De Kreeftenclub

Dit weekend zijn wij naar België geweest en hebben een heel gezellige zaterdagavond/nacht doorgebracht bij onze vrienden Patrick en Monda. Buiten dat het er altijd gezellig is zijn zij ook nog eens echte bourgondiers en o.a. het bereiden van kreeft is hun specialiteit.






Helaas lukt het ons maar zelden een weekend vrij te maken en zijn ook Patrick en Monda altijd erg druk bezet, dus was het zeker al 5 jaar geleden dat wij bij hen waren geweest en ongeveer 2 jaar geleden dat zij bij ons zijn geweest. Toen zij in Almere waren, hadden zij hun dochters Chrissy en Kim niet meegenomen, dus hadden wij Chrissy en Kim al zo'n 5 jaar niet gezien, zij waren dus geen kinderen meer maar al bijna 16 en 19. Nu hebben Michael en Patrick wel vaker contact met elkaar en hadden wij al de nodige verhalen gehoord over de komende en gaande vriendjes, want het zijn leuke meiden en dat blijft voor het Belgische mannelijke geslacht niet onopgemerkt. Voor een vader zijn de vriendjes van zijn dochters natuurlijk nooit goed genoeg. De vriendjes worden dan ook altijd door en door getest in huize Cooreman en zij hebben daar zeer effectieve methoden voor. Zo hebben zij daarvoor een saus uit Canada geimporteerd, Insanity, die is zo verschrikkelijk heet is dat je van een druppel ook werkelijk insane wordt en niet meer weet waar je het zoeken moet. De straf de dag erna kun je op de foto zien.

Kim was thuis en zat met de jongetjes uit de buurt achter de computer, de arme jongens waren de eerste slachtoffers: vriendelijk werden zij uitgenodigd of zij ook wat van de heerlijke saus wilden proeven. Daarna liepen zij te dansen door de keuken met gezichten zo rood, dat wij dachten dat de hoofdgerechten uit de pan waren gesprongen. Huilend veegden zij hun tranen aan een theedoek. De test was geslaagd, ze hadden weliswaar het predicaat "watjes" maar mochten nog blijven daar zij wel zo dapper waren om geproefd te hebben.

Even later kwam dochter Chrissy thuis met een nieuwe vlam, de jongen zelf zweeg als het graf, maar volgens Chrissy werd hij Leo genoemd omdat iedereen al Kevin heette, maar heette hij eigenlijk Kevin en was Leo zijn achternaam. Nu is de omkeerbare naam van de zwijgende verovering een groot voordeel in Belgie, daar hij zich daarmee kan onderscheiden van de andere Kevins, maar als hij overweegt ooit richting Nederland te komen beschikt zijn jas hopelijk over dezelfde kwaliteiten, daar deze van het merk Lonsdale was. Nu staan Lonsdale jongeren berucht om hun krachtdadige optreden, maar na het aanschouwen van de dreigende blik van de potentiele schoonvader en het hoopje insanity saus dat op hem lag te wachten, zonk de moed hem in de jas waarna deze iets Slondales-achtigs begon te krijgen. Hierna hoorden wij de deur met een klap open en dicht gaan; Chrissy en haar omkeerbare wederhelft op de vlucht.

Buiten ons waren er nog 4 andere gasten uitgenodigd. Deze zaten in de tuin met een klomp ijs op het hoofd in een doos te hopen dat ook zij er met de insanity test vanaf zouden komen vanavond. In Belgie zijn ze gelukkig niet zo flauw als in Nederland en de 4 gasten verdwenen dan ook levend in de pan, waarna ze ons in soep en hoofdgerecht heerlijk hebben gesmaakt.



















Tegenwoordig zijn er ook in Belgie veel alcoholcontroles dus tegen 4.00 uur in de ochtend werd het tijd om een taxi te bellen. Taxi Edelweis stond sinds jaar en dag goed aangeschreven in Aartselaar dus dat zou een goede keuze zijn. Dat Edelweis goed stond aangeschreven moet lang geleden zijn geweest, want er nam een demente bejaarde man op, die op jankende toon in de hoorn gilde :Ik heb niemand!', "Ik heb niemand"!
Het beroep van taxichauffeur moet niet populair zijn onder de Belgische jeugd, want na de zoveelste poging lukte het uiteindelijk bij Taxi Sinjoor uit Antwerpen een senior te krijgen die ons terug naar Aartselaar bracht. Deze man was in zijn jeugd kennelijk coureur geweest, want onder de 180 is de teller niet geweest.

Het was een heel erg leuk weekend, wij hebben erg genoten van jullie gezelschap, wij hopen dit gauw weer eens te kunnen doen in Almere of Ruisbroek.
Patrick, Monda, Chrissy en Kim hartstikke bedankt!

Brand met een luchtje

Woensdag sloot ik mijn berichtje af me het feit dat ik brandde van nieuwsgierigheid.
Een dag later was er echt brand en wel in het cellencomplex op Schiphol.

Een nieuw schandaal voor Nederland en een zoveelste zwarte bladzijde in het boek der Lage Landen. Al onze steracteurs (Balkenende, Donner, Verdonk) zijn weer aangetreden en hebben het schandaal als vanouds weer nog groter gemaakt en voor nog meer verwarring gezorgd.
Het gekke is dat zij altijd direct klaar staan met hun mening, nog voor de feiten zijn onderzocht en erger bij het voorkomen van dergelijke dingen zie en hoor je deze mensen niet.
Het meest irritante is altijd weer "het elkaar de schuld geven" in "wie wat gezegd zou hebben".

Hoe en wat is nog niet bekend, maar in en in triest was het wel. Omkomen bij een brand is vreselijk, maar stel je eens voor dat je langzaam dood gaat terwijl je cel op slot zit.
Wat de oorzaak ook is, het is toch niet te geloven dat er zoveel mensen moesten omkomen. Er zaten 43 gedetineerden en in het hele complex waren 9 bewakers. Gemiddeld hadden zij 2 jaar ervaring en een basisopleiding. Gemiddeld, dus er waren er ook met veel en veel minder ervaring? Ik heb al vaak vacatures gezien voor het cellencomplex en helemaal niet zo lang geleden, ongetwijfeld waren er dus mensen die er pas werkten. Je kunt toch voor er een ramp gebeurt zo al nagaan dat dat niet verantwoord is?
Ik ken de situatie niet daar en weet niet hoe groot het is, maar hadden ze niet meer mensen kunnen redden?
Als je daar zit is je leven waarschijnlijk al op een hopeloos pad beland en dan moet je leven ook nog zo eindigen. Triest en ik ben er stil van. (en dat gebeurt niet snel).

Efficiency bij UWV II

En het gaat maar door.................
N.a.v. mijn stukje van gisteren waren ze bij UWV kennelijk erg onder de indruk van mijn noeste arbeid. Logisch denken is UWV niet vreemd, dus dachten ze "als je zo hard werkt en zoveel rapporten maakt, dan raakt de printerinkt ook snel op" dus zo gezegd zo gedaan...vandaag kreeg ik zomaar een pakketje van UWV met een nieuwe inktcartridge!
Nu heb ik de printer al in juni ingeleverd, en heb geen printer meer waar deze in past, het lijkt mij daarom het beste een handeltje te beginnen.
Een HP56 cartridge, wie biedt?

Enne..ik brand van nieuwsgierigheid waar zij mij nog meer mee gaan verrassen!

Efficiency bij UWV

Waar iedereen van droomt is mij overkomen, zonder dat ik het wist.
Wie droomt er niet van om, niet opgemerkt te worden door zijn werkgever, niet meer te komen en vervolgens dus toch gewoon betaald krijgen, daar niemand heeft opgemerkt dat je er niet meer was?
Dit kan natuurlijk alleen in grote, anonieme organisaties zoals UWV. En in inefficiente organisaties, zoals UWV.
Nu werkte ik ook van huis uit, dus is het eenvoudiger niet gemist te worden. Alhoewel het ook helemaal niet op was gevallen dat ik al een half jaar geen rapporten meer opstuur, geen urenbriefjes invul, geen kilometerstanden invul. Dit doet mij toch denken dat ik dat alles 4 jaar gewoon voor niets heb gedaan. Ik heb zelfs nog mijn best gedaan, wat dus parels voor de zwijnen was.

Achter dit alles kwam ik dus pas vanochtend, ik had namelijk 1 maand salaris gehad i.p.v. mijn afkoopsom. Ik dus verontwaardigd bellen en boze mails sturen, toen bleek dus dat niemand wist dat ik uit dienst was. Hoe stom kan een mens dus zijn om te klagen over 1 maand salaris, terwijl ik dit stilzwijgend nog tot aan mijn pensioen had kunnen krijgen!

SUKKOT, Loofhuttenfeest: 18-25 oktober

Op de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer gij de opbrengst van uw land inzamelt, zult gij zeven dagen het feest des HEREN vieren. (...) Op de eerste dag zult gij vruchten van sierlijke bomen nemen, takken van palmen en twijgen van loofbomen en van beekwilgen, en gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht van de HERE, uw God, zeven dagen lang. (...) In loofhutten zult gij wonen zeven dagen; allen die in Israël geboren zijn zullen in loofhutten wonen, opdat uw geslachten weten dat Ik de Israëlieten in hutten heb doen wonen, toen Ik hen uit Egypteland leidde: Ik ben de HERE, uw God. (Leviticus 23, 39-43)

Het is weer Sukkot, loofhuttenfeest, dit is een joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij herdacht wordt dat de joden veertig jaren lang in hutten in de woestijn rondzwierven.
Volgens het gebod dient men in hutten te verblijven, hiervoor wordt vaak een hut in de tuin gemaakt, en het eten van een maaltijd in een dergelijke hut geldt al als vervulling van het gebod, hoewel het er meer mee overeenkomt als men, indien mogelijk, erin overnacht, wat ook wel wordt gedaan. Het dak van de hut moet van takken en gebladerte van bomen en andere plantaardig materiaal zijn gemaakt.
De hut wordt versierd met vruchten en groenten. Er wordt een bundeling gemaakt van een palmtak (loelav), twee wilgentakken (arava), en drie mirretakken (hadas). Deze gehele bundel wordt ook loelav genoemd. Hierbij wordt een citrusvrucht (etrog) gevoegd. De loelav vormt een symbool voor vreugde. Ook tijdens processies worden de etrog en loelav meegedragen.

Helaas is er een tekort aan Loelavs in Israel dit jaar. Dit tekort wordt veroorzaakt doordat Egypte dit jaar weigert de 700.000 Loelavs te verkopen, die Israel al jaren importeert vanuit Egypte. Een goede buur is beter dan een verre vriend zegt het gezegde, helaas heeft Israel geen goede buren. Misschien ook maar eens de shoarma boycotten? (lust ik toch al niet).

Gedetineerden in Callcenters

Het is en blijft moeilijk om gedetineerden aan het werk te houden.
Werkzaamheden die hun werkelijke interesse hebben, zoals moorden, verkrachten, inbreken en drugs zijn, als het goed is, niet voorhanden en mogelijk in de gevangenissen.
Gelukkig heeft justitie nu iets geweldigs bedacht: gedetineerden zouden uitstekend
kunnen werken in een callcenter, want producten verkopen kunnen zij goed: wapens verhandelen, drugs en soms zelfs mensen, niets is ze te gek.

Binnenkort worden wij dus, ongetwijfeld ook onder het eten, gebeld door Big Willem of wij interesse hebben in een motor, Ferdi E. over de bonus aanbiedingen (o.k. hij is vrij maar er staat vast wel een opvolger op die het Heijn imperium zal aanvallen), Samir A. met gasmaskers en vuurwerk, en als het tegenzit krijgt dit grapje nog internationale navolging en worden wij gebeld door Saddam over juridische bijstand.
Tevens kunnen de gedetineerden op deze manier gemakkelijk hun eigen zaakjes draaiende houden, daar zij nu onbeperkt kunnen bellen.

Nee het is weer een uitstekend plan, van dezelfde categorie als bijstandsmoeders die op de kinderen van werkenden zouden moeten gaan passen.
Hopelijk gaat dit niet heel Europa door; horen wij straks nog dat Dutroux als kinderoppas is aangesteld.

Een geboorte

Wallie en Maria van Pallas Athene zijn de gelukkige ouders geworden van Jorgeos. Jorgeos is 3.680 kg en 55 cm.

Om alle vooroordelen nog maar eens te bevestigen

Hoe leer je een Duitser zwemmen?

Tobago in verval

Nog maar 4 jaar geleden was Tobago nog een klein, vrolijk eilandje in het Caribisch gebied. Het leven kabbelde er vrolijk voort van zondag naar woensdag naar zondag. Op zondag ging het hele eiland naar Sunday School, niet de zondagsschool zoals wij die nog kennen in afgelegen gebieden, nee het was een feest met steelbands op zondagavond waar elke week flink gefeest werd. Op woensdag was er altijd een talentenjacht bij de Golden Star. Een heuse tropische Idols, de winnaars kregen een pizza of een flesje bier en waren gelukkig zonder dat er echte roem in het verschiet lag. Het leven was er eenvoudig en gelukkig, zoals het leven eigenlijk zou moeten zijn.

Het meest bijzondere waren de mensen, die hadden een speciale gave voor goed-humeurigheid, nu kun je je dat ook wel voorstellen met zo'n zorgeloos leven. Verscheen er toch eens een rimpel in het zorgeloze bestaan dan werd er hard om gelachen en werden de rimpels met veel grapjes weggelachen.

Als toerist werd je behandeld alsof je de koninklijke vertegenwoordiging van je land was. Een wandeling was er niet bij, als iemand je zag wandelen stopte diegene gelijk om je uit te nodigen mee te rijden. Uitleggen dat je graag daar wat rondwandelde was niet aan hen besteed, lopen was niet nodig, "come mam I'll drive you with my car". Aarzelend probeerde je de deur aan de passagierszijde te openen, die meestal muurvast zat en als je geluk had hield je de deur nog net niet in je handen. Terwijl je plaats nam speelde nog even door je hoofd of je niet beroofd zou worden of zo, maar daar had je het al gauw te druk voor: al luisterend naar alle verhalen van de bestuurder en met je ene hand de klep van het handschoenenkastje vast houdend, probeerde je niet uit de auto te vallen, maar altijd zetten ze je netjes af waar je zijn moest en van betalen moesten zij niets weten.




Helaas is het onvermijdelijke toch gebeurd, het groeiende toerisme heeft het eiland negatief beinvloed, heeft criminaliteit gebracht en de onschuldige eenvoud is voorgoed voorbij.
Regelmatig gebeurt er nu een moord en mensen zijn wantrouwender en minder onbevangen geworden.

Hoe kan dat zo snel gaan?
Een belangrijke vraag daarbij is wat te doen, laat je een gebied zonder ontwikkeling om daar zelf nog te kunnen gaan genieten? Of hebben de mensen recht op ontwikkeling, geld en moeten dan maar leven met een veranderde maatschappij?
Wat zouden de mensen zelf kiezen, een simple life, of een (materialistisch) rijker leven?

Aan de AIVD

Geachte heer, mevrouw,

Hierbij wil ik u vragen mijn brochure, die u in Almere in het huis van de ouders van Jermaine W. heeft gevonden terug te sturen.
De plattegrond van Schiphol die inmiddels waarschijnlijk op de achterkant is getekend kunt u er gewoon afscheuren en houden, hier heb ik zelf namelijk, behoudens enkele vakanties, geen enkele interesse in.

Tevens wil ik u vragen of u nu geen spijt heeft dat u mij in maart dit jaar niet heeft aangenomen?

met vriendelijke groeten,

Erika Baardwijk

p.s. bedankt nog voor het terugsturen van al mijn persoonlijke bescheiden.

Het kan in Almere 2

Afgelopen vrijdag heeft Almere wederom het landelijke (en misschien ook internationale) nieuws gehaald. Wederom ook weer met een minder pro-toeristisch feit.
Deze keer weliswaar weer niet toeristisch maar wel terroristisch. What's in a name.
Verdachte Jermaine W. is opgepakt op het centraal station van Almere.

Nu zag ik op tv ook het huis in Almere waar zijn computer in beslag is genomen, en dat deed mij inzien dat het terrorisme dus echt om de hoek schuilt. Ik herkende de portiek, daar ik daar enkele weken geleden nog brochures in de brievenbus heb gedaan om mijn producten te slijten.
Ik doe dat wel vaker in Almere en achterop prijkt dan een sticker met mijn naam en websiteadres.
Wel een vreemd idee dat misschien de AIVD nu ook wel mijn folder in beslag heeft genomen.

Bali

Ga je naar Bali en ontmoet je de man of vrouw van je leven, bezint eer ge begint. Nieuwe regels in Indonesie maken het uiterst moeilijk voor een westerling nog met iemand van daar te trouwen. Om te beginnen moet je 50.000 dollar storten bij een plaatselijke bank, dit alvast uit voorzorg mocht het huwelijk mislopen. Aangezien niet iedereen dit heeft is het aantal ongehuwde, alleenstaande moeders met een kind van een westerse man de laatste tijd aanzienlijk gestegen. Mocht de man wel genoeg gespaard hebben, dan zijn er nog diverse problemen voor het kind, het kind uit een gemengd huwelijk blijft namelijk een buitenlandse status houden.

Mocht je als man een Balinese vrouw zwanger hebben gemaakt dan kun je gelukkig nog wel wat geld besparen van de kapper, want de vader laat zijn haar groeien tijdens de zwangerschap, het mag pas weer geknipt worden als de navelstreng eraf valt rond een week na de geboorte. Het leven kan dan zijn gewone gang weer gaan.De navelstreng wordt ingepakt in gevlochten palmblad, samen met verschillende kruiden en aan de voet van de wieg neergelegd.

Daarnaast moet je vloeiend Bahasa spreken, niet onoverkomelijk maar toch iets om alvast mee te beginnen mocht je plannen in die richting hebben.

Mocht je daarna het leven niet laten door een bom of tsunami dan zul je af en toe toch eens gebruik moeten maken van een badkamer. Neem dan ook flink wat geld mee voor een luxe huis, want een normaal huis heeft een bak met helder water met een pollepel en daarnaast een gat in de grond, tenminste in de bergen. In de stad of of een zichzelf respekterende desa hebben ze een pot, maar nog steeds is daarnaast die bak met water en die pollepel.

Een frustratie blijft je eventuele kind bespaard: je bord hoef je nooit leeg te eten; dit staat namelijk niet netjes, dan denkt de gastvrouw/heer dat je niet genoeg hebt gekregen. Dat is ook wel wat voor mij want ik eet wel vaak maar er blijft vaak veel liggen, hier krijg ik daar altijd veel commentaar op.
Neem geen vloerbedekking in je huis, of nodig geen mensen uit. Het is namelijk ook gewoonte om wat eten en drinken op de vloer te gooien voor de boze geesten.

Ik ben echt blij dat ik voor een Belg heb gekozen, hierdoor blijven mij toch heel wat ongemakken bespaard!

Zondagsrust

Gen. 2,2-3:
Op de zevende dag bracht God het werk dat hij verricht had tot voltooiing. Hij rustte op de zevende dag van al het werk dat Hij verricht had. God zegende de zevende dag en maakte hem heilig, want op die dag rustte God van al het werk dat Hij scheppend tot stand had gebracht.

Voor ons vandaag geen zondagsrust, integendeel, wij hebben alle meubels verplaatst en gelijk ook maar het hele huis schoongemaakt (moest wel, want je schrikt hoe vuil het is als je iets verplaatst). Omdat alle kasten ook uitpuilen moesten die eerst uitgeruimd voordat ze ook maar enigszins verschoven konden worden. Het gekke is dat er hier op de gekste tijden bezoek komt, maar het lijkt wel of ze de ellende roken, want niemand te zien hoor :-). Maar er moet nog een deur uit de sponningen worden getild, dus als iemand zich alsnog geroepen voelt....

De aanleiding voor deze ellendige zondag was (zoals vaak) maar heel klein. Ik zit altijd met mijn laptop aan de tafel, maar nu de zon weer lager gaat staan kan ik vaak niets zien door de zon die op mijn beeldscherm schijnt. Dus dacht ik de tafel aan de andere kant van de kamer te zetten, waar geen zon komt. En als je eenmaal met een meubelstuk begint te schuiven, dan lijken de andere ineens hard te gaan roepen om ook een andere plaats. Toen ze boven allemaal tevreden waren begonnen ze beneden natuurlijk ook te roepen....en voor je het weet heb je het hele huis gehad en is de zondag voorbij.

Schoonmaken is zo'n beetje het vervelendste werk dat er is, maar ik moet zeggen dat het toch wel een heel voldaan gevoel geeft nu alles schoon is en op de juiste plaats staat.
Misschien volgende keer maar "Hoe schoon is jouw huis bellen?"

Nu ga ik eindelijk doen wat ik al wilde sinds gisteren toen ik het gekocht had: lezen, lezen en lezen. Mijn favoriete schrijver Amos Oz heeft een nieuw boek " Een verhaal van liefde en duisternis". Het is (zoals al zijn boeken) weer zo goed, in de winkel heb ik het halve boek al gelezen, maar nu dus de rest.

Odysseus

Telendos heeft geen bezienswaardigheden. Die zouden ze wel kunnen hebben maar niemand lijkt ze te zien. Er zijn oude ruines en oude Romeinse baden, maar deze worden gebruikt als vuilstort, dit omdat ze voor de inwoners onzichtbaar lijken. Vreemde is dat het ze erg dwars zit dat er geen bezienswaardigheden van belang zijn. Met de bezienswaardigheden onder handbereik hebben ze eindeloos nagedacht en vergaderd maar nee hoor er was niets, dat moest hen weer treffen.

Gelukkig heeft Yiannis dit jaar een ezel gekocht, de ezel kreeg een mooie plaats naast zijn woning op de berg. Het leek een leuk huisdier en Yiannis voerde hem elke dag met liefde. Totdat hij de ezel een winterwortel voerde, de ezel begon een oorverdovend lawaai te produceren. Dit was geen gewoon balken, het was een geluid als van een scheepshoorn en dit enkele minuten lang. Het is zo'n hard geluid dat iedereen van het hele eiland gewekt wordt uit hun overpeinzingen. Echt waar, ze horen het zelfs op Kalymnos. Yiannis was blij verrast, dit bleek een wonderezel te zijn! En met de wonderezel zou er nu toch echt een bezienswaardigheid (meer een gehoortergende) bezienswaardigheid zijn op Telendos. Yiannis gaf zijn ezel direct de naam Odysseus en deed hem een ketting aan.

Odysseus bleef ook niet onopgemerkt (dat is ook niet mogelijk met zulk lawaai) en al gauw kwamen er maar liefst 3 cameraploegen naar Telendos om een reportage te maken over bijzondere Odysseus. Dit was een groot succes want de ezel laat zich bij iedere wortel luid horen. Zo kwam Telendos deze zomer maar liefst 3 keer op de televisie in Griekenland en is iedereen ezelentrots op Odysseus. Odysseus werd zelfs volledig aangekleed en zo prijkt zijn foto nu zelfs al op t-shirts. Het zal niet lang duren of de eerste pelgrims zullen hem een bezoek brengen. Yiannis heeft zijn boot al geverfd en gepoetst om al deze stromen bezoekers over te kunnen zetten.

Of de ezel nu bijzonder is of heel gewoon, feit is wel dat je gedurende de dag precies kunt horen wat Odysseus te eten krijgt. Het lijkt een zeer harde scheepshoorn van een schip in nood. Wij hebben Odysseus ook bezocht, natuurlijk met een winterwortel in de hand, en inderdaad zo gauw hij de wortel ziet begint het. Als je naast hem staat is het zo hard dat je bijna van de berg valt van schrik. Verder hebben wij er niets bijzonders aan kunnen ontdekken, zo gauw de wortel op is is het weer een heel gewone ezel volgens mij, maar zeg dat maar niet, dat zou nu bijna godslastering zijn op Telendos.

Unesco en de klompendans

Unesco beschermt honderden materiële erfgoederen in de hele wereld. In 2003 aanvaardde de Algemene Vergadering van Unesco een conventie voor de bescherming van het immateriële erfgoed. Dit betekent dat ook bepaalde gebruiken en rituelen beschermd gaan worden. Elke deelnemende staat dient zijn eigen immateriële erfgoed te inventariseren, er een gericht beleid voor te ontwikkelen en de bevolking te waarschuwen voor de voornaamste bedreigingen van dat cultuurgoed.

Onder immaterieel cultureel erfgoed wordt in het kader van de Conventie verstaan: de gebruiken, de voorstellingen, de expressie, de kennis en vaardigheden – inclusief de bijbehorende instrumenten, voorwerpen, artefacten en ruimtes – die gemeenschappen, groepen en, soms, individuen erkennen als onderdeel van hun cultureel erfgoed.
Voor bescherming komen alleen uitingen en gebruiken in aanmerking die niet in strijd zijn met de universele rechten van de mens. Zij moeten bovendien getuigen van wederzijds respect tussen gemeenschappen.

Gevaar is dat bepaalde rituelen nu meer bedreigd gaan worden. Bepaalde plaatsen en rituelen kunnen nu overspoeld gaan worden door toeristen. Tevens is het gevaar dat rituelen koste wat kost instand gehouden gaan worden, dus dat betekent dat rituelen bijvoorbeeld door acteurs uitgevoerd gaan worden. Wij zitten niet op fake rituelen, ceremonies, etc. te wachten toch?

Wat hebben wij in Nederland?
Voetballiefde kan al niet want dat getuigt over het algemeen van weinig wederzijds respect tussen gemeenschappen.
Sinterklaas dan? Zaklopen? Klootschieten? Klompendansen?
Hebben wij wel iets wat de moeite waard zal zijn?
Of zou schijnheiligheid ook een goede inzending zijn? Daar is Nederland heel goed in, Nederland is bijvoorbeeld erg tolerant, maar tolerante mensen zijn er niet veel.

Wijs Gretta uit

Wat in Nederland al veel langer had moeten gebeuren, maar helaas niet mogelijk is met haar Nederlandse nationaliteit, is in Israel onlangs gebeurd: Gretta Duisenberg is de toegang geweigerd vanwege veiligheidsmaatregelen.
Zeer terecht want Gretta op zichzelf is al een ongeleid projectiel dat, als zij de verkeerde mensen tegenkomt, gemakkelijk tot ontploffing komt.
Gretta doet zeer eenzijdig onderzoek, of liever geen onderzoek. Zij blijft maar denken, met haar ene hersencel, dat Palestijnen zielige mensen zijn. Ik vraag mij wel eens af of zelfs zij wel zo blij met Gretta zijn. Met haar kinderachtige akties valt zij iedereen lastig en tot een goed resultaat heeft het nog niet geleid.

Voor het gemak vergeet Gretta in haar weerzin tegen de muur dat er elke dag levens gered worden door een goede veiligheidscontrole in Israel. Gretta ziet niet in onder wat voor voortdurende dreiging Israel moet leven elke dag. Mensen als Gretta helpen bewust mee aan de zeer eenzijdige berichtgeving. Kunnen ze er niets pro Palestijns van maken dan is er gewoon geen berichtgeving.

Onderstaand bericht ter bevestiging over weer een zorgwekkende dreiging:

JERUSALEM – Israel has information al-Qaida-linked members likely infiltrated the Gaza Strip while its border with Egypt was opened last week, senior security officials told WND.
"Militants linked to Hezbollah, al-Qaida and other international terror groups are now very likely in Gaza," said a senior security official. "The groups had set up bases in the Sinai that are still functioning, and we have information indicating members managed to get inside Gaza. These are people with advanced knowledge in specific kinds of deadly attacks and explosions."
Palestinians officials denied the claim.

Ellende verbroedert

Na de verwoestende aardbeving in Pakistan heeft India hulp aangeboden, welke door Pakistan is geaccepteerd. Hopelijk het begin van meer samenwerking tussen de rivalen. Jammer dat hier zo'n drama voor nodig was. Als alles weer "normaal" is blijft er in de praktijk meestal weinig meer van samenwerking over.
De aardbeving in Pakistan had een geschatte diepte van 10 kilometer. Doordat de beving relatief dicht onder het aardoppervlak gelegen was, zal de intensiteit van de trillingen in het epicentrale gebied zeer groot geweest zijn. De geringe diepte heeft ook als gevolg dat de omvang van het gebied met zeer grote schade beperkt is. De aardbeving komt voort uit de botsing tussen de Indo-Australische plaat met de Eur-Aziatische plaat.

Ik probeer mij voor te stellen hoe het zou zijn een aardbeving. Maar (gelukkig) is dat nauwelijks voor te stellen. Je denkt altijd dat je naar buiten moet als je zoiets meemaakt, maar ooggetuigenverslagen zeggen allemaal dat het zo snel gaat dat je vaak geen tijd meer hebt om uit een gebouw te komen.
Maar ik vond op internet het volgende advies:
Wat moet je doen bij een aardbeving?
Binnen blijven en dekking zoeken onder bijvoorbeeld een tafel, onder de trap of in de deurpost. Ga niet tijdens een aardbeving bij het raam staan of naar buiten lopen in verband met naar beneden vallende dakpannen, stukken glas of schoorstenen.
Dus ja, wat is nu wijsheid? Binnen blijven of naar buiten gaan?

Ik heb even wat rondgekeken op een paar sites en het is letterlijk schokkend om te zien hoeveel aardbevingen er op een dag plaatsvinden. Niet allemaal zo groot en verwoestend, maar toch.

In 1935 ontwierp de Amerikaanse seismoloog Charles Richter zijn magnitudeschaal. Deze is gebaseerd op de sterkte van de trillingen, zoals die gemeten wordt op het seismogram. De magnitude wordt berekend aan de hand van de grootte van de uitslagen van de registratie van de aardbeving. Magnitude is de maat waarmee de sterkte van een aardbeving wordt weer gegeven. Omdat aardbevingen grote variaties in sterkte hebben, zijn de magnitudeschalen logaritmisch. Er zijn verschillende magnitudeschalen. De bekendste is de magnitude van Richter. Andere schalen zijn Momentmagnitude, oppervlaktegolf-magnitude (surface wave magnitude) en ruimtegolf-magnitude (body wave magnitude).

Geachte heer Laden,

Hierbij wil ik solliciteren naar de vacature van medewerkster Internetverklaringen en Videomontages.

Helaas heb ik weinig ervaring met dit soort werkzaamheden maar communicatief ben ik zeer sterk. Zo heb ik ervaring met het praten met bomen, dolfijnen en paarden.
Tevens heb ik in 1983 een grote menigte toegesproken tijdens een demonstratie tegen kruisraketten.

Voor de videomontages kan ik nog enkele lessen volgen bij familieleden die veel homevideos maken van hun kinderen. Ik ben er van overtuigd dat ik daarna ook u wel kan filmen, ik plak er dan een ander achtergrondje achter, bijv. van bomen en niemand ziet meer dat u in de woestijn zit. Ook een nautische achtergrond met dolfijnen kan wonderen voor u doen.

Graag zou ik een en ander in een persoonlijk gesprek nog verder toelichten. Ik wilde u toch al spreken om daarmee aan te tonen dat je het klassieke vijandsbeeld kunt doorbreken met echt open besprekingen. Tevens kunnen wij het dan hebben over de reorganisatie van uw organisatie. Ik stel voor dat er geen aanslagen meer worden gepleegd en dat ik in de toekomst al uw medewerkers leer praten met bomen.

Hopende op een snelle reactie,

met vriendelijke groeten,

Irene Von Lippe-Biesterveld

Het kan in Almere

Net nu Almere een wat positiever imago krijgt staat er weer wat te gebeuren dat alle vooroordelen over Almere gaat bevestigen. De familie Tokkie heeft hun oog laten vallen op een huurhuis in Almere-buiten in de Bloemenbuurt: de Boterbloemweg. De buren zijn er niet blij mee en er is zelfs een speciaal anti Tokkie email adres opgezet: tegentokkies@hotmail.com.
De Tokkies wonen nu op industrieterrein Trekkersveld in Zeewolde, daar had niemand er last van, maar ze moeten er uit omdat zij een deel van de huur zelf moesten betalen met de opbrengst van televisieprogrammas etc., maar hun publiciteit is tanende en dus kwam er niets van betalen schijnbaar.

In Almere heeft de familie grote plannen, Gerrie Tokkie wil er een koeriersbedrijf op gaan zeten: Tokkie Koeriers, daarna willen zij zo snel mogelijk een eigen huis gaan kopen.
De buurt is boos maar het is niet zo dat de familie Tokkie het als een laatste kans ziet, ma Tokkie heeft zelfs gevraagd of het wel een beetje nette buurt is. Het is dus maar weer van welke kant je het ziet. Zelf heb ik navraag gedaan bij bewoners aan de andere kant van de Bloemenbuurt, die zeggen dat de familie prima past tussen de bewoners van de Boterbloemweg. Dit terwijl die zelfde bewoners denken dat zij beter zijn dan de Tokkies.

Ik heb mij vreselijk kwaad gemaakt dat je door asociaal gedrag zo geliefd kunt worden. De laatste tijd echter is het eerder zielig geworden. De familie krijgt veel dreigtelefoontjes en ook al moet iedereen er om lachen niemand wil ze naast zich hebben. De publiciteit is ook niet vanuit hen zelf gekomen, de familie is gewoon gebruikt door de media en door personen die dachten veel geld aan ze te kunnen verdienen. Personen die allemaal denken dat zij veel beter zijn, wat dus zeker niet het geval is. Ik denk zelfs dat de Tokkies op zich goede mensen zijn, zij hebben alleen een wat andere manier van communiceren. En juist dat andere gedrag is zo uitvergroot, in elk interview zag ik de familie heel serieus overal op ingaan, dit terwijl de meeste vragen slechts gesteld zijn om hen belachelijk te maken. Ik vind dus dat ze nu maar eens met rust moeten worden gelaten, al ben ik wel blij dat er bij ons in de straat geen huis leegstaat!

Wonderbaarlijke genezing

Negentig procent van de Griekse bevolking is Grieks Orthodox. Het is de priester toegestaan te trouwen, men slaat een kruis met drie vingers (duim, wijs- en middelvinger) tegen elkaar aan, van voorhoofd naar borst, van rechts naar links, en men kust de ikonen.
In elke plaats vindt je de in het zwart geklede medewerkers van de kerk, de pappas dit zijn de priesters en zij zijn niet alleen centrale figuren in de kerk, maar zeker ook in de dorpjes. Ook Telendos heeft een eigen pappas. Die is weinig in de kerk te vinden en vaak in de tavernas, zo als een goed pappas betaamt.

In juni was de pappas erg ziek, hij hoestte en vooral roggelde dat het een lieve lust was. Ook toen was pappas niet in de kerk en zeker niet in zijn bed te vinden. Pappas lust wel een (vooral sterk) drankje en zat daarom ook toen vaak op de terrassen. Hij roggelde en spuugde overal heen, vaak kon je nog maar net je glas of bord bedekken of het was raak geweest. Lopen kon pappas nog amper, waarschijnlijk door zijn ziekte maar het kan ook door de drank geweest zijn.

Wat er precies gebeurd is is onduidelijk, maar pappas is een tijdje van het eiland verdwenen en kwam helemaal genezen terug. Dat was maar goed ook want zijn vervanger, een jonge pappas, hield het meest van begrafenissen en daar waren er plotseling wel verdacht veel van.
Buiten de begrafenissen deed de vervangpappas niet veel, met als gevolg dat tijdens de afwezigheid van hoofdpappas een aantal gebruiken in verval zijn geraakt. Zo is het de bedoeling dat iedereen die voorbij het kerkje komt even een kruis slaat. Dat was iedereen inmiddels vergeten. Het is nu hard werken voor pappas om alle gebruiken weer terug in te voeren. Zo staat hij nu vaak op het pad naast de kerk, als een flitspaal, om te controleren of de gelovigen wel een kruis slaan. Vreemd genoeg is pappas niet meer op de terrassen te vinden, zou het dan toch geen wonderbaarlijke genezing zijn geweest? Misschien zat hij gewoon een aantal maanden in de Griekse Jellinek.

Ook geisoleerd

Ook in Nederland zijn geisoleerde gebieden, heb ik vandaag gezien.
Voor mijn studie had ik een boek nodig wat, na wat zoekwerk, alleen bij de bibliotheek in Urk (of all places) te bemachtigen was. Na een telefoontje zouden zij het boek voor mij klaar leggen.
Met de Corolla dus naar Urk getogen. Voor ik bij de bibliotheek was kwam ik bij een pleintje wat geheel vol stond met de Urkse jeugd, het leek alsof heel Urk onder de 18 was uitgelopen al weet ik eigenlijk niet hoeveel inwoners Urk heeft. Wat bleek; ook de gehele Urkse politie was daar aanwezig. Niet om de jongeren in toom te houden en nee, ook niet om mij aan te houden. Het was gewoon een controle op de staat van auto's, rijbewijs, etc. Op Telendos kijkt de hele (zijn er niet veel) jeugd naar het vangen van een grote vis, in Urk kijkt de hele jeugd naar het vangen van vele kleine visjes.

Bij de bibliotheek aangekomen vielen mij direct de vele meisjes met hoog "Kleine huisje op de prairie" gehalte op. Daarna de bibliothecaressen, die mij ontvingen alsof Bea hen persoonlijk met een bezoek kwam vereren. Aanvankelijk heb ik eerst het boek ingekeken aan de leestafel, want ik dacht dat het handig zou zijn de benodigde gedeelten te copieren zodat ik niet nog eens naar de spelonken van Flevoland moest afdalen om het boek terug te brengen. Nadat alle bezoekers om en in de buurt van mijn tafel mij constant aanstaarden had ik het al snel gezien en besloot ik het boek toch maar mee te nemen. Dat was een dieptepunt in de carriere van de bibliothecaresse die mij telefonisch had beloofd dat het geen enkel probleem was. Het bleek niet te kunnen, ik hoorde daarna een gefluister van "maar die mevrouw is hier helemaal voor naar Urk gekomen, dat ga ik haar niet vertellen hoor". Uiteindelijk kwam er een team van Urkse bibliothecaressen en met veel kunst en vliegwerk werd er een uitzondering gemaakt en mocht ik het boek meenemen.
Een ding kan ik zeggen, ik heb zelden zulke aardige mensen meegemaakt, en dat is echt waar! :-)

Telendos 2

Doordat Telendos zo geisoleerd is en mensen geen internet hebben, geen kabeltelevisie etc. zien zij weinig van de wereld. Het is niet dat iemand daar een probleem mee heeft hoor, in hun hoofd hebben de mensen van Telendos namelijk een heel duidelijk wereldbeeld. Een wereldbeeld naar hun eigen idee en werkelijkheid. Een erg hardnekkig beeld ook, zij willen van de echte werkelijkheid niets horen. Zoals zij denken dat het is, zo is het, en niet anders. Soms kan dit wel tot grote teleurstellingen leiden, bijvoorbeeld als zo,n beeld in hoogsteigen persoon op Telendos arriveert.


Op een avond was alles bij Maki en Niki in de hoogste staat van paraatheid. Er werd muziek gemaakt, er waren hapjes, er was drank en iedereen werd verzocht niet meer weg te gaan daar er om 24.00 uur een wereldberoemde gast met de laatste boot zou arriveren. De hele avond zat de familie zenuwachtig op hun stoel te schuifelen. Niki liep elk half uur naar boven om nogmaals de kamer voor de beroemdheid te inspecteren. Zo gauw Niki even op een stoel zat vertelde zij over de beroemde gast, er zou een wereldberoemde operazangers uit Wenen komen en zij zou 2 weken blijven. Het leek alsof Niki haar erg goed kende, ze kon niet stoppen om te vertellen hoe mooi deze vrouw was en dat ze altijd gekleed was in een groot, lang glimmend gewaad met grote hoeden en de meest fantastische kapsels met veren. Zoiets prachtigs hadden wij vast nog nooit gezien. Niki was apentrots dat deze Diva haar pension had uitgekozen voor een verblijf. Vreemde was wel dat niemand de naam van deze beroemdheid wist. Het was alleen bekend dat zij er nu wel weer prachtig uit zou zien. Met een gelukzalige glimlach fantaseerde Niki over de prachtige lange en vooral glimmende jurk die deze vrouw aan zou hebben. Bezorgd vroegen wij ons af hoe de prachtige gewaden, en vooral het bijzondere kapsel met veren, er uit zouden zien na een boottocht op een visserskotter. Maar dat was volgens Niki geen probleem want zij had al geregeld dat de grootste boot haar zou varen. Tevens zat de hele familie al klaar om al haar bagage van de boot te kunnen dragen.

Om 24.00 uur stond de hele familie eensgezind en zenuwachtig op om zich naar de boot te snellen. Wij zaten op het puntje van onze stoel van nieuwsgierigheid, want welke operazangeres zou nu in haar vrije tijd in operakostuums op vakantie gaan?
En daar kwamen ze hoor, een oude vrouw in een joggingpak, Maki ernaast met 1 oude weekendtas en de rest van de familie teleurgesteld erachteraan. Tevens bleek de dame alleen Duits te spreken en bij gebrek aan kennis van de Duitse taal kon de familie dus nauwelijks met haar converseren.
Ach ja, soms is de voorbereiding leuker dan de gelegenheid zelf, dat heeft vooral Niki aan den lijve ondervonden. Ook de beroemdheid had het zich waarschijnlijk anders voorgesteld want die vertrok na 4 dagen met stille trom.

Telendos 1

Wij zijn er weer! komende tijd zal ik regelmatig wat schrijven over Telendos, een bijzonder eiland met zeer aparte bewoners. Telendos is wonderwel nog een eiland waar de wereld van 2005 weinig invloed op heeft. Dit komt mede door de geisoleerde ligging waarvan wij deze keer wel erg bewust geworden zijn. Na het eiland reeds 4 x bezocht te hebben zagen wij nu op onze laatste dag pas het ruwe gezicht van Telendos en het harde leven dat de bewoners in de winter hebben.

De enige mogelijkheid om op het eiland te komen en het weer te verlaten is met een van de kleine bootjes van de vissers via Kalymnos. Om en om varen zij op en neer en regelen zij zelf, zonder schema, dat er regelmatig een verbinding Telendos-Kalymnos is. Op Telendos is op enkele huiskamerwinkeltjes na geen enkele winkel, geen dokter, geen bank, niets. Het enige dat er in overvloed is is vis, dat ze gewoon uit de zee scheppen. De bewoners zijn voor hun boodschappen en voor alles wat zij verder nodig hebben in het leven totaal afhankelijk van Kalymnos en dus van hun bootjes. Op Telendos leven zo'n 10 families en er is maar 1 klein dorpje, de rest bestaat uit onbegaanbaar berggebied. Er rijden geen auto's, er zijn nauwelijks bestrate wegen.
Helaas kan de zee erg wild zijn tussen Kalymnos en Telendos, er kunnen dan geen boten varen, het komt in de winter voor dat de bewoners dus dagen geisoleerd zijn van de buitenwereld.


Zaterdagavond (onze laatste avond daar) gingen wij uit eten op Kalymnos. Op de terugweg, toen wij naar de boot liepen, veranderde het weer van de ene minuut op de andere (ook dat is vreemd hoe snel dat daar kan gaan) van prachtig warm naar wind, onweer en regen.
Geen boot te bekennen dus. Nu was dat wel een probleem daar wij om 5.00 uur moesten vertrekken om ons vliegtuig op Kos te kunnen halen en onze spullen, paspoorten, tickets etc. bevonden zich nog op Telendos. Gelukkig ging de wind iets liggen en kwam er na een uurtje toch nog een boot; de Regina, de grootste boot die er is van eigenaar Yannis. Toch wel opgelucht kwamen wij op Telendos aan, en direct zijn wij langs een aantal mensen gegaan om afscheid te nemen.

Eerst naar de taverna van Makis en Niki. Alwaar het onweer, de wind en regen weer verergerden. Het enige dorpje dat er is ligt direct op de kade, zo ook alle tavernas. Als het dus waait, vooral in de winter, komen de golven 4 meter hoog op de kade gesprongen en veranderen de straten en alle terassen in een stenen- en modderpoel. Vanaf november breekt iedereen alles af wat aan zee ligt en trekken naar huizen die een stuk hoger liggen. Daar het slechte weer nu veel te vroeg kwam had niemand er nog op gerekend.

Bij Makis en Niki moesten de gasten geevacueerd worden naar een hoger terras, daar het dak van de taverna inmiddels wel een vergiet leek. Omdat het weer al snel veranderde in regelrecht noodweer konden wij niet meer naar ons hotel lopen, daar dit een half uur lopen is door de rimboe en langs de zee. Wat met hevig onweer niet echt verantwoord is, tevens is het een weg zonder verlichting en alleen maar zandpaden die inmiddels geheel weggespoeld waren. Dus nog maar even verder met onze afscheidsronde naar Yannis en Rita wat vlakbij ligt en direct aan het haventje (slecht 1 aanlegsteiger). Daar waren de paar overgebleven gasten inmiddels ook al naar een hogergelegen stuk gebracht. Daar zaten wij dus allemaal op een rijtje naar de zee en het haventje te kijken, terwijl wij het terras en andere loszittende delen van Telendos voorbij zagen vliegen.

Aanvankelijk was de stemming nog wel vrolijk, wachten met een heleboel Metaxa is tenslotte niet al te erg. Plotseling werd iedereen heel erg stil, want wij zagen dat de Regina toch weer vaarde en op weg was naar Telendos. Hij vaarde eerst wat links en rechts op en neer langs de kust van Kalymnos (soms lukt het nog aan de overkant te komen door niet recht naar Telendos te varen). In de verte zagen wij de lichtjes van de Regina heen en weer gaan en uiteindelijk toch richting Telendos komen. Halverwege de route werd de storm plotseling nog erger, en terwijl op dat moment de stroom uitviel werd alles fel verlicht door het onweer, ik heb nog nooit zulk zwaar onweer gezien. In het donker zagen wij alleen nog de lichtjes van de Regina stuiteren op zee. Wij zagen dat Yannis De Regina om wilde draaien en terug naar Kalymnos wilde, wat niet lukte. Ook verder varen ging niet en de Regina lag te tollen op de zee. Wij zagen het gebeuren en het ergste was dat niemand iets kon doen. Er kwamen wel vissers kijken maar de Regina is de grootste boot, kleine bootjes zouden direct vergaan. Zo in het donker leek het wel een spookschip. Wij zagen mensen achter de ramen van het schip, een vreselijk gezicht. Toen de meesten van ons inmiddels met de handen voor de ogen zat lukte het de Regina toch nog om richting de kade te varen. Een aantal sterke vissers kon de boeg pakken en de Regina naar de kant trekken.

Na dit toch nog goed afgelopen avontuur begonnen wij toch in te zien dat wij naar het hotel moesten, want stel dat het om 5.00 uur beter weer zou zijn dan moesten wij toch weg. Ik zal je besparen hoe eng de weg was en hoe wij er uit zagen, ik kan wel vertellen dat ik nog nooit zo snel gelopen heb, zeker niet tegen een berg op.

's Ochtends was er nog erg veel wind maar een visser met een klein bootje wilde ons en nog 8 andere mensen toch wel overzetten. Ik had er al niet veel vertrouwen in, maar ik dacht dat hij zo ervaren was dat hij wel wist wat hij deed. Wij pasten net alle 10 op het bootje en de koffers konden er ook nog bij. Het was helaas toch een misrekening, de visser bleek minder ervaren dan ik gedacht heb want wij hebben het maar net overleefd. Het bootje ging als een dolle tekeer en begon al snel veel water te scheppen. Met banken en al vlogen wij de lucht in. Vrouwen begonnen hysterisch te gillen. Het was zo eng. Ik zat met een aantal mensen binnen klem in het kleine vooronder en was al aan het bedenken dat als de boot om zou slaan wij er niet uit zouden kunnen komen, Michael zat buiten met 2 andere mannen en ik dacht dat die overboord zouden slaan maar het misschien dan nog zouden overleven. Gelukkig eind goed al goed, want we hebben Kalymnos nog net bereikt. Echt een wonder. Voor de zekerheid gaan wij voortaan maar niet meer in oktober.