Zo wild als je het zelf maakt

Dit weekend waren wij alweer 7 jaar samen en dit moest natuurlijk groots gevierd worden.

Na vorig weekend hadden wij de smaak van het mishandelen van dieren te pakken en besloten wij tot een wildarrangement.
Daar wij erg weinig tijd hadden moest een en ander niet te ver van huis gebeuren en liefst toch nog een mooie omgeving, een onbegonnen zaak zou je zeggen in de buurt van Almere. Gelukkig heeft iemand in de provincie Utrecht een keer een hoop zand geschept wat uitgegroeid is tot een mooie berg: De Grebbeberg. Laat het enige hotel daar, 't Paviljoen, nou net op 5 november een wildavond hebben.

Om het geheel extra decadent te maken hadden wij gekozen voor een suite met bubbelbad en hemelbed. Vol enthousiasme gooide ik mijn favoriete badschuim met chocoladegeur in het bubbelbad. En hup daar sprongen wij in de bubbels met een glaasje champagne. Het effect kun je raden, het badschuim rijsde onstuitbaar, torenhoog boven ons uit, een film met Peter Sellers (hoe heette die ook alweer?) was er niets bij. Na evacuatie uit de badkamer bleek uiteindelijk de schade wel mee te vallen, doch de bruine chocoladelaag die op de bodem was gezakt had zich tot een hardnekkige koek ontwikkeld, daarna lazen wij, helaas te laat, de manual dat er absoluut geen badschuim in het bubbelbad gebruikt mocht worden. In diezelfde manual lachte het kamermeisje ons dan nog vrolijk toe.

De wildavond begon met een lezing over rarara...wild. Paulus de boskabouter, alias Karel uit Beesd, had een massa dia's bij zich (een fossiel overblijfsel uit zijn glorietijd) die aanvankelijk nog onze culinaire aspiraties aanwakkerde met leuke plaatjes van fazanten, herten en wilde zwijnen maar geleidelijk ons het water in de mond deed opdrogen toen de vakantiefoto's uit 1989 ten tonele verschenen. Toen had onze dappere vliegenzwammenbewoner namelijk 6 weken bij de Indianen in het Amazonegebied doorgebracht en verschenen gestroopte apen en gifkikkers op het scherm. Af en toe werd deze voorstelling onderbroken door een ober, die het felle licht ontstak, omdat daar een nieuwe lading amuses klaarstond. Halverwege het betoog van Paulus werd het licht definitief ontstoken, de kok had alles in gereedheid, een jammerlijk einde van dit betoog van onze Amazonechurchill.

Over het eten valt vrij weinig te zeggen, het was gewoon perfect, zowel Stampertje, de Vredesduif als Bambi hebben voortreffelijk gesmaakt.
Des te meer valt er te melden over de medegasten, deze waren van zeer divers pluimage. Er was een progressieve groep uit de Randstad neergestreken met een lokale opa die zijn verjaardag vierde. Lokale opa zat traditioneel, zoals alle ander gasten (op ons na) in driedelig pak van een sigaar te genieten. Vader en moeder zagen er ook vrij deftig uit maar de kleinkinderen waren van het type Amsterdamse alternatieveling met lange haren en bijbehorende piercings op de meest onverwachte plaatsen. Al bij al een verademing op de conservatieve zandhoop. De groep maakte er absoluut het beste van, iedereen had het perfect naar zijn zin, doch toen zij vertrokken kwam plotseling de groep daarnaast tot leven. Na het wijnarrangement kwam blijkbaar een typisch Flipje van Tiel's trekje naar boven. Een op het eerste gezicht keurige, in pak gestoken, gast riep uit dat het een schande was (pratende dus over de vertrekkende groep) dat zulke lelijke gasten daar mochten komen. Tot overmaat van ramp (volgens hem) was er ook nog een "zwarte" met een pet bij. Zo zie je maar dat de cultuurverschillen in Nederland groot zijn want in onze ogen was de betreffende gast de sympathiekste van allemaal.

Al bij al, zowel op culinair als op menselijk vlak een verrijkende ervaring, wij hopen dat dit voor Flipje van Tiel na de roes ook het geval zal zijn.