Weigergemeente

Nu de koningin dit jaar niet naar Almere komt hebben wij weer gewoon een rustig dagje. Er zijn de gebruikelijke festiviteiten en daar blijft het bij.
Daarom ook alle tijd om eens te kijken naar de geschiedenis van koninginnedag.

Het blijkt dat dit pas sinds 1949 op 30 april gevierd wordt; de verjaardag van koningin Juliana (maar dat wist ik zelfs). Daarvoor werd het op 31 augustus gevierd, de verjaardag van koningin Wilhelmina.
Ten tijde van Koningin Juliana werd op 30 april een defilé gehouden. Wie herinnert het zich niet? De gehele koninklijke familie stond op het bordes van Paleis Soestdijk zich stierlijk te vervelen. Vele Nederlanders en rijksgenoten liepen langs in de kilometerslange optocht en gaven geschenken en veel bloemen, waarmee het bordes werd bedekt. Dat was saai voor hen, saai voor ons en is daarom afgeschaft. Nu kan iedereen doen wat hij wil, behalve de koninklijke familie en de slachtoffers die in de uitgekozen plaats wonen waar de familie op bezoek komt. Zou je eigenlijk als gemeente zo'n bezoek kunnen weigeren? Er zijn tenslotte ook weigerambtenaren waarom dan geen weigergemeenten?

Filmrecensie Girl with a Pearl Earring

Door Michael Koukos


Regie: Peter Webber
Starring: Colin Firth, Scarlett Johansson, Tom Wilkinson, Cillian Murphy, Alakina Mann, e.a.
Genre: Drama

Wij schrijven Delft 1665, Griet komt in dienst als de nieuwe dienstmeid van Johannes Vermeer. Het feit dat de naam in het Engels niet is aangepast is jammer. Gedurende de rest van de film zullen wij Griet namelijk horen uitspreken als Gwiet.

Voor een dienstmeid blijkt Gwiet opmerkelijk intelligent te zijn doch de meeste mannen blijken, merkwaardig genoeg, vooral onder de indruk van haar haast mongoloide trekken. Uiteindelijk groeit zij eerst uit tot Vermeers muze om vervolgens zijn assistente te worden.
Het gehele gezin Vermeer is haast volkomen afhankelijk van de opdrachten van de steenrijke Pieter van Ruijven. Deze zet alles op alles om Griet, uiteraard met hoofdzakelijk onderbuikse motieven, in te lijven.
Uiteindelijk komen wij dan tot de cloe van het verhaal waarin het schilderij van de oorbellen tot stand komt. Dit tot grote onvrede van de verwaande, ziekelijk jaloerse vrouw van Vermeer die ook nog eens een gigantische geldslokop blijkt te zijn.

Dit prachtige doch ficitieve verhaal is als een bewegend schilderij in beeld gebracht. Er is erg veel aandacht besteed aan het visueel scheppen van het juiste tijdsbeeld en dat is zeer goed gelukt. Daar staat dan weer tegenover dat het verhaal slechts erg traag ontrolt. Op zich is deze film zeker de moeite waard om bekeken te worden al is het maar om het visuele genot en de prachtige filmmuziek.

Belgen gesignaleerd in Vietnam

Sinds 3 jaar rijden, varen, surfen en lopen de (Belgische) vriendinnen Nicole en Ingrid onafscheidelijk de wereld door. Deze week was Nicole even alleen ondanks dat ze nu met een tandem reizen.

Ruzie? ,,Neen, ik ben Ingrid gewoon vergeten toen ze in een benzinestation naar het toilet ging.'' De vriendinnen zitten in Nha Trang. Zwoegend en ploeterend fietsen de dames door de bergachtige kuststreek, met af en toe een plaspauze bij een benzinestation.

Zo ook afgelopen week; Ingrid ging even naar de wc en toen zij terugkwam, zei ze oké en meer viel er ook niet te zeggen want na 3 jaar ben je wel eens uitgepraat.
Nicole zette de tandem in positie en vertrok. Het ding, dat bijna 35 kilogram weegt, plus de vier rugzakken en het water, nam algauw een flinke vaart. "Ik riep nog tegen Ingrid dat ze de sleeprem moest aanzetten, maar ik kreeg geen reactie".
De tandem ging zo snel dat Nicole uiteindelijk in een theeplantage is beland, waar een twintigtal geschrokken vrouwen theetakjes aan het plukken waren.
Tegelijkertijd kwam Nicole er (eindelijk) achter dat Ingrid er niet was. Na een zoekaktie onder de theestruiken en in de manden raakte Nicole lichtelijk in paniek.

Niet lang, want bij gebrek aan een servicemedewerker bij het tankstation had een Vietnamees Ingrid maar achter op de fiets genomen. Dat was natuurlijk nog meer ploeteren voor de kleine Vietnamees met de struise Belgische achterop.
Bij het benzinestation was Ingrid haar helm vergeten en ze was na de oké terug naar binnen gelopen, waarvan Nicole niets had gemerkt. Van je vriendinnen moet je het maar hebben.

Shell's Slimme Service

Dat Shell duur is is oud nieuws, nieuw is dat de service niets kost. Service met een hoofdletter S.

Zojuist was ik bij tankstation De Slaag bij Amersfoort-Hoogland toen ik aangesproken werd door een hoogbejaarde man in knalrood Shellpak gestoken met dito flitsende zonneklep op zijn reeds kalende hoofd. Ze hadden deze, oprecht vriendelijke man naast zijn nieuwe look ook nog een verkooptraining gegeven. Niet een gewone training maar van de soort voet tussen de deur.

Op zijn zonneklep stond in het groot het woord Service. De goede man gaf mij een visitekaartje met "Service kost niets" erop en vertelde mij dat het nieuw was dat je nu ook gratis service krijgt bij Shell (het is dat hij zo aardig was, want dat geeft m.i. toch duidelijk aan dat er voorheen geen service was). Daarop vroeg hij mij wat hij kon doen voor mij. Al tankende kon ik zo snel niets verzinnen, maar daar had de training te goed voor gewerkt en de man wilde van geen wijken weten. Vlot somde hij een aantal dingen op; ramen wassen, het tanken van mij overnemen (?), etc. etc. Toen ik zei dat er niets nodig was (ik begon medelijden te krijgen met de paar wapperende grijze haren in de ijskoude wind) vertelde hij mij dat mijn ramen echt heel vies waren, dus vooruit hij mocht mijn ramen doen. Toen ik terug kwam van betalen glommen mijn ramen en was de bejaarde reeds aan een van zijn volgende klussen begonnen bij een ander slachtoffer.

Prima zo'n service, ware het niet dat Shell de meest aandoenlijke, vriendelijke bejaarden selecteert, zodat ze zo min mogelijk gratis service daadwerkelijk hoeven te geven, want zeg nou zelf, tegen zo'n man zeg je toch niet: "dat is prima, begint u met tanken, dan van binnen en buiten schoonmaken, stofzuigen, boenwas en daarna kunt u onder de motorkap beginnen, oh ja en wilt u ook nog even de bandenspanning controleren?".
Of zouden ze hem af en toe een flesje V-power geven?

Kunstproeven

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

In veel steden in Nederland is een uniek evenement gestart in verschillende geselecteerde restaurants.
Het gaat hier om het het culturele evenement " Proeven van kunst".
Het is een evenement waarbij voornamelijk (lokale) topkunstenaars uigenodigd worden door toprestaurants om hun kunstwerk beschikbaar te stellen.
Dit kunstwerk wordt op een onderbord geproduceerd. Gedurende dit evenement worden in de restaurants speciale Proeven van kunst menu's aangeboden, waarbij na afloop het unieke onderbord behouden mag worden. Proeven van kunst laat mensen op een originele manier kennis maken met kunst en de kwaliteitskeuken en geeft een positieve en blijvende herinnering mee aan een heerlijk diner.

Hier in Bergen op Zoom start het evenement medio mei. De kunstenaar die ze in Bergen op Zoom hebben gekozen is Eric Elich. Eric Elich studeerde in 1994 af als grafisch ontwerper aan de kunstacademie St. Joost in Breda. Hij heeft zich voor het onderbord laten inspireren door de werken van Guiseppe Areimboldo. Een Italiaanse kunstschilder uit de Renaissance, die vooral bekend werd met portretten samengesteld uit allerlei voorwerpen, bloemen en dieren.
Eric Elich heeft een schitterend onderbord ontworpen zoals jullie zien. Het bestaat uit asperges, aardbeien en ansjovis. Deze drie heerlijkheden worden in Bergen op Zoom ieder jaar gepresenteerd als het AAA menu.

Nu hebben ze hier in Bergen een mooie bistro, namelijk Bistro Poncin. Deze bistro is gelegen tegenover het stadspaleis Het Markiezenhof aan de Steenbergsestraat. Deze bistro heeft een wel heel origineel idee verzonnen, je kunt je namelijk in laten schrijven vanaf nu voor een unieke dagtocht naar de weervisserij. ( de weervisserij is een manier van vissen waarbij boompjes op een fuikachtige manier geplaatst worden in het water, zodat bij afgaand tij de vis achterblijft in de zogenaamde "weer").
's Morgens wordt je ingescheept aan de Bergse Diepsluis en volgt er eerst een bezoek aan de mosselhangcultuur van de fam. Landa. Hierna volgt een bezoek aan de weervisserij van de fam. van Dort en tussendoor wordt een lunch aan boord geserveerd. Daarna kun je genieten van het hier beroemde streekmenu de drie AAA's, als je tenminste niet inmiddels vreselijk zeeziek bent geworden. Dus een aanrader is: reistabletjes innemen!
Deze boottocht vindt plaats op 22 mei aanstaande en je kunt je inschrijven via Bistro Poncin. (Die helaas nog geen klant is van Lunchdinner).
Helemaal duidelijk is het ons niet of je ook het originele onderbord krijgt van Eric Elich, maar dat kun je altijd even vragen. We denken dat je het misschien nodig zult hebben als je erg zeeziek bent geworden, dus we hopen dat de verf zuurbestendig is.
De naam van de boot is trouwens Zwerver 3, maar laat je door deze naam niet ontmoedigen, want wij hebben hier goede schippers die niet aan het zwerven slaan.
Dus smakelijk eten en een behouden vaart!

Audoe, Teun en Marieke Markies.

Filmrecensie Stay

Door Michael Koukos

Verenigde Staten
Drama / Thriller
99 minuten
regie: Marc Forster
cast: Ewan McGregor, Ryan Gosling en Naomi Watts

Een psychiater krijgt van een nieuwe patient te horen dat deze binnen 3 dagen zelfmoord zal plegen. Nu woont onze shrink zelf samen met een ex-patiente en dus, begaan als hij is, probeert hij de wanhoopsdaad te voorkomen.
Geleidelijk aan begint de psychiater echter zelf rare symptomen te vertonen.
De film is erg stijlvol opgenomen en de acteerprestaties zijn ijzersterk. Na een tijdje gaan tijd en ruimte erg vervagen zodat het geheel een bijzonder hoog Twinpeaksgehalte krijgt.

Het is dus een erg boeiende kijkervaring die helaas onderaan de streep te veel vragen open laat. Dat is jammer want hierdoor vervalt de film tot een,weliswaar knappe, stijloefening.
Zeker een aanrader als je bereid bent een film meerdere keren te zien, ongetwijfeld wordt dan meer duidelijk. Maar mij liet de film eerder achter met het idee dat ik in 99 minuten zelf gek was geworden.

Habibi Bin Laden

Geen fatwa kan er tegenop, de datingsites voor moslims rijzen de pan uit.
Qiran.com, onlinearabia.net, misyar.com en vele andere sites zijn inmiddels big business. Vooral in landen als Saudi Arabie, Egypte, Irak en Iran groeien de deelnemersaantallen met de dag.
Werden tot voor kort de meeste huwelijken nog gearrangeerd, nu hebben de ouderwetse matchmakers het moeilijk om te concurreren met de moderne technologie die van het Midden- Oosten een grote chatroom heeft gemaakt.

Internet is vooral interessant omdat ze daar dan eindelijk eens ongesluierde vrouwen kunnen zien, ook een huwelijk wordt geambieerd omdat dan geen dure bruidsschat nodig is en de bruiloft vaak veel goedkoper kan (er komt niemand meer).
Ook voor een grote groep homo's uit de Arabische cultuur is het internet ideaal, omdat op hun liefdesleven een totaal verbod staat in de meeste Arabische landen. In Egypte kan iemand er voor worden opgepakt en in Saudi Arabie zelfs de doodstraf krijgen.

Het lijkt mij een prima ontwikkeling, de hippies zeiden het al: Make love not war.
Je hebt natuurlijk wel kans dat zich onder de nicknames een aantal zeer duistere huwelijkskandidaten bevinden, bijvoorbeeld Bin Laden, of zou je dat risico alleen op gaysites lopen?

Everly brothers voor ever

De paashaas is niet gekomen dit jaar, maar dit werd goed gemaakt door het bezoek van Louise en Mike. Zij waren voor het eerst in Nederland en al denk je dat dat niet zoveel verschilt met Engeland, het tegendeel is waar. Ze hadden een regelrechte cultuurshock, gelukkig konden ze met wat kunst en vliegwerk zich snel aanpassen en hadden we leuke dagen met zijn allen. Engelsen zouden geen engelsen zijn als ze niet van alles uit good old brittain hadden meegenomen om deze aanpassing vlot te laten verlopen; zo hadden zij hun eigen thee meegenomen, bestelden in restaurants zo gauw het maar kon een english breakfast en ontbeten wij thuis dan hadden ze het liefst spareribs. Zelf zeiden ze al het water en de multiculturaliteit het meest opvallend te vinden in Nederland.

Mike is een behoorlijk goede zanger en wij hadden als bezigheidstherapie dan ook een cd-opname geregeld met Ger. Wij hadden hier op zich geen problemen verwacht maar ook niet dat dit zo goed zou uitpakken. Vanaf het begin klikte het zo goed tussen Mike en Ger dat je zou denken dat het broers zijn. Er ging dan ook geen dag voorbij zonder dat ze elkaar opzochten en zo gauw ze elkaar zagen begonnen ze acuut aan hun gezamenlijke hobby; praten over muziek, muziek en muziek. Ook hun stemmen pasten wonderwel bij elkaar en hun uitvoering van Crying in the rain (Everly brothers) is fenomenaal om te horen.

Na de opnames zijn we met hen en Kitty en Vincent naar de Griek geweest voor een opname- en Telendosreunie. Leuke is dat Kitty/Vincent en Mike/Louise al jaren op Telendos komen maar elkaar nog nooit hebben gezien

Ze gaan namelijk altijd in een ander seizoen. Dat er op Telendos alleen gelijkaardige mensen komen blijkt wel want ook tussen hen klikte het prima.

Na het eten kroop het nederlandse en engelse broederbloed waar het niet gaan kon en pakten Ger en Mike onmiddellijk de microfoon af van het Griekse duo dat optrad. Al zat het duo wat sip te kijken, het publiek was direct enorm enthousiast.

Mike had dan ook al zijn eerste fan in Nederland die meteen wel een cd wilde kopen; nog even wachten er is nu alleen nog een ruwe versie.

Al met al een enorm succes en leuke dagen. Ger en Mike missen elkaar nu al.

De mens Jezus

Pasen betekent voor de meeste mensen een paar vrije dagen en lekker eten. Wat de werkelijke betekenis is schijnt nog maar ongeveer 50 % van de Nederlanders te weten; dat het het feest van Jezus opstanding uit de dood is.

Ook in het "vrome" Italie is nog maar weinig bekend over de christelijke geschiedenis.
Waarom zou Jezus, dorstend in de woestijn, geen cola lusten? De Italiaanse vestiging van Coca-Cola wil er niet van weten en dreigt met juridische stappen tegen producent Artika Film. In de speelfilm 7 km da Gerusalemme drinkt Jezus een blikje Coca-Cola.
De film van Claudio Malaponti gaat voorlopig niet in première want de producent gaat de gewraakte scène schrappen. Daarin komt een Italiaanse reclamemaker in de woestijn van Israël Jezus tegen en geeft hem een lift. Deze stapt in, doet zijn veiligheidsgordel om, aanvaardt dankbaar een blikje Cola en drinkt het gretig leeg. „Mijn God, wat een getuigenis”, zegt de reclamemaker daarop.
Coca-Cola ziet het als onrechtmatig gebruik dat het merk schade kan doen. Tegen de Britse krant The Times verklaarde regisseur Malaponti dat hij niets van de reactie begrijpt. „Ik heb een diep-religieuze film gemaakt.”
Malaponti wees er op dat hij de film vorige maand heeft vertoond in het Vaticaan. „De paus was niet tegen de scène met de Cola (en we weten hoe streng in de leer die is!). Hij past in een film waarin Jezus wordt geportretteerd als de grootste communicator aller tijden.” Volgens Malaponti heeft de paus hem geschreven dat hij hoopt dat de film bijdraagt aan de liefde voor Jezus en aan de rijkdom van zijn boodschap.”

En ach wat maakt het ook uit, Jezus dronk dan wel geen Cola maar at ook geen paaseieren, buiten het feit dat deze producten toen nog niet verkrijgbaar waren, wie zou er nou zin hebben in zoiets als je net van het kruis komt? Ik denk dat hij dan nog eerder zin had gehad in Cola dan in paaseieren.
Ik begrijp dan ook niets van Coca-Cola, die moet toch blij zijn met deze geweldige extra reclame? Ik zou hartstikke blij zijn als er een film uit zou komen waarin Jezus een restaurant opzoekt met behulp van Lunchdinner.

Filmrecensie Reign of Fire

Filmrecensie door Michael Koukos

Regie: Rob Bowman
Jaar: 2002
Land: Amerika / Engeland
Genre: Actie / Fantasy / Thriller
Cast: Christian Bale , Matthew McConaughey , Izabella Scorupco , Gerard Butler , Scott Moutter , David Kennedy , Alexander Siddig , Ned Dennehy e.a.
Duur: 101 minuten

De film begint als een echt sociaal drama. Quinn, de eerste die een draak te zien krijgt in het hedendaagse London, ziet meteen ook hoe het beest zijn moeder roostert.
Draken kweken blijkbaar nog erger dan konijnen want 20 jaar later krioelt het van de vliegende BBQstellen en is de aarde nagenoeg volledig vernietigd. Quin is ondertussen leider geworden van een kleine kolonie overlevenden die zich verschansen in een mad max-achtige nederzetting. Vreemd is overigens wel dat buiten deze nederzetting prachtige groententuinen zijn aangelegd die er ook nog eens perfect verzorgd uitzien terwijl niemand de deur uit kan.
Men laat in deze film meer van dit soort steekjes vallen maar dat kan de pret niet drukken.
De mensheid lijkt dus gedoemd om uit te sterven tot een groep Amerikaanse commando`s met modern wapentuig bij de nederzetting neerstrijkt. Aanvankelijk worden de Amerikanen en vooral hun eigenzinnige leider Zan met wantrouwen bekeken maar al gauw boeken zij de eerste successen in deze verloren gewaande strijd. De Amerikanen en de Engelse besluiten dan toch samen de stijd aan te binden met de draken die echter een stuk intelligenter blijken te zijn dan eerst gedacht.

Op de hoes zien wij massale vernietigingsscenes en massa`s draken en helicopters die met elkaar in gevecht zijn. Dit alles krijgen wij in de film niet te zien. Hoewel het dus allemaal iets minder spectaculair uitpakt blijft het een onderhoudende actiefilm. De special effects zijn zeker de moeite waard (de parachutescenes zijn bijna subliem) en zelfs de draken zien er redelijk OK uit. Ook de combinatie van de bijna middeleeuwse sfeer en de moderne wapens geven de film een apart cachet.
Erg goede film voor als je je verstand even op nul wil zetten en gewoon lekker genieten van spectaculaire actie.

The Dancing Queen

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Vorige keer hadden wij het in ons stukje over wethouder Ton Linssen zoals jullie je misschien nog wel zullen herinneren.
Nu, deze wethouder heeft wel heel verbaasd opgekeken toen hij deze week op zijn vakantieadres in Spanje werd opgebeld. Hij kreeg namelijk te horen dat er een foto in de krant was verschenen, waarop hij cheek to cheek aan het dansen is met onze eigen koningin Beatrix!
De foto toonde een zichtbaar genietende Bea en Ton,waarschijnlijk aan het dansen op de beroemde klanken van het lied: "The dancing Queen" van Abba.

Maar alle gekheid op een stokje: het ging hier om een schilderij, dat de Bergse kunstenaar Hans van Tilburg heeft laten maken ( aan de hand van foto's ) door de artiest Mister Andy, die vanuit China werkt.
Ton Linssen reageerde verbaasd: "Het is een grote eer dat ik met zo'n beroemd iemand
als de koningin ben geportretteerd . Ik kan mij nog wel herinneren dat Hans vorig jaar foto's van mij gemaakt heeft, maar ik dacht dat ze voor de verkiezingen waren bedoeld". Het schilderij is vanaf zondag te zien in galerie De Wit in Bergen op Zoom, waar Hans van Tilburg ook eigen beeldhouwwerken exposeert.

Mischien wil de koninging het bal wel openen met de heer Ton Linssen als de disco geopend wordt op het oude Veronicaschip, zoals de wethouder van plan is.
"Geachte Majesteit, als U deze foto op ziet duiken hoop ik dat U niet beledigd bent. We bedoelen het goed, maar we konden het niet laten om de foto te publiceren, omdat U er zo schattig opstaat!".

Audoe,Teun en Marieke Markies.