Filmrecensie You Don't Mess With The Zohan

Door Michael Koukos

Regie: Dennis Dugan
Cast: Adam Sandler (Zohan), John Turturro (Phantom), Emmanuelle Chriqui (Dalia), Nick Swardson (Michael), Rob Schneider (Salim), Ido Mosseri (Oori)
Speelduur: 113 minuten
Jaar: 2008

Zohan is een Israelische commando en het neusje van de zalm als het gaat om Terreurbestrijding. Helaas is dit echter niet zijn ambitie, stiekem droomt hij er van om kapper te zijn. Tijdens een gevecht tegen zijn Palestijnse aartsrivaal Phantom laat hij zichzelf verdwijnen om zo onopvallend naar New York te vertrekken en daar zijn droom waar te maken. In The Big Apple wordt hij hals over kop verliefd op de Palestijnse eigenaresse van het kapsalon waar hij uiteindelijk aan de slag kan. De kapperszaak wordt al snel een denderend succes als het verhaal de ronde doet dat Zohan oudere vrouwtjes een wel erg aparte behandeling geeft.
Maar ook in New York huizen Arabieren en zodoende wordt Zohan al gauw erkend en barst de hel los.

Over het algemeen ben ik geen groot liefhebber van onderbroekenlol maar heel af en toe rolt er wel eens een dergelijke film van enig niveau van de band. You Don’t Mess With The Zohan is zo een witte raaf. Als je in de eerste 5 minuten al een bal en een gegrilde vis in Zohans bilspleet ziet verdwijnen dan weet je meteen dat goede smaak in deze productie van weinig belang zal zijn. Gelukkig bewijst Dugan in deze film dat dit ook niet per definitie hoeft, als er maar voldoende andere factoren zijn die de onderbuikhumor aanvullen.

Dit is hier zeker het geval. De scherpe, lekker politiek incorrecte satire, de uitbundige verwijzing naar allerlei kaskrakers en de fel overdreven actiescenes volgen mekaar in rap thempo op. Geen enkel heilig huisje wordt ontzien; stenengooiende palestijnse kinderen, het soms dubieus geachte Joodse zakengedrag...alles word rigoureus door de mangel gehaald. Dit gebeurt echter op een zeer onbevooroordeelde manier, alles wordt uitvergroot zonder er een waardeoordeel over te vellen. Er moet gewoon gelachen worden, punt uit.
De wat voorspelbare en geforceerde vredesboodschap op het einde had niet echt gehoeven maar ach, het is goed bedoeld dus ...Let it be!