Filmrecensie The Changeling

Door Michael Koukos

Regie: Clint Eastwood
Genre: drama, biografie, misdaad
Tijdsduur: 140 minuten
Jaar: 2008
Acteurs: Angelina Jolie, Gattlin Griffith, Michelle Martin, Jason Butler Harner, Jan Devereaux, Michael Kelly, Lester Ybarra, Erica Grant, Antonia Bennett, Kerri Randles, Frank Wood, Morgan Eastwood, Madison Hodges, John Malkovich, Colm Feore, Devon Conti, J.P. Bumstead

Christine Collins is een alleenstaande moeder die eind jaren twintig de eindjes aan mekaar probeert te knopen.Hoe zij zich dan het riante huis waarin zij woont kan betalen laat de film in het midden maar het is natuurlijk wel hartverwarmend dat haar baas haar nog op straat achterna komt om te melden hoe goed hij haar wel vindt.Op een dag verdwijnt haar zoon en dat pakt zij aanvankelijk erg cool op. Christine wordt dan ook vertolkt door Angelina Jolie en dat zie je ook terug als zij het huis doorzoekt alsof zij midden in een tomb raider scene staat. Haar bleke gezicht met de knalrode lipstick doen dan weer heel Dendermonde sidderen want haar tronie heeft hierdoor veel weg van The Joker.

Wel is het een hele opluchting dat het besef dat haar zoon er vandoor is niet gepaard gaat met het gebruikelijke gegil. Wat dat betreft acteert miscast Jolie dan toch weer cool. Na enkele weken komt de politie met een jongetje aanzetten dat een paar inch korter is dan haar zoon en bovendien ook nog besneden. De politie dult echter geen tegenspraak en geeft aan dat zij het kind dan maar op probeerbasis naar huis moet nemen. Als Christine hier tegen ageert wordt zij door de corrupte LAPD opgesloten in een gekkenhuis dat vol zit met vrouwen die op lange politieteentjes hebben getrapt.Gelukkig komt er een soort kerkelijke Peter R. De Vries op de proppen om haar te redden maar daarmee heeft zij haar zoontje nog niet terug.

Plotseling wordt het nepzoontje (waarvan het motief om te liegen onduidelijk blijft) onhandig maar snel weggewerkt en Christine krijgt er bitter weinig voor in de plaats.

Ik heb het altijd moeilijk met films die alle kanten tegelijk uit willen. Ook hier wil Clint Eastwood zoveel elementen in de film stoppen dat het een langdradig vehikel wordt. Wilde hij er een thriller van maken of een drama?? Geen idee maar in geen van beide gevallen is hij geslaagd. De scene van de kindertjes in stukken hakkende maniak brengt wel weer wat tempo in de film maar past totaal niet in het geheel. Sommige verhaallijnen zoals wantoestanden in Psychiatrische instellingen in die tijd zijn gewoon overdone en het blijft allemaal eindeloos aanslepen om uiteindelijk uit te doven als een kaars. Enige pluspunt zijn de toch wel mooie sfeerbeelden van de jaren twintig en dat is jammer want van dit verhaal had ik in ieder geval veel meer verwacht.