Filmrecensie Cherry Blossoms

Door Michael Koukos

Regie: Doris Dörrie
Genre: drama, romantiek
Tijdsduur: 127 minuten
Jaar: 2008
Acteurs: Elmar Wepper, Hannelore Elsner, Aya Irizuki, Maximilian Brückner, Nadja Uhl, Birgit Minichmayr, Felix Eitner, Floriane Daniel, Celine Tanneberger, Robert Döhlert, Tadashi Endo, Sarah Camp, Gerhard Wittmann, Veith von Fürstenberg

Trudi krijgt te horen dat haar man Rudi terminaal ziek is. De artsen geven haar het advies om voor de laatste keer nog iets leuks te doen samen. Trudy besluit om haar niets vermoedende echtgenoot in het ongewisse te laten. Aanvankelijk gaan zij op bezoek bij hun kinderen en kleinkinderen in Berlijn. Hier heeft iedereen het echter druk liefst stopt men pa en ma om 18:00 al in bed. Vervolgens trekken beiden richting Oostzee waar zij nog een paar mooie uren samen beleven vooraleer Trudi, tegen de planning in, onverwacht als eerste overlijdt. Het stel had ook nog een zoon die in Tokyo werkt en omdat zowel Trudi als Rudi een groot bewonderaar van traditionele Japanse Butho dansen waren, besluit Rudi nu zijn zoon te volgen om deze dansen in het land van oorsrpong te bewonderen. Bovenal wil hij ook heel graag de Fuji zien. Al op de tweede dag verdwaalt pa hopeloos in het drukke Tokyo nadat hij tegen beter weten in, in zijn eentje op stap gaat. Zo wordt hij ondergedompeld in het vaak decadente Japanse nachtleven terwijl hij zijn zoon zowat tot wanhoop drijft. Alles wordt echter anders als hij de 18 jarige dakloze Buthodanseres Yu in een park ontmoet. Zij inspireert hem en vrolijkt hem zelfs een beetje op zodat deze ontmoetingen met Yu al snel dagelijkse kost worden. Uiteindelijk gaat Yu ook met Rudi mee om de Fuji te gaan bekijken. Eenmaal bij het panoramapunt aangekomen duurt het een hele tijd vooraleer de achter wolken verhulde Fuji zich echt vertoont.

Opmerkelijk is dat deze film digitaal is gedraaid wat hem qua beelden een bijna sprookjesachtige perfectie meegeeft.

Een aantal tegenstellingen wordt confronterend doch ook weer subtiel aangekaart. Zo hadden de werkende ouders geen tijd voor hun kinderen, eenmaal volwassen hebben diezelfde kinderen geen tijd voor de ouders en hoe onontkoombaar deze situatie ook is, is er weinig begrip van beide kanten. Ook de tegenstelling tussen het moderne decadente Japan en de traditionele waarden en cultuur van dit land komen mooi tot uiting.

Geen van de acteurs waren mij bekend maar de casting is in ieder geval uitmuntend. Aanvankelijk is het vooral Trudi die de film draagt en blijft Rudi sterk op de achtergrond maar na het overlijden van zijn echtgenote komt Rudi tijdens zijn rouwproces helemaal tot zijn recht. Ook de rol van de jonge Yu wordt meesterlijk vertolkt. Het is een zeer subtiel en gevoelig drama dat een onnavolgbare visie op de vergankelijkheid van het leven geeft. Ook niet te versmaden is het feit dat men behoorlijk veel meekrijgt over de Japanse kultuur (tot het merkwaardige Dokter Bibber ritueel na een crematie aan toe). Hoewel het niet een en al ellende is wat de klok slaat (er is af en toe ruimte voor wat subtiele humor), is het toch een film voor het meer doorwinterde filmhuispubliek.

Wat mij betreft zeker een aanrader.