Na een misselijkmakende tocht op zee (door het ad hoc vertrek van de boot had ik geen tijd meer gehad primatour tabletten te nemen), arriveerden wij in de haven van Pothia. Tot onze verbazing stond Yiannis (vader van de bruid) ons al op te wachten, hoe kon hij weten dat wij een dag eerder aankwamen? Dit bleek hij ook niet te weten, maar aardig als de mensen daar altijd zijn, durfde hij dit niet te laten blijken. Dit kwam al snel uit toen er andere mensen verschenen. Toch was het handig dat hij er was, nu kon hij zelf aan de taxichauffeur uitleggen welk hotel hij voor ons geregeld had. En dat was wel nodig ook, want het was een nieuwe taxidriver. Een afkomstig uit Australie die, vreemd genoeg, nauwelijks engels sprak. Buiten nieuw was hij ook bijzonder irritant, door elke paar minuten te vragen of wij daar voor het eerst waren. Hoe vaak wij ook nee zeiden, het ging maar door in zijn steenkolen engels. Uiteindelijk, door slaapgebrek overmand, kon ik slechts uitgillen NEE!
Het voor ons geregelde hotel bleek Nefeli te zijn in Myrties. Gerund door Apostolis, een oude schoolvriend van Yiannis. Apostolis was speciaal voor ons en Douwe en nog 1 ander stel eerder opengegaan en nam zijn rol als gastheer uiterst serieus. Zo serieus, bleek de andere dagen, dat het meer een bezorgde vader leek. 's Avonds wachtte hij ons altijd op, hoe laat het ook was, en tikte dan verontrust op zijn horloge. Gelukkig sloeg na 2 nachten de vermoeidheid bij papa Apostolis toe en gaf hij mij toch maar een sleutel van de buitendeur.Douwe was inmiddels ook gearriveerd bij Nefeli en al hadden wij inmiddels meer dan 30 uur niet geslapen, besloten wij toch eerst nog even ergens te gaan eten. Dat ging niet erg vlot, omdat wij eerst voorbij Babis kwamen en daar eerst wat moesten drinken.
Telendos werkt echter als een soort magneet op mij, toen ik eraan begon te denken dat ik nog tot de andere dag moest wachten alvorens daar weer te kunnen zijn, werd ik erg onrustig, klaarwakker en wilde er dan ook direct heen, boot of geen boot. Gelukkig hadden Michael en Douwe inmiddels het zombiestadium bereikt en was het gemakkelijk hen te overtuigen direct naar Telendos te gaan. Yiannis van de boot kwam gelukkig net aan en zo konden wij toch dezelfde avond nog naar Telendos.
Na Michael en Douwe bij Maki op het (ijskoude en donkere) terras te hebben achtergelaten bezocht ik Niki en Angela. Die maakten zich net kerkvaardig omdat het Maria Naamdag bleek te zijn. Erg belangrijk voor het kleine kerkje van Telendos, omdat deze ook met deze naam gezegend is. Altijd in voor een zegening besloot ik maar mee te gaan. De dienst bleek een drie uur durend spektakelstuk te zijn, met de nodige processies over het eiland. Er waren voor de gelegenheid maar liefst 5 papassen uit de kast gehaald. Nadat we allemaal de iconen van Maria uitgebreid hadden gekust en het inmiddels aardedonker was, bleek er nog een verplicht diner te zijn met de 5 papassen en de kerkgangers. Dit was geweldig, maar ik moest wel steeds denken aan Michael en Douwe die zonder eten, doodmoe op een terras zaten (die konden niets eten, omdat Niki moest koken en die zat in de kerk).Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten