Vieren wij gewoon oud- en nieuw, in Engeland bestaat het feest uit wachten tot het nieuwjaar binnenkomt. Dit doe je nooit thuis door afwachtend naar de deur te staren, maar altijd in een pub. Ga niet op de bonnefooi, want omdat jong en oud in de, veelal kleine, pubs gestouwd moet worden, zijn de kaarten daarvoor al maanden voor het gebeuren uitverkocht.Wij hadden geluk, omdat er in de overvolle pub zowel een tafel was gereserveerd, zodat wij niet als haringen in een ton hoefden te staan, als een geweldig optreden was van onze gastheer Mike samen met zijn collega Tony.
Tevens was er een suprise-act van Michael, die geheel onverwachts (en vast geinspireerd door Dave Martin) het nummer Mustang Sally ten gehore bracht. Het klonk nog goed ook, zo leerden we na al die jaren toch nog een onverwachte kant van Michael kennen.
Een opvallend fenomeen waren de partypoppers, dit zijn een soort kartonnen cilindertjes waar je aan trekt, waarna er een enorme knal klinkt en je buurman- of vrouw onder een soort glibberige slingers komt te zitten.Al bij al was het een gezellig feest, met veel zang en dans en gelach en zonder vuurwerk.
Om 24.00 uur zagen wij het nieuwe jaar nog steeds niet aan de deur kloppen, vanwege het tijdsverschil kwam dat pas om 1.00 uur. Iedereen wenste elkaar gelukkig nieuwjaar om zich daarna nog even vol overgave op de overgebleven partypoppers te storten. En toen...ging het grote licht aan, stopte de muziek en was het afgelopen...! Wij zaten er echt in stomme verbazing naar te kijken, want begint bij ons het echte feest pas na 24.00 uur, daar eindigt het feest dus direct nadat het nieuwe jaar gearriveerd is. Alles was ook gelijk gesloten en wij belandden in stomme verbazing op de bank voor de TV in een donker huis.Het leukste zou zijn om oudejaarsavond in Engeland te beginnen en dan na middernacht in Nederland verder te feesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten