Meestal is een afscheidscadeau niet erg origineel en van zo min mogelijk waarde, de werknemer gaat toch weg dus wat zou er nog in geinvesteerd worden?
Voor een Engelse Mien Dobbelsteen bleek het afscheidscadeautje van haar baas, bij haar pensioneren, zo groot dat zij met gemak pensionada had kunnen worden op een tropisch eiland en daar vervolgens elke dag bij Albert heijn boodschappen had kunnen doen.
Het was een oerlelijke vaas in goud, rood, wit en blauw die al jaren bij haar werkgever had gestaan. Dagelijks had Mien geprobeerd deze zo te poetsen dat de kleuren wat zouden vervagen en haar minder hoofdpijn zouden bezorgen.
Wat te doen met zo'n cadeau? gelukkig kwam net haar kleinzoon op bezoek en die vond het nog wel aardig voor naast de TV.
Daar had de vaas nog jaren kunnen staan, tot de kleinzoon, per toeval (keek vast naar tussen kunst en kitsch), de waarde ontdekte en hem verkocht voor 92.000 Pond.
Achteraf bleek het een verloren geraakte vaas te zijn uit de Qing dynastie, 200 jaar geleden speciaal voor de Keizer gemaakt. De vaas had met gemak 1 miljoen op kunnen brengen, ware het niet dat Mien haar werk altijd wat te serieus heeft genomen en daardoor de gouden rand totaal vervaagd was.
2 opmerkingen:
Oeps!
Het is maar wat je inderdaad kunst noemt. Alhoewel ik vrees dat daar erg weinig biedingen op zullen komen. Misschien dat de inmiddels ontstane schimmels nog een mooi patroon op het bekertje vormen?
Een reactie posten