel was even duidelijk als treurig. Italianen hebben alle hogere functies, Aziaten (voornamelijk afkomstig uit de Filipijnen) hebben alle lagere tot laagste functies. De Italianen waren voornamelijk arrogant en zagen de gasten niet staan (of zoals wij gezien hebben; lachten dikke gasten achter hun rug uit), het lagere personeel was over het algemeen ontzettend aardig en deed hun uiterste best. Dat laatste was opmerkelijk daar zij 7 dagen 11 uur per dag werken, gedurende 9 maanden. In al die 9 maanden hebben zij welgeteld 1 vrije dag. Wij hebben daarover veel nagedacht en met veel lager personeel gesproken. Zij bleken allemaal heel blij met hun  baan te zijn en zelfs trots op "the ship". En misschien is het ook wel zo dat het werken bij Costa voor veel van die mensen een mooie kans is. In ieder geval deed Costa er wel veel aan om de Filipijnen te helpen na de afschuwelijke cycloon en hebben 100.000 dollar geschonken voor noodhulp aan getroffen familie van medewerkers.

Onze hut, met balkon, was prima in orde, daar zorgde Maricar onze cabin steward elk dag uitstekend voor. Niets was haar te veel. Zo werden de handdoeken niet aflatend vervangen en rolde ze trouw, elke dag, alle opladers weer netjes op. Alle overige spullen werden netjes in de vele kasten en kastjes opgeruimd. Toch hebben we er niet veel tijd doorgebracht, er is namelijk zoveel te doen op zo'n schip. Zo hebben we dus talloze nieuwe ervaringen gehad: het bekijken van een 4-D film, het laten meten van het vetpercentage (ik was maar liefst 3 kg te zwaar!) en van de weeromstuit het meedoen aan lichamelijke oefeningen. Verder was er een nogal luidruchtig (Italiaans) entertainment team, wat wij doorgaans cocktaildrinkend aan ons voorbij lieten gaan.

Wordt vervolgd.