Marrakech-Hop on-hop off

De middag na onze aankomst kregen we bezoek van Maggie. We herkenden haar bijna niet omdat zij schuil ging achter een enorme tas, hierin bleek haar flipflap apparaat voor creditcard betalingen te ziten. Zij kwam natuurlijk ook niet zomaar, haar enige doel was de verkoop van excursies. Hoe meer bleek dat wij geen interesse hadden, hoe dieper haar humeur zakte. Uiteindelijk hebben we 1 excursie geboekt naar de Atlas en berbers, omdat dit wat moeilijker zelf is te regelen. Nu ben ik vrij bang aangelegd op grote hoogtes, maar Maggie verzekerde ons dat de route alleen door een dal zou gaan. (later bleek de route langs een richel op 2000 m hoogte te gaan, zonder vangrail, etc, maar toen was het al te laat). Toen de buit binnen was ging Maggie er als een haas vandoor.

De andere ochtend werden we rond 6.00 uur door de muezzin gewekt, die naar later bleek 's ochtends op zijn best is. Je kunt de oproep tot gebed alleen beter niet als wekker gebruiken, want naar later bleek varieerde de tijd en lengte van de oproep enorm.
Daarna besloten we de kennismaking met Marrakech te starten met een tour op de "hop on - hop off" bus. Dit ziet er erg toeristisch uit maar is een echte aanrader, omdat je zo direct een goed overzicht krijgt van Marakech en de omliggende Palmeraie en dat is geen overbodige luxe in deze onoverzichtelijke stad. Er zijn twee routes; een historische door de hele stad en een romantische door de palmentuinen buiten de stad. Een ticket is 24 uur geldig en koop je in de bus zelf. Je kunt dus, zoals de naam al zegt onbeperkt in- en weer uitstappen. Met een koptelefoontje krijg je nog commentaar te horen ook, maar die was ten tijde van ons bezoek stuk (en leek voorlopig nog niet gerepareerd te gaan worden).

Om niets te missen namen we plaats op het bovendek, wat ons direct opviel was de ongelooflijke stank van het verkeer en de blauwe waas van de smog. (ook een voordeel van de bus; na een paar uur ben je er zo aan gewend dat het je de rest van je verblijf niet meer opvalt).
Een stank die ook erg opvalt, al is deze wat milieuvriendelijker, is de vreselijke stank van de paarden voor de honderden calèches. Het zijn niet zozeer de paarden zelf, maar meer de groene poepzak die achter elk paard hangt, aan de opgedroogde hoeveelheden die je erin ziet hangen, lijken deze slechts om de 3 maanden te worden geleegd.

Wordt vervolgd