Filmrecensie Breakfast on Pluto

Door Michael Koukos

Regie: Neil Jordan
Cast: Cillian Murphy (Patrick ‘Kitten’ Braden), Liam Neeson (Father Bernard), Stephen Rea (Bertie), Brendan Gleeson (John-Joe) e.a.
Speelduur: 135 minuten

Deze film is het verhaal van Patrick "Kitten" Braden. Patrick wordt als vondeling bij dorpspastoor Bernard voor de deur gelegd (uiteraard in een rieten mandje).
Kwade dorpstongen beweren ook dat Bernard de vader van Patrick zou zijn.

Al op zijn tiende blijkt de jonge Patrick tot een flamboyant, wat vrouwelijk figuur uit te groeien. Daar het verhaal zich in dit dit stadium in het roerige doch preutse Noord-Ierland van de jaren `70 afspeelt is het niet verwonderlijk dat zijn experimenten met vrouwenkleding, make-up en erotische verhalen niet in erg goede aarde vallen. Uiteindelijk wordt de situatie onhoudbaar en moet Kitten vluchten.

Hij wordt opgepikt door de leadzanger van een Rockband waarbij hij het al snel dermate voor zijn redder weet te verzieken, dat ook deze voor zijn leven moet vluchten.
Vervolgens kruisen er een heleboel figuren Kittens pad, de ene met al wat meer koshere bedoelingen dan de andere. De hormonaal wat verwarde Kitten weet zelfs de harten van de ruwste bonken te stelen zodat hij steeds wel weer verder wordt geholpen.
Uiteindelijk komt hij in het bruisende London terecht waar hij op zoek gaat naar zijn moeder, van wie hij alleen weet dat zij sterk op de actrice Mitzi Gaynor lijkt.

De film weet op een fantastische wijze humor en tragiek met elkaar te verweven. Er gebeuren op grauwe achtergrond van de Noord Ierse oorlog gruwelijke dingen. Aan de andere kant zorgen de geweldige, vrije `70s sfeer en de vaak lang vergeten songs voor een vrolijk cachet in het geheel.
Neem daar de ijzersterke acteerprestaties en de kleurrijke personnages nog bij en dan krijg je een overweldigende, ijzersterke film die goed is voor een lach en een traan.