Zeven jaar geleden begonnen wij een rood armbandje (meer touwtje) te dragen, afkomstig van Rachel's Tombe te Bethlehem. Ik vond het een mooi ritueel en deed het verder meer met de gedachte "baat het niet dan schaadt het niet".Vaak wordt het rode armbandje als Kabbalistisch gezien, al staat er niets expliciet over in de Kabbalah, Halacha of Torah. Doordat veel mensen het hier wel mee associeren krijg ik vaak vragen over het armbandje. Al jaren vertel ik mensen dan dat het afkomstig is van het graf van Rachel in Bethlehem, daar spannen ze een lang rood touw zeven maal rond de tombe en zeggen vervolgens gebeden en psalmen op (o.a. Psalm 33, het mystieke gebed Ana B'Koach en Asher Yatzar), waarna er armbandjes van het touw worden geknipt. Je bent daarna beschermd tegen het kwaad.
De laatste jaren begin ik, tijdens het vertellen, mijn verhaal echter steeds ongeloofwaardiger te vinden, ik zie mensen kijken naar het rode "touwtje" dat nog volledig rood en intact is. Vanzelfsprekend krijg ik dan vragen over het aantal jaren dat dit er al zo uit ziet en of ik het af doe als ik in bad ga. etc. (er zijn waarschijnlijk ook mensen die denken dat ik al in 7 jaar geen water heb gezien). De waarheid is dat het armbandje al die jaren nooit een keer is afgedaan. Dat kan ook niet, omdat het door iemand aangedaan moet worden, met liefdevolle intenties, dan worden er 7 knopen ingelegd en het Ben Porat gebed opgezegd. En geloof of niet, je zou het lot toch niet willen tarten door dit te verbreken? Je weet hoe snel een horlogebandje of andere dingen rond de pols stuk gaan, vies worden en vergaan. En echt ik ben 7 jaar elke dag in bad geweest, onder de douche geweest, heb vele malen in zee gezwommen, etc. etc. etc. en het bandje ziet er exact hetzelfde uit als toen ik het om kreeg. Al had ik dit van tevoren nooit durven uitspreken, het is echt een mirakel. Als ik het niet zelf had meegemaakt, had ik dit nooit geloofd.
Het blijkt voor een wonder dus niet echt uit te maken of je er in gelooft of niet. Er zijn verhalen van mensen die het armbandje om deden om bijvoorbeeld een partner te wensen, het bleek dat als deze wens was uitgekomen het armbandje spontaan van de pols viel. Ik heb niets gewenst, en hoopte alleen dat het op zijn minst toch (een heel klein beetje) zou beschermen door gedachtenkracht. Nu kan ik toch niet anders als geloven in de kracht van Rachel? (je kunt het God noemen, of energie of wat je maar wilt), al heb ik een hekel aan waarheidsclaims. Het is in ieder geval opmerkelijk dat voor het niet verouderen van het armbandje er geen enkele wetenschappelijke verklaring is, en dan is het toch een wonder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten