Filmrecensie Dark Water

Filmrecensie door Michael Koukos

US 2005 105 min.
Genre: Horror/drama
Van: Walter Salles
Met: Jennifer Connelly, Tim Roth, John C. Reilly
Dark Water is een Amerikaanse remake van het Japanse werk van Hideo Nakata (o.a. The Ring)

Dahlia Williams (Jennifer Connelly) verhuist tijdens haar slepende echtscheiding met haar dochterje naar een troosteloze flat in een al even troosteloze buurt.
Zij beseft dat haar tropenjaren te wachten staan maar op het eerste gezicht lijkt zij het met haar nieuwe woonst, baan en school voor de kleine meid redelijk goed voor mekaar te hebben.
Al gauw echter slaat de horror van het dagelijkse leven toe; Absolute naargeestigheid, lekkende kranen en plafonds, kutweer, onwillige klusjesmannen en last but not least, een vervelende ex-vent, die Dahlia maar al te graag gek wil laten verklaren om de voogdij over het dochtertje te krijgen.

Alsof dit alles nog niet erg genoeg is komt plotseling het cliché van de hedendaagse horrorfilm, de imaginary friend van het kind, opduiken.
Logisch want elk zichzelf respecterend eigentijds filmkind behoort nu eenmaal een ingebeeld vriendje te hebben. Wie zich op een dergelijke gemeenplaats begeeft moet echter van goede huizen komen om zich nog een beetje te onderscheiden en daar wringt het schoentje.
Hoewel de acteerprestaties van Jennifer Connelly maar vooral ook van Tim Roth, in de rol van aandoenlijke advocaat(helaas, zij bestaan alleen in Hollywood), sterk genoemd kunnen worden, slaagt de film er niet echt in om angst aan te jagen.

Het plot ziet men al van kilometers afstand aankomen en ook de aandoenlijke zelfopoffering uit moederliefde van Dahlia komt helaas niet voldoende uit de verf om werkelijk te ontroeren.
Dark Water kan dan ook eerder een sociaal drama dan een horrorprent worden genoemd maar de doorsnee dramaturg zit niet op huivertoestanden te wachten en de horrorfreak lust over het algemeen geen drama.
Het blijft dus een niet geheel onverdienstelijke film voor een erg klein publiek.