Zoals sommigen van jullie inmiddels weten is het als water en vuur tussen mij en gladheid. Gisteren had ik 2 tentamens in Nijmegen en er dreigde een afschuwelijke gladheid. Om het zekere voor het onzekere te nemen nam ik de trein. (en lopen, en bus, en lopen en bus....).Het is ook als water en vuur tussen mij en het openbaar vervoer. Wij zien elkaar dan ook nooit.
Al met al was het dus een heel avontuur voor mij. Met mijn uitdraai van Michael in de hand spoedde ik mij naar station Almere Parkwijk, om daar tot de conclusie te komen dat er geen kaartjes verkocht worden. Wel een automaat, toen ik daar verbijsterd naar stond te kijken kon een jongeman het niet meer aanzien en begon mij vragen te stellen waarna hij na iedere vraag behendig op de knopjes drukte en ja hoor, daar was mijn kaartje.
Aangekomen op het (juiste) perron zag het hele perron wit, niet van de gladheid maar van de blindegeleidehonden. Dat blinden natuurlijk alleen met de trein kunnen reizen begrijp ik wel, maar zijn er dan zoveel blinden in Almere Parkwijk? Het bleek een opleidingsgroep te zijn voor blindegeleidehonden die gisteren de module treinreizen onder de poot moesten zien te kijgen.
Daar niemand mij om een bijdrage vroeg voor de Stichting Blindegeleidehonden, hield ik mijn tas angstvallig dicht, want ik herinner mij nog goed het spotje "als u niet bijdraagt leren wij de honden zakkenrollen", en het had zomaar gekund dat zij de zakkenrolmodule al hadden gehad. (zullen ze wel mee beginnen toch?).
Al met al is het allemaal goed gegaan en kwam ik na 3 uur bezweet (wat is het warm in die trein!) aan bij de universiteit. Na mijn tentamens goed (denk ik) gemaakt te hebben spoedde ik mij naar de parkeerplaats, alwaar mijn auto gestolen bleek. Na een lichte paniek kwam ik er achter dat deze in Almere stond bij station Parkwijk. Dus maar weer de omgekeerde bus- en treinroute terug. Na de overstap op station Criminelendrecht kregen wij in de coupe een lezing. De professor vertelde dat hij dakloos was en geen uitkering wilde en daarom aan ons een kleine bijdrage vroeg, die hij dan met al zijn dakloze vrienden zou delen. Ik heb hem maar het geld gegeven dat de blindegeleidehonden niet gerold hadden (module dus toch nog niet gehad).
De moraal van dit verhaal, ga nooit met het openbaar vervoer als de weervrouwen zeggen dat er gladheid dreigt, want Helga van Leur heeft last van een postnatale depressie en Marjon de Hond zweeft met haar hoofd in de wolken die weten niet wat ze zeggen, het is namelijk helemaal niet glad geworden.
5 opmerkingen:
Ja hoor mijn auto stond er gewoon, zonder inbraakschade, etc.
nou die honden zaten ook in de bus 5;( stuk of 4) en ze stapten op de bushalte Parkwijk uit om een uur of 12, en ze stonken...Maar ja ze doen toch hun best om hun brokjes te verdienen.Wat de gladheid betreft was het ook iets vreemds aande hand, in Kruidenwijk was het wel glad maar in Almere buiten niet.Dus het was wel verstandig van je Erika om een bus en de trein te nemen.Nu weet je tenminste hoe wij autoloze mensen ons dagelijks vervoeren.Ik ben er zo aan gewend dat ik nooit een auto zou willen hebben, laat staan
nog zelf moeten rijden.
Maar dat kost wel enorm veel tijd. Normaal rij ik er een uur en een kwartier over en met bus en trein 3 uur. Ik zou nog niet de helft kunnen doen van wat ik nu doe als ik met het ov zou moeten gaan.
Ja, dat klopt.Maar als je een beetje ontspant en leert genieten in het reizen , en tijdens de reis
(je kan ook heleboel dingen in de bus of in de trein doen)...Je kan met jezelf bezig zijn of met de mensen om je heen, of je kan naar buiten kijken, mediteren, je leerstof nog de laatste keer doornemen...legio activiteten.Ik denk dat je echt moet wennen aan O.V.Het is heel moeilijk om afhankelijk te zijn van iemand anders, vooral als je al jarenlang
zo ontzettend mobiel bent.Maar af en toe kan het zelfs leuk zijn, je moet alleen het vertrouwen in NS terug proberen te krijgen (dat lukt niet altijd en iedereen)en gewoon genieten (het is soms lekker de leiding aan een ander over te laten...)en tenslotte kun je altijd zeggen dat je trein vertraging had, ben je ook niet zelf verantwoordelijk als je te laat komt.Het oudste maar nog steeds het meest gelofwaardigste smoesje.
Dat is waar, je kunt leren, lezen, etc. in de trein en dat is in de auto niet mogelijk, tenminste niet zonder ongelukken te maken.
Een reactie posten