Waar vrijheid ophoudt

Altijd heb ik gedacht dat een gevangenis best een relaxte plaats was om te verblijven. Een soort hotel maar dan met 1 ster of zo. Gisteren was het open dag en heeft Ellie mij meegenomen naar de gevangenis in Almere. Ellie heeft daar gewerkt en wist dus al hoe het er aan toeging. Voor mij was het volkomen nieuw en ik ben er achter gekomen dat het beroep van crimineel niets voor mij is.

Helaas mocht Michael niet mee, dit omdat hij als Belg die al 7 jaar in Nederland woont en werkt geen verblijfsvergunning heeft. Ongelooflijk dat dat nodig is, maar helaas en schandalig, waar.

De gevangenis in Almere is een huis van bewaring, daar zitten verdachten tot hun definitieve straf opgelegd is, dit kan evengoed nog jaren duren.
Zomaar binnenkomen was er niet bij, er mocht al niets mee naar binnen, zelfs geen mobiele telefoon en zeker geen fototoestel. Een en ander werd aan de poort grondig gecontroleerd.

Een norse bewaker leidde ons rond, ik zag meteen dat het er onmogelijk gezellig kon zijn.
Boeven hebben wij niet gezien, want het is zo versoberd in de gevangenis dat die het grootste gedeelte van de dag op hun cel zitten. Het leek er dan ook heel stil, maar schijn bedriegt, er zitten maar liefst 380 boeven in Almere (opgesloten, als ik de rest meetel zouden er nog een paar gevangenissen gebouwd moeten worden).

De cel is echt heel klein en leek in de verste verte niet op een hotelkamer. Een smal bed met daarnaast een metalen wc pot, plank en kast, meer is het niet. Er zitten ook boeven met zijn tweeen op een cel en die cellen zijn niet groter dan de eenpersoons cel, enige verschil is dat er dan een stapelbed staat (er zouden niet eens twee bedden naast elkaar in passen). TV kunnen ze huren, maar dan moeten ze wel geld hebben en dus kunnen ze een dagdeel per dag werken, voor maar liefst EUR 13 per week. De werkzaamheden zagen er ook weinig uitdagend uit.

De kerk schijnt altijd overvol te zitten, niet dat ze allemaal tot inkeer komen in de gevangenis, maar omdat het een van de weinige kansen is om nog uit hun cel te komen.
Ik dacht ook altijd dat er tientallen bewakers rond zouden lopen. Ook hier is flink op bezuinigd, zo zijn er 's nachts maar 5 bewakers voor de hele gevangenis.

De rest van het personeel was heel aardig en met een kopje koffie werd de rondleiding afgesloten. Waarna wij het, nadat we thuis de mannen hadden opgehaald, nog met (natuurlijk) een etentje bij de Griek afsloten.
Volgend jaar zijn wij al gevorderden en gaan we naar een TBS kliniek.