Afgelopen weekend weer eens een gezellig weekend doorgebracht in Aartselaar bij Michael's ouders. Nadat we eerst een, zoals gewoonlijk, geweldig diner hadden in het Grieks Huis, kwamen de verloren verhalen op tafel.Sommige mensen, zonder familie, worden 30 jaar na hun dood gemakkelijk vergeten. Dit had met Henri Kollen ook het geval geweest, ware het niet dat deze voormalig zeekapitein 30 jaar geleden zijn hele leven aan Michael's moeder heeft gegegeven. Dit hele leven bestaat uit niet meer dan een houten kistje met oude ansichtkaarten en oude postzegels.
Michael's moeder heeft Henri een aantal jaar verpleegd, toen hij 34 jaar geleden bij haar in het verpleeghuis Zonnetij, waar zij toen werkte, terecht kwam, hij had een halfzijdige verlamming vanwege een hersenbloeding. Henri was toen 74 jaar en was kapitein geweest op de grote vaart. Henri had kind noch kraai en woonde in Amsterdam op de Leliegracht 44 II. Het is dan ook verwonderlijk en onbekend hoe hij in Belgie terecht kwam met een hersenbloeding. Henri had niet meer meegebracht dan wat doosjes oude postzegels en het kistje (dat na de hele wereld te zijn over gereisd nu uiteindelijk in Almere is gestrand). Henri gaf Michael's moeder regelmatig wat postzegels, voor de toen nog zeer jonge Michael. Toen zijn einde naderde gaf hij het kistje en een oud logboek.
Helaas zijn uit het logboek alle bladzijden gescheurd (mochten wij niet weten waar dat schip geweest is?) en de naam van het schip is inmiddels onleesbaar, jammer want het komt uit 1947 en misschien had het nog aanknopingspunten gegeven voor een reconstructie van een deel van Henri's leven. Nu moeten we het met het kistje doen. Er zitten veel postzegels in uit onder andere Nederlands Indie (10 C!) en wat ansichtkaarten uit onder andere Zwitserland en Venezuela. De kaart uit Venezuela is van Hans Elskamp en vermeldt dat de mensen daar niet anders deden dan bierdrinken (tja toen was Chavez er nog niet en was het leven er nog goed). Verder zijn er weinig aanknopingspunten voor een reconstructie. Treurig, want het kistje maakt mij zo nieuwsgierig....dus als er nog mensen zijn die Henri Kollen hebben gekend dan hoor ik het graag. (Mochten er toch nog rechtmatige erfgenamen zijn, dan heb ik het kistje in ruil).In ieder geval gaan wij zelf, in navolging van Henri, ook de zeeen bevaren, want Michael kreeg van zijn ouders een geweldig cadeau voor zijn 40e verjaardag; een Caribische cruise.
Alleen Nikos de kat had een wat minder weekend. Ook het leven van Nikos is onbekend en raadselachtig. Hij is een aantal jaren geleden komen aanlopen bij een loods op het werk van Michael's vader. Jarenlang was hij daar de huiskat en vooral met Michael's vader had de kat een speciale band. Na zijn pensionering heeft hij de kat mee naar huis genomen, alwaar hij tot voor kort een leven als een koning had. Helaas moest er 3 weken geleden een vetknobbel op zijn rug worden weggehaald en de dierenarts heeft zulk prutswerk verricht dat hij nu een opengesprongen vieze wond heeft ter grootte van zijn hele zijkant en Nikos zelf nog slechts een zielig hoopje ellende is.
In ieder geval is het opmerkelijk hoe levens, na zeer lange tijd, samen kunnen komen. Ieder leeft zijn verhaal in het universum, en soms komen die verhalen op andere plaatsen terecht dan je ooit had kunnen vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten