Filmrecensie Knowing

Door Michael Koukos

Regie: Alex Proyas
Cast: Nicholas Cage (John), Chandler Canterbury (Caleb), Rose Byrne (Diana), Lara Robinson (Lucinda)
Speelduur: 121 minuten
Jaar: 2009

1959 Een schooltje in Massachusetts besluit naar een idee van de kleine eenzaat Lucinda een tijdcapsule te begraven waarin alle leerlingen van de klas hun toekomstbeeld in de vorm van een tekening kunnen plaatsen.Wij zien echter dat Lucinda zelf niet tekent maar in een soort trance hele reeksen getallen neerpent.

Vervolgens gaan wij naar hetzelfde schooltje in 2009. Na 50 jaar wordt de capsule weer opgegraven.Caleb is de gelukkige leerling die in plaats van een tekening Lucinda`s cijferlijst in handen krijgt. Als zijn vader John, een wat introverte natuurkundeleraar, de lijst ziet valt zijn oog heel toevallig meteen op 9/11 gevolgd door het aantal slachtoffers van deze gebeurtenis.Omdat hij toch niets beters te doen heeft gaat hij alle overige data na en komt tot de ontstellende conclusie dat deze allen verwijzen naar rampen uit het verleden en hun aantal slachtoffers.

Nog meer toeval is dat John precies op tijd op de plaats van de volgende ramp, waar 81 doden staan gepronosikeerd, aanwezig is om daar een vliegtuig te zien crashen.Er zijn nu volgens de lijst nog 2 rampen te gaan. John gaat op onderzoek uit. Eerst ondervraagt hij de hoogbejaarde lerares van de school. Deze heeft blijkbaar haar hele leven de koffie met aspartaam gezoet want zij is stevig aan de Alzheimer en dus niet echt een hulp. Vervolgens probeert hij het nog een keer met Diana, de dochter van de ondertussen overleden Lucinda. Gezien de bijna autistische communicatieve vaardigheden van John lijkt dit eerst te mislukken maar helaas vervoegt zij dan toch het team, wat mijns inziens geen verrijking van de film betekent. Nu moeten 2 fluisterende kasplantjes met zielige verhalen de film dragen wat meteen ook al een behoorlijke dip in de spanning inluidt.

Om het nog erger te maken komen er plotseling vage mannen in een zwart pak op de proppen die her en der wat zwarte stenen rondstrooien. Ondertussen is John erachter dat de laatste ramp de totale apocalyps voorstelt, maar gelukkig heeft Lucinda toch nog coordinaten verborgen (zo goed dat het niet echt van harte lijkt) waar deze ramp kan worden overleeft.

Gelukkig zijn enkele scenes tot eenieders vermaak ronduit lachwekkend;Een scene van een alien met een blauw fluoricerende adem zou zomaar voor een Vicksreklame kunnen doorgaan en de Adam en Eva scene op het einde heeft wel een erg hoog Heidi auf den Bergen gehalte.

Uiteindelijk kon Proyas blijkbaar niet kiezen uit 3 potentiele eindscenes en heeft hij dus de 3 opties gewoon achter mekaar geplakt wat mij als toeschouwer met een erg ontevreden gevoel achterliet.Al bij al kunnen wij stellen dat het idee op zich wel interessant was, de acteurs zijn op zijn minst gezegd geen van allen in topvorm en de spanning is meestal ver te zoeken. Gelukkig is er regelmatig een onheilspellend muziekje dat ons ervoor waarschuwt dat het hier een "spannende scene" betreft.Wat dan wel weer ontegensprekelijk voor de film spreekt zijn de indrukwekkende special effects. Ik zou in ieder geval deze zeer middelmatige productie niet al te hoog op de verlanglijst zetten.