Griekse Bruiloft VI; Kerk

Ook al bidt Frixos nu al 2 jaar elke dag voor mij in het klooster op Athos (en natuurlijk vooral voor mijn bekering tot het Grieks Orthodoxe geloof), dit heeft nog niet tot een wezenlijke bekering van mijn kant geleid. Nu is Athos ook ver van Almere, dus is dat vast logisch. Toch zijn de wegen van de Grieks Orthodoxe God ondoorgrondelijk. En zo kon het gebeuren dat een agnost als ik, tijdens de bruiloftsweek toch geraakt is door het geloof.

Het begon al met de kerkgang tijdens Maria Naamdag, niet in de laatste plaats door de prachtige gezangen, vervolgens de vele gesprekken met Niki en Angela, en als laatste de onvergetelijke bruiloftsdienst, waardoor de Grieks Orthodoxe deur toch wel wagenwijd is open komen te staan.
Tijdens een bedevaart in november zal ik mij verder bezinnen.

Dit laatste is nog een grappig verhaal. De mensen op Telendos zijn zeker niet achterlijk, integendeel, maar feit is wel dat de meesten niet verder zijn geweest dan 1 a 2 eilanden om de hoek. Zo kon het gebeuren dat Niki mij vol enthousiasme vertelde over een bedevaart, door de kerk georganiseerd, in november. Belangrijkste daaraan was wel de vliegreis, want vanzelfsprekend hebben zij nog nooit gevlogen. Alleen wat de bestemming zou zijn werd mij maar niet duidelijk, dit was een vage naam waar ik nog nooit van gehoord had. Volgens Niki was het een van de belangrijkste plaatsen van het christendom, God zou er zijn gestorven. Ik begon toch te twijfelen over mijn studie, of had ik gewoon niet goed opgelet toen het christendom werd behandeld? Nu had zij ook geen enkel idee waar die plaats zich dan bevond, ze moesten in ieder geval eerst 18 uur met de boot naar Athene, dan naar Jordanie vliegen en dan nog naar een ander land. En toen begon het mij te dagen; ze gaan naar Jeruzalem/Bethlehem!
Fantastisch natuurlijk, we gaan dan ook graag mee, we hebben enkel nog toestemming nodig van organisatie-pappas om rechtstreeks op Tel-Aviv te vliegen, want voor zo'n omslachtige reis als van de kerk is mijn geloof (en vooral mijn maag) toch nog niet sterk genoeg.

Nadat wij op de trouwdag van Sebastie en Vassili dus 2 uur te laat aankwamen bij de kerk, moesten wij daar ook nog wel een uurtje wachten tot het bruidspaar arriveerde. Dit was niet erg, want voor muziek was gezorgd, waardoor het al erg gezellig werd in de haven van Pothia. In een lange stoet beklommen wij de duizelingwekkend hoge marmeren trap van de kerk en toen had bijna ons laatste uur geslagen...ik kon mijzelf nog net aan een muurtje vasthouden...de bergen rond Pothia explodeerden! Met het hart in de keel constateerde ik dat na het helse lawaai alles nog op zijn plaats stond, het bleek dan ook "alleen maar" dynamiet te zijn, wat voor het bruidpaar in de bergen wordt ontstoken.

De dienst zelf was prachtig. Het was een enorme chaos in de kerk, erg gezellig, iedereen staat, hangt, praat, belt en lacht. Dit geeft helemaal niets, want ondertussen gaan de pappassen gewoon door met de trouwceremonie. En dat is echt mooi, vooral het om en om wisselen van de kroontjes van het bruidspaar. Daarna volgt nog een soort polonaise rond het altaar, terwijl iedereen enorme hoeveelheden rijst gooit naar het bruidspaar, het was daarbij zaak het bruidpaar zo hard mogelijk te raken en zoveel mogelijk lawaai te maken. Gezegend en vrolijk verlieten wij met, een hoofd vol rijst, de kerk.

Ik dacht die week nog vaak aan de wijze woorden van Jozef van den Berg (sorry Jozef dat ik daar destijds met je over in discussie ging); "Er is geen ander geloof dan het Grieks Orthodoxe geloof, de rest is een dwaalleer vroeg of laat kom je daar wel achter".

Foto's met dank aan Ketil Fjeld.