Recensie Immortal

Door Michael Koukos

Regisseur: Enki Bilal
Jaar: 2004
Taal: Engels
Speeltijd: 102 minuten
Cast: Linda Hardy, Thomas Kretschmann, Charlotte Rampling

Het is 2095, de valkgod Horus heeft 7 dagen om zijn bruid te vinden anders is hij gedoemd om te sterven. Hij nadert dan ook New York (het vrijgezellen-walhalla) in een zwevende pyramide die hij schaamteloos boven de stad parkeert. Terwijl Horus zich het vege lijf probeert te redden, spelen de andere goden ongestoord Monopoly en roken zich de kanker, in de boven de stad zwevende Pyramide. New York is wat dat betreft duidelijk een stuk gastvrijer dan Nijmegen.
Horus neemt bezit van het lichaam van de ontsnapte gevangene Nikopol en gaat zo op zoek naar, in zijn ogen, zijn mooiste creatie aller tijden..
Over smaken valt nou eenmaal niet te twisten, zeker niet met goden, want het blijkt om Jil te gaan. Jil is een ziekelijk bleke mutant met een blauwe schedel. Omdat Nikopol wordt gezien als een soort vrijheidsstrijder, wil de overheid hem koste wat het kost uitschakelen. Hiervoor worden Dayaks ingezet, een soort knalrode, bloeddorstige moordmachines met veel tanden.
Maar zijn deze Dayaks een partij voor de God, die zijn surrogaatlichaam Nikopol beschermd????
Regisseur Enki Bilal heeft er voor gekozen om de film voor het grootste gedeelte als animatie te schieten en dat is behoorlijk wennen. Af en toe bewegen de geanimeerde figuren erg houterig. Of dit de bedoeling was is maar de vraag. Toch is de combinatie tussen SF, avontuur, romantiek en een vleugje mysterie best te pruimen. Vooral het gekissebis tussen Nikopol en zijn despotische "gast" Horus is vaak erg humoristisch. Ook de muziekkeuze is opvallend goed. Jammer dat het verhaal niet erg goed is uitgewerkt, maar dat mag de pret in dit geval niet helemaal drukken.