Telendos 1

Wij zijn er weer! komende tijd zal ik regelmatig wat schrijven over Telendos, een bijzonder eiland met zeer aparte bewoners. Telendos is wonderwel nog een eiland waar de wereld van 2005 weinig invloed op heeft. Dit komt mede door de geisoleerde ligging waarvan wij deze keer wel erg bewust geworden zijn. Na het eiland reeds 4 x bezocht te hebben zagen wij nu op onze laatste dag pas het ruwe gezicht van Telendos en het harde leven dat de bewoners in de winter hebben.

De enige mogelijkheid om op het eiland te komen en het weer te verlaten is met een van de kleine bootjes van de vissers via Kalymnos. Om en om varen zij op en neer en regelen zij zelf, zonder schema, dat er regelmatig een verbinding Telendos-Kalymnos is. Op Telendos is op enkele huiskamerwinkeltjes na geen enkele winkel, geen dokter, geen bank, niets. Het enige dat er in overvloed is is vis, dat ze gewoon uit de zee scheppen. De bewoners zijn voor hun boodschappen en voor alles wat zij verder nodig hebben in het leven totaal afhankelijk van Kalymnos en dus van hun bootjes. Op Telendos leven zo'n 10 families en er is maar 1 klein dorpje, de rest bestaat uit onbegaanbaar berggebied. Er rijden geen auto's, er zijn nauwelijks bestrate wegen.
Helaas kan de zee erg wild zijn tussen Kalymnos en Telendos, er kunnen dan geen boten varen, het komt in de winter voor dat de bewoners dus dagen geisoleerd zijn van de buitenwereld.


Zaterdagavond (onze laatste avond daar) gingen wij uit eten op Kalymnos. Op de terugweg, toen wij naar de boot liepen, veranderde het weer van de ene minuut op de andere (ook dat is vreemd hoe snel dat daar kan gaan) van prachtig warm naar wind, onweer en regen.
Geen boot te bekennen dus. Nu was dat wel een probleem daar wij om 5.00 uur moesten vertrekken om ons vliegtuig op Kos te kunnen halen en onze spullen, paspoorten, tickets etc. bevonden zich nog op Telendos. Gelukkig ging de wind iets liggen en kwam er na een uurtje toch nog een boot; de Regina, de grootste boot die er is van eigenaar Yannis. Toch wel opgelucht kwamen wij op Telendos aan, en direct zijn wij langs een aantal mensen gegaan om afscheid te nemen.

Eerst naar de taverna van Makis en Niki. Alwaar het onweer, de wind en regen weer verergerden. Het enige dorpje dat er is ligt direct op de kade, zo ook alle tavernas. Als het dus waait, vooral in de winter, komen de golven 4 meter hoog op de kade gesprongen en veranderen de straten en alle terassen in een stenen- en modderpoel. Vanaf november breekt iedereen alles af wat aan zee ligt en trekken naar huizen die een stuk hoger liggen. Daar het slechte weer nu veel te vroeg kwam had niemand er nog op gerekend.

Bij Makis en Niki moesten de gasten geevacueerd worden naar een hoger terras, daar het dak van de taverna inmiddels wel een vergiet leek. Omdat het weer al snel veranderde in regelrecht noodweer konden wij niet meer naar ons hotel lopen, daar dit een half uur lopen is door de rimboe en langs de zee. Wat met hevig onweer niet echt verantwoord is, tevens is het een weg zonder verlichting en alleen maar zandpaden die inmiddels geheel weggespoeld waren. Dus nog maar even verder met onze afscheidsronde naar Yannis en Rita wat vlakbij ligt en direct aan het haventje (slecht 1 aanlegsteiger). Daar waren de paar overgebleven gasten inmiddels ook al naar een hogergelegen stuk gebracht. Daar zaten wij dus allemaal op een rijtje naar de zee en het haventje te kijken, terwijl wij het terras en andere loszittende delen van Telendos voorbij zagen vliegen.

Aanvankelijk was de stemming nog wel vrolijk, wachten met een heleboel Metaxa is tenslotte niet al te erg. Plotseling werd iedereen heel erg stil, want wij zagen dat de Regina toch weer vaarde en op weg was naar Telendos. Hij vaarde eerst wat links en rechts op en neer langs de kust van Kalymnos (soms lukt het nog aan de overkant te komen door niet recht naar Telendos te varen). In de verte zagen wij de lichtjes van de Regina heen en weer gaan en uiteindelijk toch richting Telendos komen. Halverwege de route werd de storm plotseling nog erger, en terwijl op dat moment de stroom uitviel werd alles fel verlicht door het onweer, ik heb nog nooit zulk zwaar onweer gezien. In het donker zagen wij alleen nog de lichtjes van de Regina stuiteren op zee. Wij zagen dat Yannis De Regina om wilde draaien en terug naar Kalymnos wilde, wat niet lukte. Ook verder varen ging niet en de Regina lag te tollen op de zee. Wij zagen het gebeuren en het ergste was dat niemand iets kon doen. Er kwamen wel vissers kijken maar de Regina is de grootste boot, kleine bootjes zouden direct vergaan. Zo in het donker leek het wel een spookschip. Wij zagen mensen achter de ramen van het schip, een vreselijk gezicht. Toen de meesten van ons inmiddels met de handen voor de ogen zat lukte het de Regina toch nog om richting de kade te varen. Een aantal sterke vissers kon de boeg pakken en de Regina naar de kant trekken.

Na dit toch nog goed afgelopen avontuur begonnen wij toch in te zien dat wij naar het hotel moesten, want stel dat het om 5.00 uur beter weer zou zijn dan moesten wij toch weg. Ik zal je besparen hoe eng de weg was en hoe wij er uit zagen, ik kan wel vertellen dat ik nog nooit zo snel gelopen heb, zeker niet tegen een berg op.

's Ochtends was er nog erg veel wind maar een visser met een klein bootje wilde ons en nog 8 andere mensen toch wel overzetten. Ik had er al niet veel vertrouwen in, maar ik dacht dat hij zo ervaren was dat hij wel wist wat hij deed. Wij pasten net alle 10 op het bootje en de koffers konden er ook nog bij. Het was helaas toch een misrekening, de visser bleek minder ervaren dan ik gedacht heb want wij hebben het maar net overleefd. Het bootje ging als een dolle tekeer en begon al snel veel water te scheppen. Met banken en al vlogen wij de lucht in. Vrouwen begonnen hysterisch te gillen. Het was zo eng. Ik zat met een aantal mensen binnen klem in het kleine vooronder en was al aan het bedenken dat als de boot om zou slaan wij er niet uit zouden kunnen komen, Michael zat buiten met 2 andere mannen en ik dacht dat die overboord zouden slaan maar het misschien dan nog zouden overleven. Gelukkig eind goed al goed, want we hebben Kalymnos nog net bereikt. Echt een wonder. Voor de zekerheid gaan wij voortaan maar niet meer in oktober.