De eend die als een mens dacht

Wat zou het vredig zijn op de wereld als niet iedereen alles op zichzelf zou betrekken. Als je gewoon alles tegen iedereen kon zeggen zonder dat iemand direct voor het leven boos op je is.
Eckhart Tolle heeft hier een mooi verhaal over geschreven:

Als 2 eenden vechten, wat nooit lang duurt, gaan ze na afloop uit elkaar en drijven in tegengestelde richting weg. Beide eenden slaan nog even woest met hun vleugels, waarna ze vredig wegdrijven alsof er niets is gebeurd. Als de eend zou denken als een mens dan zou hij het gevecht in leven houden, door verhalen te vertellen. Zijn verhaal zou waarschijnlijk zijn: " Ik kan niet geloven dat hij dat deed, hij was minder dan 15 cm bij me vandaan. Hij denkt zeker dat deze vijver van hem is". :Hij houdt helemaal geen rekening met mijn ruimte, ik vertrouw hem niet meer". "De volgende keer probeert hij iets anders om mij te ergeren, ik weet zeker dat hij al iets aan het bedenken is." "Ik zal hem een lesje leren dat hij niet snel vergeet".
En zo spint het verstand zijn verhalen verder en verder, dagen, maanden of zelfs jaren later heeft hij het er nog over.

Voor het lichaam is het gevecht nog steeds aan de gang en de energie die het opwekt als reactie op al die gedachten is emotie, die op haar beurt gedachten opwekt. Dat wordt het emotionele denken van het ego.

Je ziet hoe problematisch het leven van de eend zou worden als hij net zo dacht als een mens. Zo leven de meeste mensen de hele tijd. Geen situatie of gebeurtenis is ooit echt afgelopen.
De moraal van dit verhaal: Sla met je vleugels, dus zet het verhaal van je af, en keer terug naar de enige plaats waar je sterk bent: het huidige moment.