Bijzondere ontmoeting; bizarre verbondenheid

Twee doodsbange, uitgemergelde tieners staan naast elkaar in de rij, wachtend tot ook bij hen een serienummer in hun arm gebrand zal worden. Het werden de nummers B-14594 en B-14595.
Vijfenzestig jaar later zullen ze, als door een wonder, vanavond weer naast elkaar staan, Menachem Sholowicz en Anshel Sieradzki, tijdens de Israelische Holocaust herdenking.

In Auschwitz hebben ze elkaar na dat ene moment nooit meer gezien of gesproken. Beide overleefden de hel, emigreerden naar Israel, trouwden en werden grootvaders. Niet dat alles vergeten was natuurlijk, de pijn, dat zwerende litteken was altijd aanwezig. Dit had veel invloed op hun omgeving. Zo kwam het dat Sholowicz's dochter ook veel met de Holocaust bezig was, en op een dag een website tegenkwam met exact hetzelfde verhaal als haar vader. Helaas zijn er veel van dit soort verhalen, maar dit was opmerkelijk omdat alle plaatsen, jaartallen, etc. exact overeenkwamen. Het was het verhaal van Sieradzki.

Ook later in Israel bleek het verhaal nog helemaal overeen te komen; de jaren van het stichten van een gezin, beiden vochten in de onafhankelijkheidsoorlog van 1948, en beiden kregen een carriere in het Israelische leger. Toen zij dit alles aan haar vader liet zien was deze verbijsterd, vooral toen hij het serienummer zag dat slechts 1 getal verschilde.

Het is opmerkelijk dat de mannen nooit eerder contact hadden. Nu zijn de twee, op 81-jarige leeftijd, onafscheidelijk. Eindelijk hebben ze nu beide iemand die hen begrijpt. Het is alsof er een cirkel gesloten is.