Papas in, om en uit de kast (© 18:51)

Een van de belangrijkste taken van een papas is het lofprijzen en zegenen. Het lofprijzen van zijn baas natuurlijk (in de hoop dat de Ouzobronnen dan wat harder zullen stromen) en het inzegenen van allerhande kerkgangers en voorwerpen.

Voor de Telendos-papas was het afgelopen juni ook weer raak. De papas had bedacht het eens rustig aan te gaan doen om zich op een nog rustigere zomer voor te bereiden. Na de inzegening van het nieuwe cafe vorig jaar en daarna nog een paar geboorten en sterfgevallen, had de papas inmiddels weer een heerlijke routine in zijn werkzaamheden aangebracht. 's Ochtends zo van zijn bed naast de kerk (een papas hoeft zich niet te wassen) ergens aanschuiven bij het ontbijt, daarna de lunch met Ouzo en vooruit nog een Ouzo, zo werd het alweer tijd voor het diner met nog wat alcoholische versnaperingen (mag van God want die liet zijn zoon het water al in wijn veranderen) op naar de estafettestoel (alvorens Sebastie er van afgeschopt te hebben) en zo naar het cafe voor, vooruit, nog een paar Ouzo's.

Tot het 23 juni werd. Op zich geen vervelende dag, als er niemand doodgaat geen werk (naamdagen doet de papas niet meer aan, op zijn eiland heten ze allemaal hetzelfde en ze kunnen toch niet verwachten dat hij al die aanwas nog uit elkaar kan houden) en dus tijd voor het routine-programma. De hele dag ging het goed tot aan de estafette stoel....er stonden plotseling tientallen kerkgangers en verdoemden (altijd toeristen) rond zijn stoel en Sebastie zat er nog op. Dat was lastig want met al die ogen op hem gericht was het niet mogelijk haar een schop te geven (een papas moet ergens nog zijn waardigheid behouden).

Papas zag direct dat er twee dingen loos waren: 1. Er sprongen jongens over vuur. 2. Dat vreselijke stel uit Nederland was er weer (dat verdomde brutale wijf met die halve Griek).
Die vuren had hij al vaker gezien en al wist hij nog steeds niet waar het goed voor was, afgelopen jaren was gebleken dat er nooit werk uit voortkwam. Dat stel was een ander probleem, de afgelopen jaren had papas geleerd dat dat altijd een slecht voorteken voor hem was; het ene jaar kreeg hij open TBC en het afgelopen jaar hebben ze hem over het hele eiland belachelijk gemaakt door aan diverse mensen een kerstkaart te sturen met een foto van hem.
Er zat niets anders op dan hard (voor zover dat gaat in een aangekoekte jurk) door te lopen naar het volgende onderdeel van het programma.

Bij het cafe aangekomen bleek het rotstel inderdaad voor onheil te zorgen: er zat werk op hem te wachten. De hele familie Statis zat aan zijn tafel. Hij zag dat er geen Statis ontbrak, gelukkig want een sterfgeval was wel het laatste waar de papas nu zin in had. Kokhalzend dronk de papas zijn Griekse koffie op ("gatver wat smerig", maar ja ook drinken wat gegeven wordt geeft een papas waardigheid). Toen kwam het hoge woord eruit, de volgende dag moest er in hun restaurant een en ander gezegend worden, en nog wel onder etenstijd! Om er vanaf te zijn (en snel een Ouzo te kunnen bestellen) antwoordde de papas waardig stipt op tijd aanwezig te zullen zijn in zijn inzegeningsjurk, waarna de familie Statis tevreden en snel vertrok.

De volgende dag werd papas wakker en wilde met zijn dagprogramma beginnen tot hij zich de vorige avond herinnerde. Een inzegening had hij al geruime tijd niet meer voorgehad, de laatste keer was bij de opening van het cafe (en wat was hij toen dronken geweest, hij kon zich niet eens herinneren hoe hij thuis gekomen is). Het was nu dus zaak om vast zijn inzegeningsjurk te zoeken en klaar te hangen. Helaas toen papas de inzegeningskast opendeed kwam er een ontzettende rottingslucht uit, de jurk bleek nog stijf van het kots in de kast te hangen. Nou ja, niets aan te doen dan maar de paarse sterfgevallenjurk.
Zo dat was afgehandeld, tot 18.00 uur kon de zalige routine weer doorgang vinden.

Om 18.00 uur spoedde papas zich in zijn dodenjurk en met zijn bijbel naar het restaurant. Aldaar aangekomen stond de hele familie Statis al gereed en papas begon dus maar direct met zijn 2 uur durende recital (in de hoop dat hij vanzelf wel zou zien wie er ingezegend moest worden). Het bleek de kast te zijn! (die verdomde kerkgangers dachten ook dat hij voor elk wissewasje in aktie kwam).
In ieder geval kan de familie Statis nu gezegend sieraden verkopen uit een geheiligde kast.