Door Michael Koukos
Regie: William Arntz, Betsy Chasse, Mark Vicente
Cast: Marlee Matlin (Amanda), Elaine Hendrix (Jennifer), Barry Newman (Frank) e.a.
Duur: 108 min.
Wij hadden deel 1 van de uit de hand gelopen promofilm van de Ramtha sekte al gezien (niet erg, zolang je maar weet waar je naar kijkt) en vonden deze op zich wel verfrissend.
Net als met de meeste charletans hebben ook zij een heleboel informatie uit de oude geschriften en mystieke scholen gejat, om er een eigen nieuwe religie omheen te breien. Het idee dat micro- en macrocosmos gelijkaardige gedragingen vertonen is al eeuwen oud. Helaas kon dit omwille van de verkettering door de katholieke kerk nooit echt worden verkondigd.
Nu dit wel kan wint deze theorie snel aan populariteit.
"What the Bleep Do we know" is dan ook een interessante documentaire, voor wie er voor open staat, maar laat ook wat steekjes vallen. Voor kijkers die zich niet eerder in de materie hebben verdiept laat het 1 grote vraag open; wat kan ik ermee in het dagelijkse leven.
Om deze misser goed te maken heeft de sekte dan maar besloten een deel 2 te maken. Dit hadden zij beter niet gedaan.
Na een erg warrig begin dat eerder op een uitnodiging voor een epileptische aanval lijkt dan op een intro, krijgen wij een 3 uur lange quasi herhaling van deel 1 met hier en daar een kleine aanvulling. Alle geacteerde stukjes zijn regelrecht uit "What the bleep do we know" geknipt. De uiteenzettingen van de professoren zijn te lang en saai. Tot overmaat van ramp wordt de geestelijke leidster van de sekte (voor de film tijdelijk van haar hoofdpyramide ontdaan) steeds extatischer.
Hoe langer je er naar zit te kijken des te meer krijg je de neiging om op fast forward door te kijken of er nog wat nieuws komt. Ik kan je de moeite besparen, dat komt er niet.
Het is wel erg begrotelijk dat mensen naar de bioscoop worden gelokt met een product dat niet meer is dan zelfplagiaat van de makers van deel 1. Het lijkt mij in ieder geval geen blijk te geven van grote spiritualiteit. Het feit dat deze beweging naar eigen zeggen wordt aangestuurd door een krijger uit het oude Atlantis, doet natuurlijk ook het ergste vermoeden.
1 pluspuntje: je kan het ook als een spirituele oefening zien. Als je dit kunt doorstaan zonder hetzij in slaap te vallen of erg boos te worden dan ben je al een heel eind lijkt mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten