Vol optimisme gingen wij op weg naar het Marrakech museum en de Medersa ben Youssef. Na uren ronddwalen in modderige steegjes, alwaar we regelmatig werden aangehouden door moddermannetjes die ook de weg niet duidelijk konden uitleggen, zijn we uiteindelijk dorstig terecht gekomen bij Cafe l' Arabe.
Daar hoorden we dat alles nog steeds gesloten was i.v.m. de afgelopen feestdag en zijn we er dus maar gebleven. Cafe l' Arabe combineert een loungestijl met Arabische invloeden. Vanaf het dakterras heb je een prachtig uitzicht over de medina, die er in dit perspectief wel wat rommelig en afgebrokkeld uitziet. De eigenaars zijn Italiaans.
Op de terugweg was het Jemaa el Fna plein al een stuk drukker ('s middags is het er nog erg rustig). We hielden stil bij een visionaire verhalenverteller . Ofschoon er tijdschriften lagen waarin hele verhalen aan hem werden gewijd, leek hij meer prestige te ontlenen aan het feit dat wij in zijn cirkel hadden plaatgenomen en daarom kregen wij direct een ereplaats op een krukje naast de grootvisionair.
Al verstonden wij er geen woord van, het geheel deed erg Afrikaans aan.
We werden thuisgebracht door een vriendelijke Berber die, gezien zijn rijstijl, net zijn kameel leek te hebben ingeruild voor een taxi. Na het diner gingen we nog even naar de bar, waar we ons enthousiast op de bank lieten vallen. Gelukkig zagen we nog net op tijd dat we ons op de barmanager stortten, die weer eens languit lag te slapen.Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten