Al denken de Kopten (belangrijkste Christelijke kerk in Egypte) dat zij de rechtstreekse nazaten zijn van de farao's, is er voor hun vrouwen nu geen rol meer weggelegd als Hatsjepsoet. Voor Elham Shahin was er nog een hoofdrolletje in de controversiele film "One-Nil", maar nu dit tot zoveel protesten leidt is de lol daar voor haar ook wel af.De film vertelt het verhaal van een christelijke vrouw die wil scheiden van haar man, maar dit niet mag van de Koptische kerk. Een clicheverhaal, wat dagelijks voorkomt rond Urk en omstreken, maar de film niet haalt. Specifiek Egyptisch dan wel weer, is dat de rechter haar uiteindelijk wel een scheiding wil toestaan, maar dan moet zij eerst bekeren tot de islam. Daarop besluit zij maar een illegale verhouding te beginnen met andere hoofdrolspeler Khaled Abou El Naja. En dit maakt de film tot een groot schandaal en leidt zelfs tot sektarische opstanden in Egypte.
Yusuf Sidhum, editor van Watany en criticus, vindt dat vrijheid in expressie niet mag worden beknot, het moet voor artiesten mogelijk zijn sociale problemen aan de kaak te stellen.
Als er rekening wordt gehouden met gevoelens van anderen, stopt elk artistiek werk en zouden alle vormen van kunst snel opdrogen.
Grappig (of eigenlijk meer heel triest) is dat het christendom in Arabische landen helemaal de restricties van de islam in zich heeft. Het is de vraag of dit komt door de invloed van de islam, of de invloed van de cultuur. Is religie sterker dan cultuur? Of is religie het product van cultuur?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten