Het nieuwe collegejaar is weer begonnen en daarmee ook het vervelende heen en weer reizen naar Nijmegen. Dit jaar ga ik het anders aanpakken en blijf ik gewoon 2 dagen per week in Nijmegen, zodat ik de extra tijd kan gebruiken voor de studie. Eerst zal ik elke week iets anders proberen tot ik iets goeds, betrouwbaars en betaalbaars heb gevonden. De aftrap was bij hotel Sionshof in Heilig Landstichting.
Voordeel is dat het bijna om de hoek van de universiteit ligt. Dat was, op de gunstige prijs na, dan ook wel het enige voordeel. Aan de buitenkant ziet het er nog wel aardig uit ook de receptioniste was aardig, al was het wel vreemd dat je al moet betalen voor je de sleutel krijgt en dus de schompige kamer hebt kunnen zien. De kamer is een soort donker (hol) zolderkamertje. De badkamer lijkt voor de Eerste Wereldoorlog het laatst gerenoveerd en de meubels op de kamer zien er uit alsof ze uit een erfenis stammen van een verre, zeer armlastige, voorouder.Als vrouw alleen kijk je natuurlijk direct onder het bed en tot mijn verbazing trof ik er geen enge mannen aan, maar een halve vuilnisbak met daartussen stofvlokken die zo hoog waren als de golven in een oceaan in orkaanmodus.
De sleutel van de kamer is tevens de sleutel van de voordeur van het hotel en dat bleek uiterst nuttig (en gevaarlijk, want dat betekent toch dat alle kamers dus dezelfde sleutel hebben, of niet?); toen ik om 21.30 uur van de colleges terug keerde was het hotel in grote duisternis gehuld, de deur op slot en geen hond of andere levende ziel meer te bekennen. Er zat dus niets anders op als wat water te drinken uit de legionellakraan op de kamer.Het ontbijt kan ik niets over zeggen, uit een angstig voorgevoel heb ik dat maar op de universiteit gegeten.
Kortom geen aanrader, maar mocht er een keer niets anders meer vrij zijn zien ze mij er misschien nog wel eens terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten