Nog maar 4 jaar geleden was Tobago nog een klein, vrolijk eilandje in het Caribisch gebied. Het leven kabbelde er vrolijk voort van zondag naar woensdag naar zondag. Op zondag ging het hele eiland naar Sunday School, niet de zondagsschool zoals wij die nog kennen in afgelegen gebieden, nee het was een feest met steelbands op zondagavond waar elke week flink gefeest werd. Op woensdag was er altijd een talentenjacht bij de Golden Star. Een heuse tropische Idols, de winnaars kregen een pizza of een flesje bier en waren gelukkig zonder dat er echte roem in het verschiet lag. Het leven was er eenvoudig en gelukkig, zoals het leven eigenlijk zou moeten zijn.
Het meest bijzondere waren de mensen, die hadden een speciale gave voor goed-humeurigheid, nu kun je je dat ook wel voorstellen met zo'n zorgeloos leven. Verscheen er toch eens een rimpel in het zorgeloze bestaan dan werd er hard om gelachen en werden de rimpels met veel grapjes weggelachen.
Als toerist werd je behandeld alsof je de koninklijke vertegenwoordiging van je land was. Een wandeling was er niet bij, als iemand je zag wandelen stopte diegene gelijk om je uit te nodigen mee te rijden. Uitleggen dat je graag daar wat rondwandelde was niet aan hen besteed, lopen was niet nodig, "come mam I'll drive you with my car". Aarzelend probeerde je de deur aan de passagierszijde te openen, die meestal muurvast zat en als je geluk had hield je de deur nog net niet in je handen. Terwijl je plaats nam speelde nog even door je hoofd of je niet beroofd zou worden of zo, maar daar had je het al gauw te druk voor: al luisterend naar alle verhalen van de bestuurder en met je ene hand de klep van het handschoenenkastje vast houdend, probeerde je niet uit de auto te vallen, maar altijd zetten ze je netjes af waar je zijn moest en van betalen moesten zij niets weten.
Helaas is het onvermijdelijke toch gebeurd, het groeiende toerisme heeft het eiland negatief beinvloed, heeft criminaliteit gebracht en de onschuldige eenvoud is voorgoed voorbij.
Regelmatig gebeurt er nu een moord en mensen zijn wantrouwender en minder onbevangen geworden.
Hoe kan dat zo snel gaan?
Een belangrijke vraag daarbij is wat te doen, laat je een gebied zonder ontwikkeling om daar zelf nog te kunnen gaan genieten? Of hebben de mensen recht op ontwikkeling, geld en moeten dan maar leven met een veranderde maatschappij?
Wat zouden de mensen zelf kiezen, een simple life, of een (materialistisch) rijker leven?
4 opmerkingen:
Dat zijn moeilijke keuzen, waar je meestal zelf niet eens in te kiezen hebt. Ik kan me nog herinneren de tijd dat wij in nederland zeiden, wij zullen nooit, zoals in de USA, om de 5 minuten een reclame-blok van 10 minuten accepteren hier in Nederland, daar zijn wij veel te gewoon voor... En kijk nu...
Het gebeurt, het sluipt er langzaam in, en niemand die er iets tegen wil doen... Net zoals Tobago... Het sluipt er langzaam in, en niemand die het wil stoppen....
Dat komt misschien omdat het sluipend komt, je hebt er geen erg in.
Het sluipt er langzaam in? M.i. kun je het gewoon zien als steekjes en als je er dan niet op niet op bedacht bent slaan ze toe op een zodanige wijze dat er geen redding meer mogelijk is. En dan heb ik het echt niet alleen over zoiets "onschuldigs" als reclames, maar ik denk dan meer aan criminaliteit. En het gezag maar water naar de zee dragen!!
Het blijft natuurlijk wel zo dat altijd maar een kleine groep in de criminaliteit belandt. Vooral die komen in de media aan bod. Het gros van de mensen in zo'n maatschappij blijven echter brave burgers.
Een reactie posten